آوای سنت : چرا هر اسرائیلی برای گرفتن پاسپورت دوم تلاش می کند؟
هیچ اسرائیلی از آینده اسرائیل در درازمدت صحبت نمی کند.زیرا هیچ یک از آنها نمی داند که اسرائیل به کجا می رود؟ به همین دلیل است که همه به دنبال پاسپورت دوم هستند.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت ، این چیزی است که گیدئون لوی نویسنده اسرائیلی در مقاله ای که در وب سایت بریتانیایی “Middle East Eye” منتشر شده است به آن اشاره کرد وگفت: ما به کجا می رویم؟ و اسرائیل ۲۰ یا ۵۰ سال دیگر چگونه خواهد بود؟ به گفته او، هیچ یک از آنها حتی نمی توانند توصیف کنند که وضعیت اسرائیل در ۱۰ سال آینده چگونه خواهد بود.
این نویسنده خاطرنشان کرد: مردم هیچ یک از کشورهای جهان، نه در آلمان، نه در آلبانی، نه در توگو، نه چاد و نه هیچ کشور دیگری چنین سؤالاتی را مطرح نمی کنند، چگونه می توان چنین سؤالی را در خود اسرائیل به عنوان یک قدرت منطقه ای که از نظر فناوری موفق است ،مطرح کرد؟
لوی به تلاش های شدید اسرائیلی ها برای دریافت پاسپورت دوم برای خود و فرزندانشان اشاره کرد و افزود: فرقی نمی کند که این پاسپورت، پرتغالی باشد یا لیتوانیایی، نکته اصلی این است که گزینه دیگری به جز پاسپورت اسرائیلی داشته باشید.گویا پاسپورت اسرائیل نوعی مجوز موقت است که تاریخ انقضای آن نزدیک می‌شود،گویی نمی‌توان آن را برای همیشه تمدید کرد.
در اینجا نویسنده هشدار داد که جامعه ای که سرش را در تلی از شن فرو برده باشد نمی تواند مسیر طولانی ای را طی کند. این جامعه مطمئناً نمی تواند با چالش های واقعی روبرو شود. لوی تاکید کرد که نادیده گرفتن اسرائیلی‌ها برای صحبت درباره سرنوشت اسرائیل، نگرانی عمیق و شاید بسیار واقع‌بینانه‌ای را در مورد آینده‌ای که ممکن است برای آنها رقم بزند، ترسیم می‌کند.
علیرغم آنچه که این اسرائیلی ها به قدرت نظامیان خود و جایگاه خود در میان ملت ها به عنوان قوم برگزیده خدا می بالند،درون آنها انبوه از ترس است. به گفته لوی،چرا این گونه نباشد درحالی که آینده اسرائیل برای آنها مبهم و سرشار از پیچیدگی است،بنابراین، لوی معتقد است که اکثر اسرائیلی ها به فردا اهمیت نمی دهند.
در مورد تنها راه برون رفت از این مخمصه ناامید کننده، لوی معتقد است که او گفتمان جدیدی را ایجاد کرد، گفتمانی مبتنی بر حقوق و برابری. مردم باید از تکرار آهنگ های گذشته دست بردارند و دیدگاه جدیدی را برای جامعه بین المللی اتخاذ کنند، لوی تاکید کرد که باید حقوق برابر بین فلسطینی ها و اسرائیلی ها بر اساس اصل “هر نفر، یک رای” وجود داشته باشد.
