وحدت در سایه احترام متقابل

آوای سنت: ایام جاری در کشور بر اساس یک سنت دیرینه، تحت عنوان هفته وحدت نامگذاری شده است.البته اعتقاد و انتظار این است که در کشوری مانند ایران با ترکیب جمعیتی متنوع آن همه اوقات سال ایام وحدت و همدلی باشند.

سخن گفتن از ضرورت های وحدت ،اتلاف وقت است.اینکه حفظ وحدت و انسجام در جامعه داخلی و به تبع آن امت اسلامی و در سطحی کلان تر در جامعه بشری، یک ضرورت حیاتی است، بر همگان روشن است.ثمره اختلاف و عصبیت های کور و افراطی را همه می دانیم .نتیجه عصبیت کور،چیزی جز جنگ،کشتار،توهین و نژاد پرستی نیست.

 اما مساله مهم در این مقوله، راهکارهای تقویت وحدت در جامعه است.

کشور ما ایران از نظر قومی و مذهبی از تنوع و تکثر قابل توجهی برخوردار است.این تنوع، رنگین کمانی از فرهنگ ها و آداب و رسوم مختلف را در گستره جغرافیایی سرزمین ما ایجاد کرده است.مدیریت این تنوع به شکل مناسب و استفاده بهینه از ظرفیت های اقوام و مذاهب مختلف ساکن کشور یکی از دغدغه های همیشگی ساختار سیاسی حاکم بر کشور در چند قرن اخیر بوده است .

تدوین راهبرد مناسب برای حفظ انسجام داخلی، محتاج بهره گیری مناسب از عقاید،نظریات و مطالبات فعالان در مناطق مختلف کشور است.نتیجه نهایی هر راهبرد مدیریتی در این زمینه باید به تقویت احساس شهروندی در میان همه آحاد جامعه بیانجامد.

در زمینه راهکارها و الزامات تقویت وحدت و همدلی در جامعه ایرانی، مباحث و مطالب زیادی منتشر شده است.در این ایام خاص، سخنرانی های متعددی نیز در این رابطه انجام می گیرد. نقطه اتصال غالب دیدگاه های مطرح شده در این زمینه این است که برای استقرار و تقویت وحدت در جامعه ،باید به سمت نهادینه کردن رعایت احترام به نگرشهای مختلف حرکت نماییم.

این احترام زمانی که بصورت عملی در بخش های مختلف ساری و جاری گردد،احساس خوب شهروندی را مانند خونی در رگهای همه ساکنان این سرزمین جاری خواهد کرد.

تنوع و تکثر ایجاد شده در جامعه ما یک واقعیت غیر قابل اجتناب است.در این زمینه اگر تفکر و جریانی بر این تصور باشد که با یک برنامه ریزی بلند مدت می تواند ایران را از نظر فرهنگی و اجتماعی به جامعه ای کاملا یکدست تبدیل کند، در اشتباه است.ایران را می توان به جامعه ای همدل و همسو تبدیل کرد،اما با توجه به تکثر خرده فرهنگ های جاری در کشور، تبدیل جامعه ما به یک مجموعه یکدست،امری محال است.

در این شرایط تنها راهکار تقویت همدلی و انسجام در جامعه داخلی نهادینه شدن اصل احترام متقابل به فرهنگ و باورهای اقوام و مذاهب ساکن در این سرزمین است.

نگاهی منصفانه به روند حرکت سیاست گذاریهای عمومی جامعه در چهار دهه اخیر حکایت از این دارد که یک روند امید بخش و مثبت در زمینه پذیرش عملی تنوع و تکثر ایجاد شده در جامعه ایرانی در حال شکل گیری است.حرکت شجاعانه تر در این مسیر و استفاده بهینه از ظرفیت اقوام و مذاهب ساکن کشور در بخش های مختلف مکمل این روند مثبت در سال های آتی خواهد بود.

هفته وحدت یادآوری این مساله مهم است که جامعه ما از جهات مختلف متکثر و متنوع است .مدیریت این تکثر هم محتاج ظرافت هایی است که در صورت در نظر گرفتن آنها،امید به آینده در میان همه شهروندان ایرانی تقویت خواهد شد .درک صحیح از باورهای یکدیگر و رعایت احترام و حرمت متقابل، نخستین قدم ضروری برای حرکت در این مسیر پرخطر است .امید که درک صحیحی از این ضرورتها داشته باشیم.