علامت های بزرگ قیامت
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و الصلاه و السلام علی رسول الله و علی آله و اصحابه الی یوم الدین و اما بعد:
آوای سنت : در این مقاله به بررسی نشانه های بزرگ قیامت خواهیم پرداخت. نشانه های بزرگ هنگامی که ظاهر شوند قیامت به دنبال آن می آید که ده علامت و نشانه می باشند که هیچکدام از آنها در حال حاضر ظاهر نشده اند.
علامت اول: خروج مهدی
و او مردی از اهل بیت است و از فرزندان حسن بن علیم متولد می شود و در حالیکه زمین پر از ظلم و ستم است از عدل و داد پر می نماید. اسمش موافق اسم پیامبر صلی الله علیه وسلم و اسم پدرش موافق اسم پدر پیامبر صلی الله علیه وسلم است. ابوداود و ترمذی از عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت می کنند که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:«لَا تَذْهَبُ الدُّنْیَا حَتَّى یَمْلِکَ الْعَرَبَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی یُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی وَاسْمُ أَبِیهِ اسْمُ أَبِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطًا وَعَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْمًا وَجَوْرًا» سنن أبی داود ۴ / ۳۰۶ (۴۲۸۲)
«دنیا به پایان نمی‌رسد تا اینکه مردی از اهل بیتم که هم اسم من و اسم پدرش هم اسم پدر من است حکومت عرب را بدست گیرد و زمین را همانگونه که پر از ظلم و ستم شده پر از عدل و داد می کند.».
نشانه دوم: ظهور مسیح دجال
و او مردی از فرزندان آدم است که در آخرالزمان خارج می شود و به وسیله او بسیاری از مردم دچار فتنه می گردند. خداوند بر دست او بعضی از اعمال خارق العاده را جاری می سازد. ادعای خدایی می کند باطل او بر مؤمن اثر ندارد و داخل تمام شهرها جز مکه و مدینه می شود و با او آتش و بهشت است. آتش او بهشت، و بهشت او آتش است. احادیث صحیح بر خروج او دلالت دارند. از آن جمله حدیث عبدالله بن عمرو بن عاص است که مسلم در صحیحش از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت می کند که می‌فرماید:«یَخْرُجُ الدَّجَّالُ فِی أُمَّتِی فَیَمْکُثُ أَرْبَعِینَ لَا أَدْرِی أَرْبَعِینَ یَوْمًا أَوْ أَرْبَعِینَ شَهْرًا أَوْ أَرْبَعِینَ عَامًا فَیَبْعَثُ اللَّهُ عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ کَأَنَّهُ عُرْوَهُ بْنُ مَسْعُودٍ فَیَطْلُبُهُ فَیُهْلِکُهُ» مسلم (۲۹۴۰) .
«دجال در امت من خارج می شود و در زمین چهل می ماند نمی دانم چهل روز یا چهل ماه، یا چهل سال پس خداوند عیسی بن مریم را می‌فرستد که او مانند عروه بن مسعود است او را می خواند و به هلاکت می رساند». و در صحیحین از عبدالله بن عمر روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم در میان مردم بلند شد و خداوند را بر آنچه شایسته او بود حمد و ثنا گفت سپس دجال را ذکر نمود و فرمود:«إِنِّی أُنْذِرُکُمُوهُ وَمَا مِنْ نَبِیٍّ إِلَّا قَدْ أَنْذَرَهُ قَوْمَهُ لَقَدْ أَنْذَرَهُ نُوحٌ قَوْمَهُ وَلَکِنْ سَأَقُولُ لَکُمْ فِیهِ قَوْلًا لَمْ یَقُلْهُ نَبِیٌّ لِقَوْمِهِ تَعْلَمُونَ أَنَّهُ أَعْوَرُ وَأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِأَعْوَرَ» بخاری (۳۰۵۷) ، وصحیح مسلم (۱۶۹)
«من شما را از او بر حذر می دارم. و هیچ پیامبری نیامده مگر اینکه قوم اش را از او برحذر داشته است. از آن جمله، نوح نیز قوم اش را برحذر داشته است. اما من درباره او سخنی می گویم که هیچ پیامبری برای قومش نگفته است. دجال، یک چشم و احول است. ولی خداوند، چنین نیست».
