سهرابی : غیبت محصول مناسبات ناسالم است
آوای سنت: فعال اجتماعی اهل سنت کورد غیبت را محصول فاسد مناسبات ناسالم توصیف کرد.
به گزارش آوای سنت، یحیی سهرابی غیبت را به معنای تخریب و بدگویی پشت یر کسانی خواند که در صحنه حضور ندارند و گفت: غیبت رفتاری آسیب اسا که روابط را فاسد کرده و موجبات شکاف و فاصله بیشتر بین افراد را فراهم می سازد. این فرهنگ رفتاری در جهان سوم که از حیث فرهنگی کمتر توسعه یافته اند، بیشتر معمول است و جوامع جهان اولی در تعاملات اجتماعی کمتر بااین پدیده مواجه اند.
سهرابی در پاسخ به این پرسش که چرا جهان سومی ها غیبت می کنند، افزود: به نظرم به چند دلیل مرتکب رذیله اخلاقی غیبت می شویم. ساختار فرهنگی و اجتماعی ما علیرغم اینکه با ظهور شبکه های اجتماعی و فضای مجازی دستخوش تکانه هایی شده است، اما همچنان باب گفتگوی آزاد و بدون ترس و استرس در بسیاری از حوزه ها مسدود است و نمی توانیم با یکدیگر بحث و گفتگویی منطقی داشته باشیم.
به سبب همین ساختارهای بسته که از گذشته به ارث برده ایم، افراد جامعه نمی توانند با هم آزادانه، صریح و بی پرده وارد گفتگو شوند و چون تمرین و مشق با هم گفتگوکردن را نیاموخته اند، از بیم اینکه مبادا دچار تنش، بگومگوهای لفظی، توهین و افترا شوند، سکوت را بر گفتگو ترجیح می دهند.
کارشناس ارشد اهل سنت با بیان این نکته که موارد عنوان شده و اسباب های دیگر دست به دست هم داده اند که ما به جای فتح باب گفتگوی صریح و رودررو، کانال دیگری را برای اظهار نظرهای خود برگزینیم، اظهار داشت: آنچه که ما بدان روی می آوریم با گفتگو متفاوت است. این کانال یک طرفه همان غیبت یا مونولوگ هایی است که طرف مقابل حضور ندارد و فرصت پیدا نمی کند تا به مخاطبش پاسخ دهد. این مونولوگ ها در جامعه ما معمولا با تخریب، ترور شخصیت، توهین و تهمت های ناروا همراه است، لذا طرف یک طرفه به قاضی می رود و در آن فضا هرچه به ذهنش می آید، به زبان می آورد که اشکالات فراوانی به دنبال دارد.
سهرابی تاکید کرد: در جامعه ای که مافوق با اعمال فشار و قدرت فرصت اظهار نظر به زیردستانش نمی دهد و اظهار نظرها، انتقادات و مخالفت ها را مستبدانه برنتابیده و سرکوب می کند، زیردستان ناگزیر از آن هستند که به غیبت و ترور شخصیت مافوق ها بپردازند. ابن مسئله آسیب زا بوده و مناسبات افراد را دچار فساد، تباهی و چندگانگی شخصیتی می کند.
در چنین شرایطی زیردستان برای راضی نگه داشتن مافوق ها، تظاهر، دورویی و حمایت های حضوری پیشه می کنند، اما در خفا و دور از چشم مافوق و فرا دست، کمرهمت به غیبت، بدگویی و تخریب شخصیت، دیدگاه ها و عملکردهای ایشان می بندند!
این تحلیلگر اجتماعی خاطر نشان ساخت: برای اینکه در مناسبات اجتماعی با دیگران، بتوانیم رذیله اخلاقی غیبت کردن را اصلاح و ریشه کن کنیم می بایست زمینه های غیبت کردن را به اصلاح مطلوب برسانیم. فضای سرکوب، خفقان و بسته اجازه نمی دهد افراد نفس بکشند چه برسد به اینکه بخواهند آزادانه اظهار نظر کنند. در واقع غیبت محصولی فاسد می باشد که از مناسبات ناسالم ما سرچشمه می گیرد و آسیب هایش به مراتب بیش از آسیب گفتگوهای مستقیم با یکدیگر است.
