دنیا بماند برای اهلش ، مرا فقط چنین اتاقی آرزوست !

آوای سنت : یکی از راه‌های رسیدن انسان به کمال، حاصل نمودن علم و محبت با علمای دین است؛ چرا که عبادات، معاملات، معاشرات، مناکحات و … همگی نیازمند به وجود علم و علما هستند. اگر انسان برای رسیدن به علم و نزدیکی و محبت با علما کوشش کند، نتیجه‌ی مفیدی عاید او خواهد شد؛ چون هر کسی که در طلب علم خارج شود در راه خداست تا مادامی که دوباره به وطن خویش باز گردد.

یکی از چیزهایی که رسول اکرم صلى الله علیه وسلم نزد خداوند متعال برای افزایش آن دعا فرموده، همان افزونی در علم است که خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: وَقُلْ رَبِّ زِدْنِی عِلْمًا [طه/۱۱۴]؛ و بگو: پروردگارا! (در پرتو قرآن) بر دانشم بیفزا (و از قرآن و ابعاد مختلف آن آگاه‌ترم فرما).

خدوند متعال در این آیه رسولش را امر به طلب افزونی علم نمود، همان طور در حدیث آمده که رسول صلى الله علیه وسلم چنین دعا می‌کرد:

«اللهم انفعنی بما علمتنی و علمنی ما ینفعنی و زدنی علما والحمد لله على کل حال و أعوذ بک ربی من حال النار»؛ بار خدایا! از آن چه به من آموخته‌ای، بهرمندم گردان، و آن‌چه مایه‌ی بهره‌مندی من است، به من بیاموزان و ستایش در هر حال از آنِ خداست پناه می‌برم از اهل دوزخ.

طلب کردن علم از آن است فرض /٭/ که بی علم کسی را به حق راه نیست

کسی ننگ دارد ز آموختن /٭/ که از ننگ نادانی آگاه نیست

بر تمام مردم دنیا فرض می‌باشد که در به وجود آوردن علمای حقانی بکوشند؛ وقتی که وجود علما فرض کفایه شد، اگر گروهی برای این کار همت گمارند، این فرض از گردن بقیه ساقط می‌شود و گر نه تمام مردم گناه کار خواهند شد.

علم اگر اندک بود، خوارش مدار /٭/ زآنکه علم دارد قدر بی‌شمار

اگر یک عالم، هر چه قدر هم بد باشد وجودش ضروری است؛ چرا که در تمام مسائل شرعی ما نیازمند علما هستیم.