علامت سوم: نزول عیسی؛ از آسمان به زمین
او در زمین به عدالت حکم می کند، صلیب را می شکند، خوک را می کشد و کار دجال را تمام می کند. همانگونه که نصوص از کتاب و سنت بر آن دلالت دارند. الله تعالی در کتابش می فرماید: {وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَهِ} زخرف ۶۱. «و همانا آن، نشانه ای برای رستاخیز است». بیشتر مفسرین به این آیه بر نزول عیسی استدلال می کنند و این روایت از ابن عباس نقل شده است. امام احمد در مسندش از ابن عباسم در تفسیر این آیه روایت می کند که می گوید:«هو خروج عیسى ابن مریم علیه السلام قبل یوم القیامه» المسند : ۱ / ۳۱۸ .
«آن خروج عیسی بن مریم؛ قبل از روز قیامت است». همانگونه که احادیث صحیح بر نزول عیسی؛ دلالت می کنند. در صحیحین از ابوهریرهس روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید:«وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَیُوشِکَنَّ أَنْ یَنْزِلَ فِیکُمْ ابْنُ مَرْیَمَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ حَکَمًا عَادِلًا فَیَکْسِرَ الصَّلِیبَ وَیَقْتُلَ الْخِنْزِیرَ وَیَضَعَ الْجِزْیَهَ وَیَفِیضُ الْمَالُ حَتَّى لَا یَقْبَلَهُ أَحَدٌ وَحَتَّى تَکُونَ السَّجْدَهُ الْوَاحِدَهُ خَیْرًا مِنْ الدُّنْیَا وَمَا فِیهَا» بخاری (۲۲۲۲) ، وصحیح مسلم (۱۵۵)
«سوگند به ذاتی که جان من در دست اوست، بزودی عیسی بن مریم نزول خواهد کرد. او حاکم عادلی خواهد بود، صلیب را خواهد شکست و خوک را از بین خواهد برد و جزیه را برمی دارد و (در زمان ایشان ) ثروت و دارایی بحدی زیاد می شود که کسی حاضر به پذیرفتن مال، نخواهد شد».
علامت و نشانه چهارم: خروج یأجوج و مأجوج
و آنها مخلوقات بسیاری هستند کسی نمی تواند آنها را بکشد. گفته شده آنها از نوادگان یافث که از فرزندان نوح علیه السلام؛ است، می‌باشند و کتاب و سنت بر خروج آنها دلالت دارد. الله تعالی می‌فرماید:{حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ یَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُمْ مِنْ کُلِّ حَدَبٍ یَنْسِلُونَ**وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِیَ شَاخِصَهٌ أَبْصَارُ الَّذِینَ کَفَرُوا}( انبیاء ۹۶- ۹۷)
«تا زمانی که یاجوج و مأجوج رها می‌گردند و آنان از هر بلندی و ارتفاعی می‌گذرند. (در این هنگام) وعده راستین (روز قیامت) نزدیک است پس ناگهان چشمان کفار خیره می‌شوند (و از حرکت باز می‌ایستند)». شیخین از زینب بنت جحشک روایت می کنند که رسول الله صلی الله علیه وسلم روزی با حالت هراسان بر او داخل شد و فرمود:«لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَیْلٌ لِلْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدْ اقْتَرَبَ فُتِحَ الْیَوْمَ مِنْ رَدْمِ یَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مِثْلُ هَذِهِ وَحَلَّقَ بِإِصْبَعِهِ الْإِبْهَامِ وَالَّتِی تَلِیهَا». .) بخاری (۳۳۴۶) ، وصحیح مسلم (۲۸۸۰).
« لا اله الا الله» وای بر عرب از شری که امروز نزدیک شد. امروز سد یاجوج و ماجوج اینطور (دو انگشت ابهام و مجاورش را حلقه کرد) باز شد».
علامت و نشانه پنجم: انهدام کعبه و ربودن زیور آلات آن
مردی دارای ساق پاهای کوچک و دراز از حبشه کعبه را ویران و زیور آلات آن را می برد همانگونه که سنت بر آن شاهد است. شیخین از ابوهریره س روایت می کنند که پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «یُخَرِّبُ الْکَعْبَهَ ذُو السُّوَیْقَتَیْنِ مِنْ الْحَبَشَهِ» بخاری (۱۵۹۱) ، وصحیح مسلم (۲۹۰۹) .
