آوای سنت : غزه دردمند و مجروح، غزه ویران شده. دهها هزار کشته و مجروح حاصل عملیات وحشیانه ای است که توسط رژیمی به راه افتاده که در قساوت و بیرحمی دست کمی از چنگیزیان تاریخ ندارد.
به راستی این چه جنایتی بود که در غزه اتفاق افتاد؟ نه به زن رحم شد نه به کودک نه به بیمارستان و نه به پیر و جوان. حتی به ساختمانها و تأسیسات شهری نیز رحمی نگردید. یعنی حتی آن چه بی جان بوده نیز بی رحمانه در هم کوبیده شده است.
جنگ از خود قواعد دارد. در جنگ مردانگی حرف اول را می زند. مردانگی در جنگ با مردانگی در خارج جنگ تفاوت دارد. مردانگی در جنگ به معنی قساوت و بیرحمی نیست. مردانگی در جنگ به معنی رعایت قواعد و قوانین بین المللی جنگ است. این که انسان فقط با نظامیان بجنگد نه با غیر نظامیان. اینکه از کشتار زنان، کودکان، پیر مردان و پیر زنان، بیماران و اهل کسبه و کار خود داری کند و تنها کسی را بکشد که در مقابلش با سلاح گرم ایستاده و میرزمد نه اینکه با انواع و اقسام اسلحه به جان مردم بی دفاعی بیفتد که هیچ قدرت و توانی برای دفاع از خود ندارند.
ارتش اسرائیل در غزه مرتکب جنایت جنگی شده است. از مصادیق جنایت جنگی قتل عام دسته ها و گروه های مختلف مردم، کشتن کودکان، زنان، بیماران، حمله به بیمارستانها و مراکز عام المنفعه مانند سیستم آب و فاضلاب وکوچانیدن مردم و از این قبیل کارهای پلشت دیگری است که متأسفانه در فلسطین توسط صیهونیستها به انجام رسیده و مصداق عینی جنایت علیه بشریت به شمار می رود.
وقوع این جنایات بود که داد اهل عدالت را در کشورهای مختلف جهان از جمله آمریکای لاتین و آفریقای جنوبی بر آورد و حتی دولت آفریقای جنوی دادخواستی را به منظور محکوم ساختن ارتش اسرائیل به دادگاه بیداد لاهه فرستاد و عملاً دعوای حقوقیِ را بر علیه آن سامان داد. این که در این دادگاه به این دادخواست چگونه رسیدگی شده یا میشود بماند به جای خود ولی این را باید دانست که این اقدام کشور آفریقای جنوی آن¬هم از محلی که روزگاری مرکز آپارتاید جنسیتی بوده نشان از عمق فاجعه واقع شده در غزه دارد.
جای تأسف است که این همه کشتار و جنایت جنگی در مقابل دیدگان سازمانهایی صورت میگیرد که ادعای حقوق بشری دارند. سازمان عفو بین الملل، کنفرانس حقوق بشر اسلامی و دهها و صدها مؤسسه دیگری که در این عرصه کار و فعالیت می¬کنند.
به هر حال آنچه واقع شد لکه ننگی بر دامان تمام بشریت امروز است. از شرق عالم گرفته تا غرب آن. از کافر آن تا مسلمان آن.
اکنون غزه نیامند مداواست. قطعاً که اولین حق مردم غزه، بر کشورهای اسلامی است، زیرا این مردم به حکم برادری اسلامی بر سرمایه های تمام کشورهای اسلامی حق مالی دارند. ابتدا باید سازمانهای امدادی و خیری جهان اسلام به داد مردم غزه برسند سپس تمام سازمانهای کمک رسانی جهانی و بین المللی. این کمکها عاجل است و باید هرچه زودتر برسد ورنه تعداد بیشماری از زخمیان و مجروحان جنگ به دیار مرگ خواهند شتافت.
هیچگونه کوتاهی در این زمینه قابل پذیرش نیست، زیرا جهانیان در مقابل مردمی قرار دارند که هر لحظه میان مرگ و زندگی قرار داشته و دسته و پنجه نرم میکنند و حتی ثانیه ها برای آنها حایز اهمیت است. پس نباید تعللی در این زمینه صورت گیرد ورنه همه در این جنایت شریک خواهیم بود.
به خصوص سازمان ملل متحد که در این زمینه مسئولیت عظیم دارد. این سازمان باید بداند که یکی از وظایف عمدهاش دفاع از بیگناهان در برابر قساوت و بی¬رحمتی ستمگران است. این سازمان باید به وظایف و مسئولیتهای خود صادقانه عمل کند و بر زخمهای مردم غزه مرهم بگذارد ورنه فلسفه وجودی¬اش زیر سوال خواهد رفت و وجود و عدمش علی السویه خواهد بود.
