آوای سنت: نماینده مردم بوکان حمایت خود از شخص خاص در انتخابات پیش رو را کذب محض عنوان کرد.
به گزارش خبرنگار آوای سنت، محمد قسیم عثمانی پس از انصراف از کاندیداتوری برای مجلس یازدهم گفت: برای کاندیداهای محترم ثبت نام کننده در انتخابات مجلس یازدهم در شهرستان بوکان آرزوی توفیق دارم و امیدوارم تک تک آنان با درک درست از فرهنگ و اخلاق والای مردم فرهیخته این دیار، مسیر انتخابات را به نحوی طی کنند که به ارتقای این فرهنگ و شکوفایی هر چه بیشتر آن در بین نسل جوان ما، کمک کند.
وی در این باره افزود: مردم بوکان همواره ثابت کرده اند که نه فریب می خورند، نه تطمیع می شوند، نه تهدید می تواند نظر آنها را تحت تأثیر قرار دهد و نه تخریب دیگران نزد مردم، برای کاندیداها رای آوری خواهد داشت.
عثمانی با اشاره به شائبه های به وجود آمده درباره حمایتش از شخص خاص در این دوره از انتخابات تاکید کرد: بنده هیچ شخص خاصی را برای کاندیداتوری نمایندگی مجلس دعوت نکرده ام واز هیچ کاندیدایی هم حمایت نمی کنم، چرا که افرادی که این توانایی را در خود می بینند نیازی به دعوت ندارند و مردم نیز در انتخاب خود نیازی به قیم نخواهند داشت.
نماینده مردم بوکان در مجلس کنونی اظهار داشت: مردم ما همواره با شناخت از کاندیداها و توجه به سابقه و اخلاق مداری آنان، انتخاب خود را انجام داده و انجام خواهند داد، لذا نسبت دادن یک کاندیدا به بنده کذب محض بوده و بیان این موضوع نشانه ای واضح ازعدم صداقت شخصی است که چنین مطلبی را بیان می کند.
عثمانی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به روز دانشجو بیان نمود: آنچه طیف دانشجو را از بقیه طیف های تاثیر گذار اجتماع متمایز کرده، ندای پرسشگری و فریاد اعتراضش است که بدون هیچ گونه وابستگی فقط و فقط برای عدالت خواهی بلند می شود.
دانشجو نه از تهدید می ترسد و نه تطمیع از راه بدرش می کند. دانشجو سیاسی فکر کرده و هرگز صحنه سیاست روز را ترک نمی کند. با اینکه بارها و بارها تازیانه بداخلاقی سیاست مداران تنش را کبود کرده است و خواسته که صدای مطالباتش را در پستوهای وعده های ریز و درشت خاموش کند.
نماینده مردم بوکان خاطر نشان ساخت: دانشجو همیشه حامی و مایه دلگرمی کارگرانی بوده است که حقشان ضایع شده و صدایشان به هیچ جا نرسیده است، دانشجو ضعیف ترین اقشار را یاری می رساند تا اوج قدرتش نمایان شود.
هرکجا دانشجو باشد شور، اشتیاق و سر زندگی موج می زند و خمودی، سیاهی و تباهی رخت بر می بندد.
دانشجو در اتاق های چند نفره سر می کند. ژتونش را تقسیم می کند و گرسنگی می کشد. هم کلاسی هم دانشکده ای و هم دانشگاهیش را در تحولات و جریانات اجتماعی و سیاسی یار و یاور می شود تا هرگز حسرت از دست دادن عزت و استقلال فکریش را نخورد.