«مردی دارای ساق پای کوچک و باریک از حبشه کعبه را خراب می‌کند» و امام احمد با سند صحیح از عبدالله بن عمرو روایت می کند که او از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنید که فرمود:«یُخَرِّبُ الْکَعْبَهَ ذُو السُّوَیْقَتَیْنِ مِنْ الْحَبَشَهِ وَیَسْلُبُهَا حِلْیَتَهَا وَیُجَرِّدُهَا مِنْ کِسْوَتِهَا وَلَکَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَیْهِ أُصَیْلِعَ أُفَیْدِعَ یَضْرِبُ عَلَیْهَا بِمِسْحَاتِهِ وَمِعْوَلِهِ» المسند : ۲ / ۲۲۰ .
« مردی دارای ساق پای باریک و کوچک از حبشه کعبه را خراب می‌کند و کسوت و زینت آلات را از آن جدا می‌سازد مثل اینکه اکنون من او را می‌بینم با سری طاس و مفاصل کج با بیل و کلنگش به کعبه می‌کوبد».
علامت ششم: دخان
و آن دود بزرگی است که از آسمان جاری می شود و مردم را می پوشاند و آنها را در برمی گیرید که قرآن و سنت بر آن شاهدند. الله تعالی می فرماید:{فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ**یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ}( دخان ۱۰-۱۱)
«منتظر باش تا روزی آسمان دودی واضح و آشکار ظاهر کند و همه مردم را در بر گیرد این عذاب دردناکی است» و از سنت حدیث حذیفه بن اسید س است همانگونه که گذشت از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می کند که فرمود:«إِنَّهَا لَنْ تَقُومَ حَتَّى تَرَوْنَ قَبْلَهَا عَشْرَ آیَاتٍ فَذَکَرَ الدُّخَانَ وَالدَّجَّالَ وَالدَّابَّهَ» مسلم (۲۹۰۱) .«قیامت برپا نمی گردد تا ده نشانه آن نیاید که دخان، دجال و دابه را ذکر نمود».
نشانه هفتم: بلند شدن قرآن از زمین به سوی آسمان
از آن آیه ای بصورت نوشته یا در قلب باقی نمی ماند. و دلیل بر آن حدیث حذیفه است که از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می کند که فرمود:«یَدْرُسُ الْإِسْلَامُ کَمَا یَدْرُسُ وَشْیُ الثَّوْبِ حَتَّى لَا یُدْرَى مَا صِیَامٌ وَلَا صَلَاهٌ وَلَا نُسُکٌ وَلَا صَدَقَهٌ وَلَیُسْرَى عَلَى کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ فِی لَیْلَهٍ فَلَا یَبْقَى فِی الْأَرْضِ مِنْهُ آیَهٌ». . .) سنن ابن ماجه ۲ / ۱۳۴۴
«اسلام همانند نقش و نگار لباس پاک می شود تا آنجا که کسی روزه، نماز، قربانی و زکات را نمی داد. و بر کتاب خداوند عزوجل در شبی می گذرد در حالیکه در زمین از آن آیه ای باقی نمانده است».
نشانه هشتم: طلوع نمودن خورشید از مغرب
قرآن و سنت بر این نشانه دلیل هستند. الله تعالی می فرماید:{یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیَاتِ رَبِّکَ لَا یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرًا}( انعام ۱۵۸)
«روزی که بعضی از آیات پروردگارت بیایند کسی که قبلاً ایمان نیاورده یا در ایمان خویش عمل خیری را کسب نکرده ایمان آوردنش برای او هیچ نفعی ندارد» تعدادی از مفسرین بر این رأی هستند که منظور از بعضی آیات پروردگار، طلوع نمودن خورشید از مغرب آن است. طبری بعد از ذکر سخنان مفسرین در باره این آیه می گوید:(وأولى الأقوال بالصواب فی ذلک ما تظاهرت به الأخبار عن رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلِّم أنه قال ذلک حین تطلع الشمس من مغربها) «اولی ترین سخنان به صواب و درستی در این باره اخباری است که از رسول الله صلی الله علیه وسلم در باره طلوع نمودن خورشید از مغرب می باشد».{ تفسیر ابن جریر ج۸ / ۹۷ .}
شیخین از ابوهریره (رض) روایت می کنند که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید:«لَا تَقُومُ السَّاعَهُ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا فَإِذَا طَلَعَتْ فَرَآهَا النَّاسُ آمَنُوا أَجْمَعُونَ فَذَلِکَ حِینَ لَا یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرًا» بخاری (۴۶۳۶) ، و مسلم (۱۵۷) .
«قیامت برپا نمی گردد تا اینکه خورشید از مغرب طلوع می کند پس هنگامی که مردم آن را دیدند همگی ایمان می آورند در آن هنگام کسی که قبلاً ایمان نیاورده یا در ایمان خویش عمل نیکویی را کسب ننموده ایمانش برای او سودمند نمی باشد.»
