” دهه هشتادی ها را دریابیم “

آوای سنت : دهه هشتادی ها اینروزها مورد توجه اند .

نسلی نو و شاید مغفول همه ما بودند ، نسلی که در طوفان مشکلات و هیاهوی سیاسی و اقتصادی آنها را به فضای مجازی و دنیای دیجیتال سپردیم و خود گرفتار مشکلات شدیم .

غافل شدیم از اینکه بدانیم این نسل چه شد ؟ به کجا رفتند ؟ نیازهایشان چه هستند ؟ و حرفشان چیست ؟

غالبا آنها را ندیدیم و یا اگر دیدیم در حد یک نگاهی گذرا و البته از سر شماتت که شاید جهان واقعیت ها را هم نمی شناسند.

اما حکایت اینروزها پیرامون همین نسل چرخید و داستان ، داستان نسلی بود که انگار دنیایشان با ما و نسل های قبل از خود فرسنگ ها فاصله دارد.
نسلی که بدون دلیل راضی نمی شود ، ناآرام و پرانرژی است ، مهارنشدنی و سرشار از ناشناخته هاست .دهه هشتادی ها بر خلاف تصور ، نسل خفته و بی احساس نیستند برعکس نسلی جسور و پر از مطالبه هستند .

مطالبات دهه هشتادی ها با مطالبات ما خیلی متفاوت بوده و درک آنها از زندگی با ما اختلاف فاحشی دارد .

اینروزها باید به این نسل توجه کرد،  نسلی که فرداهای کشور و آینده را باید به آنها سپرد .

در چند هفته گذشته بر حسب باور شخصی که به پرهیز از خشونت و دوری از تندروی در جریان اعتراضات دارم،  با خیلی از این دهه هشتادی ها هم کلام شده و در پی اقناع آنها برای آرام بودن و در پیش گرفتن راههای مسالمت آمیز مطالبه گری هایشان بودم .

متوجه شدم که این نسل هم دلسوز هستند و هم عمیقا به آینده می نگرند .

متوجه شدم که نسل نو ، نسلی آگاه ، مطالبه گر ، سرکش ، جسور، مستندگرا ، دغدغه مندند  که نیاز به توجه دارند.
این نسل تشنه توجه و رفع نیازهایشان هستند .

مقصر هم نیستند چراکه ما آنها را در لابلای نیازها و آرمانهای خود فراموش کردیم و حالا چشم باز کردیم و با نسلی مواجه شدیم که نه صدای ما را می شنوند و نه زبان ما را فهم می کنند ، انگار در دو دنیای متفاوت بوده ایم .

این نسل را باید فهمید و به آن طور دیگری نگریست ، باید آنها را درک کرد و از نو فهمید .

این نسل طغیانگر نیست بلکه ما با آنها خوب تا نکردیم و حالا ما و نصیحتهایمان را هضم نمی کنند .

اما در عمق وجود این نسل عزیز می توان اراده ، همت و عشق به خوبیها و کشور را دید .

نباید دهه هشتادی ها را رها کرد بلکه باید آنها را روی سر گذاشت و به آنها بالید ، نسلی که می تواند پتانسیل خوب و قوی برای کشور باشند .

به همه دهه هشتادی های عزیز باید بگویم که شخصا از همصحبتی با شماها خوشحال و بدان مفتخرم ، چرا که نسلی در تکاپوی بهترینها هستید .
امیدوارم مسئولین این نسل را که به مثابه گنج تمام نشدنی ایران عزیز هستند در آغوش گرم خود نوازش کنند و نگذارند تفکرات و مطالباتشان در آغوش بیگانگان آرام گیرد .

برای همه شما احترام قائلم.
سید علاءالدین حیدری