بلایایی همچون کرونا نتیجه دوری از دستورات خداوند است
ماموستا ثنایی : باید به سنت های الهی برگردیم
آوای سنت: امام جمعه سرپل ذهاب کسب تجارب گرانبها را حاصل گذر از رویداهای سخت و دشوار زندگی عنوان نمود.
به گزارش آوای سنت، ماموستا ملا رشید ثنایی در گفتگو با خبرنگار ما پدیده کرونا را تلنگری برای بیداری انسانها از یکنواختی مفرط و خروج از عادت های بد خواند و گفت: برخی از مسائل هستند که اگر به آنها دقت و توجه نداشته باشیم، تبدیل به یک نوع عادت بد در زندگی ما می شوند، بی آنکه بدانیم اینگونه عادت ها تا چه حد می توانند زندگی افراد را به تباهی و نابودی بکشانند.
وی با بیان اینکه تشعشعات منفی و مخرب الزاما نیازی به دیده شدن ندارند افزود: انسان ها در زندگی روزمره خود به صورت طبیعی به انجام کارهای مثبت رو می آورند. هر کاری که باعث رضایت مخاطب شود فرایندی برای تعامل بهتر با سایرین است. اما در این میان اعمالی هم هستند که در نزد خدای متعال بد و ناپسند شمرده می شوند و ما انسان ها با وجود داشتن آگاهی و اشراف به واقعیت مسئله در انجام شان استمرار می ورزیم.
ماموستا ثنایی عادت به گفتار و شنیدن را لازمه ارتباط انسان ها با محیط اطراف شان دانست و اظهار داشت: سعی در برقراری ارتباط درخانه، محیط کار و در فضای بیرونی مانند بازارها و مجامع، همه و همه در گیری های مثبتی هستند که در اطراف ما وجود دارند. تاکید شده است که در روز قیامت سرنوشت انسان از طریق بررسی اعمال وی مشخص خواهد شد و بیشترین گزند و آسیبی که ممکن است ما را به قهقرای سقوط بکشاند، استفاده نابجا از نعمت زبان و عادت به غیبت و افشای عیب دیگران در اجتماعی است.
امام جمعه سرپل ذهاب ادامه داد: بسیاری از روش ها و فرهنگ های ما از قبیل اهمیت بخشی به نظافت فردی و اجتماعی، اهمیت به استاندار بودن وسایلی که می خریم، عادت به ورزش روزانه، تلاش برای بهتر درس خواندن و نظایر آن به مرور زمان دچار تغییرات مثبت شده اند. ولی با اینحال هنوز نتوانسته ایم عادت بد غیبت و تهمت را از خودمان دور کنیم. کاری که هر چند شکل و نمای ظاهری ندارد، لیکن به حدی مخرب است که می تواند سرنوشت اشخاص را از فعل مثبت به منفی و زیانبار تغییر دهد.
ماموستا ثنایی متذکر شد: در نیم قرن گذشته دنیا تغییر کرده است، اسباب حرکتی و ارتباطی بهتر و پیشرفته تر شده اند، معلومات و دانسته ها از مرزها عبور کرده اند، اما اراده لازم را برای دور ماندن از فعل غیبت و تهمت نشان نداده ایم. اگر نعمت زبان نبود در انجام بیشتر امورات دچار مشکل می شدیم. راحتی استفاده از نعمت گفتار ما را از گناهانی که از این راه مرتکب می شویم، غافل کرده است. در مورد اثرات منفی تهمت و غیبت صحبت زیاد می شود، ولی بهانه هایی مانند گذران اوقات فراغت بوسیله هم نشینی با دوستان، گردهمایی خانوادگی، تعریف وقایع روز و بازگویی خاطرات باعث می شود که ناخواسته دچارغیبت شویم.
این عالم اهل سنت کرد یادآوری نمود: به دلیل کثرت استفاده از زبان فکر کردن به اینکه در طول هفته ها و ماه های گذشته علیه چه کسی صحبت کرده ایم، امری دشوار می باشد. پس اگرغیبت کنیم در معنا برای لحظه ای لذت هم نشینی، گناه شخصی را به جان می خریم. این عمل زیانباری است که نمی توان براحتی از عواقب آن خلاصی یافت، مگر آنکه به شرط یاری ذهن، طرف مقابل را بخاطر آورده و سپس او را پیدا کرده و با اقرار به عمل از وی حلالیت بطلبیم. انجام همه اینکارها بخاطر عدم تامل در اعمال بر می گردد. از طریق زبان می توان فاجعه ای را رقم زد و همین طور با زبان می توان از یک زیان بزرگ جلوگیری بعمل آورد. مهم این است که بدانیم چه سخنی را چه وقت و در کجا به زبان آوریم.
ماموستا ثنایی همچنین گفت: قسمتی از مصائب و معایب زندگی در نتیجه اعمال خود ما انسان ها اتفاق می افتند. کرونا و نظایر آن بلایایی هستند که بخاطر ترک سنت و آداب اسلامی به درون زندگی انسان ها راه پیدا می کنند.
آنچه که از آنها بعنوان اذکار بعد از هر نماز یاد می شود و احادیثی که درباره اهمیت صله رحم آمده اند، دادن صدقه و اطعام ایتام را نباید در زندگی نادیده بگیریم. نباید فکر کنیم که اعمال ما پوشیده می مانند. هر عملی به مرور زمان شامل فراموشی می شود، اما تک تک اعمال زندگی در پرونده ای که برای مان باز شده است، ثبت شده باقی می ماند.