نشانه نهم: خروج دابه
و آن مخلوق بزرگی است. گفته شده طول آن شصت ذراع است و دارای دست و پا و پشمالو می باشد و گفته شده خلقت او شبیه تعدادی از حیوانات است. قرآن و سنت بر خروج آن قبل از برپایی قیامت دلالت دارند. الله تعالی می فرماید:{وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّهً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کَانُوا بِآیَاتِنَا لَا یُوقِنُونَ} (نمل ۸۲)
«هنگامی که فرمان وقوع قیامت فرا می‌رسد. دابه را از زمین برای مردم بیرون می‌آوریم که با ایشان سخن می‌گوید. براستی مردم به آیات ما ایمان نمی‌آوردند». ابوهریره س از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می کند که فرمودند:(ثَلَاثٌ إِذَا خَرَجْنَ لَا یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرًا طُلُوعُ الشَّمْسِ مِنْ مَغْرِبِهَا وَالدَّجَّالُ وَدَابَّهُ الْأَرْضِ) مسلم (۱۵۸) .
«هنگام وقوع سه حادثه، انسانی که قبلاً ایمان نداشته یا از ایمان خود خیری کسب نکرده است اگر ایمان بیاورد برای او سودی نخواهد داشت:
- طلوع نمودن خورشید از مغرب
- ظهور دجال
- خروج دابه الارض».
امام احمد از ابو امامه رضی الله عنه روایت می کند که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند:«تَخْرُجُ الدَّابَّهُ فَتَسِمُ النَّاسَ عَلَى خَرَاطِیمِهِمْ ثُمَّ یَغْمُرُونَ فِیکُمْ حَتَّى یَشْتَرِیَ الرَّجُلُ الْبَعِیرَ فَیَقُولُ مِمَّنْ اشْتَرَیْتَهُ فَیَقُولُ اشْتَرَیْتُهُ مِنْ أَحَدِ الْمُخَطَّمِینَ» المسند : ۵ / ۲۶۸ .
«دابه الارض خارج می‌شود و بر بینی مردم نشانه می‌گذارد تا اینکه آنقدر تعدادشان زیاد می‌شود. که یک نفر شتری را می‌خرد به او می‌گویند این شتر را از چه کسی خریده‌ای او در جواب می‌گوید: از یکی از نشانه‌دارها (کسانی که دابه الارض روی بینی آنها نشانه گذاشته است)».
نشانه دهم: خارج شدن آتش بزرگ
این آتش از عدن(بندری در یمن است) خارج می شود و مردم را به سوی محل تجمعشان می راند. و این آخرین نشانه بزرگ قیامت است. و دلیل بر این نشانه حدیث حذیفه بن اسید س است که قبلاً گذشت و مسلم آن را بیان کرده که در آن پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌فرماید:«وَآخِرُ ذَلِکَ نَارٌ تَخْرُجُ مِنْ الْیَمَنِ تَطْرُدُ النَّاسَ إِلَى مَحْشَرِهِمْ» مسلم (۲۹۰۱) .
«و آخر آن آتشی است که از یمن خارج می شود و مردم را به سوی مکان قیامت فراری می دهد» و در روایتی از حدیث حذیفه آمده:«وَنَارٌ تَخْرُجُ مِنْ قُعْرَهِ عَدَنٍ تَرْحَلُ النَّاسَ» «و آتشی از عمق عدن خارج می شود که مردم را کوچ می دهد».
این نشانه ها بزرگترین نشانه های قیامت بودند که قبل از برپایی آن واقع می گردند هنگامی که این نشانه ها آمدند قیامت به اذن الله تعالی برپا می گردد و روایت شده که این نشانه ها به دنبال هم همانند مهره های ستون فقرات پشت سرهم می آیند هنگامی که یکی از آنها آشکار شود به دنبال آن دیگری می آید. طبرانی در اوسط از ابوهریره (رض) از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می کند که فرمودند:«خروج الآیات بعضها على إثر بعض، یتتابعن کما تتابع الخرز فی النظام»( المعجم الوسیط : ۵ / ۱۴۸ ، (۴۲۸۳))
«نشانه ها بعضی ها به دنبال بعضی دیگر می آیند همانگونه که ستون فقرات به دنبال هم می آیند».
وصلی الله وسلم علی نبینا محمد وعلی آله وصحبه أجمعین.
وآخر دعوانا أن الحمدلله رب العالیمن.
