آوای سنت : گاز نعمتی ارزان و پاک است که بشر در این برهه از زمان به آن دست یافته و ایران توانسته است با احداث طولانی‌ترین خطوط انتقال و توزیع گاز در این حوزه عدالت نسبی برقرار نماید. اکنون شعله های آبی گاز در همه نقاط پست و بلند و دور و نزدیک این کشور خودنمایی می کند و شکر نعمت آن را افزون می سازد.
اما اتکاء نمودن به یک نوع سوخت و گازیزاسبون نمودن کشور با وجود منابعی چون انرژی خورشیدی، ژئوترمال(انرژی زمین گرمایی) ، انرژی هسته‌ای ، برق آبی، و باد … خطری است که حداقل سردی هوا ثابت کرد که یک هر حادثه‌ای چون حمله سایبری، حمله نظامی، خرابکاری، حوادث طبیعی و …. می تواند کشور را دچار مشکل کند.
این به معنی عدم توجه به توسعه برخورداری و در دسترس قرار دادن برای عامه مردم نیست. بلکه به معنی ضرورت ایجاد جایگزین ها در شرایط غیر معمول و بحرانی است. علاوه بر آن کاهش سوزندان گاز و استفاده بهینه از آن و تبدیل به ارزش افزوده می تواند به افزایش رفاه اجتماعی و توسعه کشور کمک کند.
از سوی دیگر عدم مدیریت مصرف انرژی و تغییر شیوه زندگی ازساده به تجملاتی این مشکل را دو چندان می سازد.
ساختمان سازی و آپارتمان سازی نادرست و سنتی و بلند مرتبه سازی هم خود یک خطر بالقوه است برای وابستگی شدید به برق و انرژی است.
بنظر می رسد ما نیازمند یک بازنگری جدی در این حوزه هستیم.
منابع تجدید ناپذیر طبیعی بی پایان نیستند و منابع تجدید پذیر هم فرصت کافی برای احیا ندارند.
کشور نیازمند برنامه‌ریزی مطالعه شده است و باید از حاشیه ها دور شویم.
صرفه‌جویی گرچه هنر است اما هنرمندتر آن است که با کسب علم و فن و ابزار لازم نیاز خود به این منابع را به حداقل رسانده و راه بهینه مصرف کردن را بیاموزد.
