مسائل روزه های قضائی
?مسئله١: اگر روزۀ رمضان به سببى یا عذرى قضا شده باشد، بعد از رمضان تا جائى که امکان دارد هرچه زودتر قضائ آنها را باید گرفت و نباید دیر کرد. بدون عذر تاخیر کردن در قضائى آنها گناه است.
?مسئله٢: معیّن کردن تاریخ در نیت روزه هاى قضائى به اینگونه که روزۀ قضائى فلان تاریخ را مى گیرم ضروری نیست بلکه به تعداد هر چند روزه اى که از او قضا شده به همان تعداد روزۀ قضائى بگیرد.
اگر چند روزه از یک رمضان و چند روزه از رمضان دیگری را قضا کرده باشد، در این صورت معیّن کردن سال آن نیز ضرورى می باشد. یعنى شخص به اینگونه نیت کند که روزۀ قضائى فلان سال را می گیرم.
البته اگر از کسى روزه هاى چندین سال قضا شده بود و وی بدون معین کردن سال و تاریخ آنها قضائى تمام آنها را گرفت، قضاى روزه هایش صحیح و اداء خواهد شد.
?مسئله٣: در روزۀ قضائى، نیت کردن در شب ضرورى است. اگر کسى بعد از دمیدن صبح نیت روزه قضائى را نمود، روزۀ قضائى صحیح نخواهد بود، بلکه آن روزه، روزۀ نفلى می گردد و روزۀ قضائى را باید دوباره بگیرد.
?مسئله۴: حکم روزه هاى کفّاره نیز مانند بالاست. یعنى باید در شب نیت آن را کند. اگر بعد از دمیدن صبح نیت روزۀ کفاره را نمود، روزۀ کفاره صحیح نخواهد بود.
?مسئله۵: هر تعداد روزه که از کسى قضا شده باشد، او اختیار دارد که همه را یکجا بگیرد یا کم کم، هر دو صورت درست است.
?مسئله۶: اگر قضاى روزۀ رمضان گذشته را نگرفته بود که رمضان دوم آمد، در این صورت روزۀ ادائى این رمضان را بگیرد و بعد از عید، قضاى رمضان قبلى را بگیرد. اما اینقدر تاخیر کاری بد است.
?مسئله٧: کسى در ماه رمضان در روز بیهوش شد و بیشتر از یک روز بیهوش ماند، پس بجز همان روزى که در آن بیهوش شده بود، قضاى بقیۀ روزهاى بیهوشى را بگیرد. قضاى روزی که در آن بیهوش شده بود بر او واجب نیست، زیرا روزۀ آن روز به خاطر نیت داشتن روزه درست واقع شده است.
البته اگر آن روز را روزه نداشت یا دوائى در آن روز به دهانش انداختند و دوا از حلقش پائین رفت، در این صورت قضاى آن روز نیز بر او واجب مى باشد.
?مسئله٨: و اگر این شخص در شب بیهوش شد، بازهم قضای روزۀ آن روزى که شبش را بیهوش شده بود بر او واجب نیست، و قضاى بقیۀ روزهاى که بیهوش مانده بود، بر او واجب است.
البته اگر در آن شب، نیت روزه گرفتن فردا را نداشت یا در صبح دوا به دهانش انداختند، در این صورت روزۀ آن روز را نیز باید قضائى بگیرد.
?مسئله٩: اگر کسى در تمامى ماه رمضان بیهوش بود، بازهم باید قضاى آنها را بگیرد و نباید بپندارد که روزه از او معاف شده است.
البته اگر کسى دیوانه شد و در سراسر رمضان دیوانه بود، در این صورت قضائى هیچ روزى بر او واجب نمى باشد. و اگر در طول ماه مبارک رمضان دیوانگى اش بهبود یافت و عقلش به جا آمد، در این صورت شروع به روزه گرفتن کند. و همچنین قضاى روزهاى را که در آنها دیوانه بود نیز بگیرد.
