مولانا عبدالحمید: تلاش کنیم در سال جدید بهتر شویم
آوای سنت: باید در تمام عرصههای دینی و دنیوی در حال پیشرفت و تکامل باشیم.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در مراسم نماز جمعه زاهدان (۲۹ اسفند ۱۳۹۹)، با بیان اینکه «الله تعالی نظام جهان را به نحوی آفریده که در حال تغییر و تحول است»، به تلاش برای ایجاد تغییر و تحول و ترقی در «ایمان»، «اخلاق»، «عملکرد» و «تمام عرصههای مادی و معنوی» توصیه و تأکید کردند.
به گزارش آوای سنت به نقل از پایگاه اطلاعرسانی دفتر امام جمعۀ اهلسنت زاهدان، مولانا عبدالحمید پس از تلاوت آیۀ «وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» [نور: ۳۱] اظهار داشتند: الله تعالی نظام جهان را به نحوی آفریده که در حال تغییر و تحول است؛ سالها، فصلها، ماهها، هفتهها و شب و روز عوض میشوند، یکی به پایان میرسد و دیگری فرا میرسد. الآن هم سال جاری به پایان میرسد و سال ۱۴۰۰ هجری شمسی آغاز میشود. تمام این تحولات و نظام دنیا دلیل بر آن هستند که چیزی که بشر در زندگی و عرصههای دنیوی میپسندد «تغییر و تحول» است.
ایشان اظهار داشتند: بشر در امور دنیوی به یک حال قانع نیست، همواره دنبال ابتکار و اختراع و ترقی و پیشرفت است، اما چیزی که انسان کمتر به فکر پیشرفت در آن است تحول اخلاقی و دینی است.
ایشان ادامه دادند: اخلاق، عملکرد، ایمان و هدایت باید پیشرفت کنند و با اسلام و سیرت پیامبر نزدیک شوند. باید فکر کنیم که آیا معنویتی که در سال ۱۳۹۹ شمسی و قبل از آن داشتیم پیشرفت کرده است؟ آیا ایمان و هدایتمان نسبت به قبل افزوده شده یا هیچ رشد و پیشرفتی نداشتهایم و یا خدایناکرده سستی و ضعف آمده است؟ اگر در علم و وسعت دید و مسائل معنوی پیشرفت نکردهایم جای تأمل است. همهٔ ما باید دستهجمعی و باربار و بهصورت شبانهروزی توبه کنیم و در خود تغییر بیاوریم و خود را اصلاح کنیم.
امام جمعه اهل سنت زاهدان گفتند: باید در همهٔ عرصههای سیاسی و غیرسیاسی در حال پیشرفت و تکامل باشیم. حکام و مسئولین هم باید به فکر تغییر باشند و قوانین و مقرراتی را که جواب ندادهاند و تأثیرشان ناچیز بوده تغییر بدهند؛ این خودش رشد و پیشرفت است. اینطور نباشد که تحولات شب و روز و فصلها و سالها را مشاهده کنیم، اما در معیشت و زندگی دنیوی و در معنویات ما هیچ تحولی نیاید.
ایشان در ادامه گفتند: متأسفانه بسیاری بهجای اینکه بهتر شوند، عقبنشینی کرده و سستتر شدهاند؛ بسیاری قبلا کار خیر و نیک انجام میدادند، به مسجد و نماز جمعه میآمدند، اما بعد از کرونا مسجد را برای همیشه ترک کردند یا سست شدهاند. چرا در مسلمان دیندار و محمدی رنگ و بوی رسول اکرم و دین کمتر دیده بشود؟! چرا رفتار و اخلاق ما با رفتار مسلمانان متفاوت است؟ چرا استقامت بر دین در جوانان کم شده است؟ چرا غرور، تکبر، خودپسندی و خودبینی در مردم ما زیاد و تواضع و فروتنی و خداطلبی و فکر اصلاح در جامعه کم است؟ چرا به فکر آن نیستیم که دنبال شغل برویم و مهارت و فن یاد بگیریم؟ چرا به کانون کارآموزی مراجعه نمیکنیم و برای روزی حلال که طلبش یک فریضه است تلاش نمیکنیم؟
مولانا عبدالحمید در ادامه بر لزوم فراگیری قرآن تأکید کردند و گفتند: چرا مردم ما قرآن یاد نمیگیرند و سورههایی از قرآن را حفظ نمیکنند؟ الآن دورههای ترجمه و تفسیر قرآن و تجوید و قرائت و کلاسهای دیگر برگزار میشوند، عزیزان در بعضی از این دورهها و کلاسها شرکت کنند. ما باید تا آخر زندگی به این فکر باشیم که در علم و هدایت ترقی کنیم.
ایشان تاکید کردند: واقعا جای حسرت و افسوس است که ما در یک نقطه بمانیم و یا خدایناکرده عقبنشینی کنیم. پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوسلم فرمودند: اگر کسی که در صف اول نماز میخواند سستی کند و به صف دوم، سوم و چهارم عقبنشینی کند خطر آن است که آخر به جماعت نرسد.
ایشان در ادامه تاکید کردند: سعی کنیم در سال ۱۴۰۰ بهتر عمل کنیم، تصمیم بگیریم در خود تغییر و تحول بیاوریم و به الله تعالی نزدیکتر شویم. باید تا لحظهای که میمیریم در راه الله پیشرفت و ترقی داشته باشیم.
مدیر دارالعلوم زاهدان در ادامه بر لزوم آمادگی برای زندگی بعد از مرگ تاکید کردند و اظهار داشتند: مرگ آمدنیست؛ خوشنصیباند آنانی که کلمه لا إله إلا الله میخوانند و به یاد خدا مشغولاند و با این اعمال به قبر میروند. خوشنصیباند آنانی که در مسیر تقوا، شریعت و سنتاند و به ملاقات پروردگار میروند، اما بدنصیب است آن انسانی که عقب بماند، از خدا دور بشود و با آلودگی و معصیت به ملاقات خدا برود.
ایشان در پایان سخنانشان اظهار داشتند: همواره باید به فکر آخرت و قبر و حسابوکتاب باشیم و به این فکر کنیم که در روز قیامت در مقابل رسولالله، صحابه و صالحین رسوا نشویم. شیخ عبدالقادر گیلانی رحمهالله دعا میکرد که یا الله! اگر عفو تو شامل حال من است مرا روز قیامت بینا حشر کن، اما اگر رسوایی شامل حال من است مرا کور حشر کن تا جلوی صالحین شرمنده نشوم. رسوایی قیامت رسواییای است که جبران ندارد. بترسیم از رسوایی قیامت که انسانها بهخاطر حق مردم و حق خدا در آن روز محاسبه و مؤاخذه میشوند. لذا توبه کنیم، به خدا رجوع کنیم و در خود تغییر بیاوریم.