آوای سنت : این یادداشت، به صورت مستقیم با کسانی سخن می گوید که تلاش می کنند با ذکر عناوینی چون «آزادی»، «آزادی بیان» و… بگویند ای مسلمانان آشفته نشوید، کاری که انجام شده یک عمل کاملاً معمولی است.
تا جایی که مشاهده نموده ام بیشتر افرادی که در فضای مجازی فعالیت می کنند گرایش هایی دارند، از جمله اینکه بیشتر مدعیان آزادی نامبرده، گرایشات سیاسی دارند.
حال از آنها سوال می پرسیم، اگر فردا در یکی از شهر های سوئد شخصی «یکی از اموراتی که نزد شما مقدس می باشد(مثلا پرچم یا نمادی خاص)» را آتش بزند و پلیس، شخصِ آتش زننده را اسکورت نماید، واکنش شما چه خواهد بود؟ آیا آن موقع هم می گویید این آزادی است و طرف میل خودش است؟
طبیعی است که واکنش نشان می دهید، ولی چون در اینجا اسلام را نمی خواهید، به بهانه‌ی آزادی بیان! می گویید اشکالی ندارد بگذارید به اسلام بی حرمتی شود.
آیا اگر شخصی پرچم همجنسگرایان را آتش بزند، واکنش کشورهای اروپایی باز هم همینگونه منفعلانه خواهد بود؟
ما بارها گفته ایم، دشمن نامش مشخص است و کار او تخریب و دشمنی است.
ولی نمی دانم آن دسته از مسلمانانی که دوست و دشمن واقعی خود را نمی شناسند، کی از خواب بیدار می شوند؟!
روی سخنم با جوانانی است که شیفته و فریفته ی طرح های بلندمدتِ همین اتاق فکر هایی شده اند که اسکورتِ قرآن سوزان می شوند! و طبق آن طرح ها نماز و روزه را رها نموده اند و قرآن را برای همیشه از زندگی خود حذف کرده اند!
مثلا بدون هیچ تحقیقی و صرفا به دلیل فشار افکار عمومی، برخی از احکام اسلام را قبول ندارند! افکار عمومی که از رسانه ها خط می گیرد، رسانه هایی که متعلق به همان اتاق فکرهاست…
