نقش دین در شکل گیری سیاست خارجی و روابط بین الملل

آوای سنت : شاید در دنیایی که سکولاریسم را به عنوان یکی از مهمترین ارکان فرهنگ جهانی شدن ترویج می کند، این سوال عجیب به نظر برسد، اما شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد دین نقش مهمی در شکل دادن به روابط بین الملل ایفا می کند.

به عنوان مثال نقش دین در شکل دادن به روابط آمریکا و اسرائیل چیست؟

به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت، بیل کلینتون، رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۹۹۴ در کنگره یهودیان گفت: اگر اسرائیل را رها کنیم، خدا ما را نخواهد بخشید. زیرا اراده خدا این است که اسرائیل برای همیشه خانه انجیلی قوم یهود باشد، بنابراین آمریکا همیشه در کنار آن خواهد بود.

هیچ کس در ایالات متحده آمریکا به این دلیل که این اصطلاحات مذهبی چالشی برای سکولاریسم است با کلینتون مخالفت نکرد، این نشان می دهد که دردرون ایالات متحده درباره  بعد دینی رابطه آمریکا و اسرائیل اتفاق نظر وجود دارد.

دانیل هومل می گوید که نگاه مذهبی روابط خارجی آمریکا را از زمان ظهور اسرائیل در پایان قرن نوزدهم شکل داده است. این دیدگاه به حمایت فزاینده آمریکا از اسرائیل در طول دهه ۱۹۳۰ و ادامه تعصب آمریکا نسبت به اسرائیل پس از تأسیس آن در سال ۱۹۴۸ کمک کرد.

موضع آمریکا در قبال اسلام به تقویت روابط این کشور با اسرائیل کمک کرده است.بنابراین رابطه آمریکا و اسرائیل همانطور که هومل می گوید نقش دین را در شکل گیری سیاست خارجی کشورها روشن می کند و نشان می دهد که دین عامل مهمی است که نمی توان آن را در تحلیل روابط بین الملل نادیده گرفت.

ضرب المثل «مردم خدا به سرزمین خود باز خواهند گشت» جایگاه مهمی در اندیشه مهاجران بریتانیایی به آمریکا و در سنت های مذهبی آنها داشت. انجیلی ها این پیشگویی را با خود حمل کردند، اما در طول قرون هفدهم و هجدهم در میان فرقه های مسیحی آمریکایی گسترش یافت و نوعی توافق پیرامون آن شکل گرفت.

دانیل هومل معتقد است که بین توسعه پروتستانیسم و ​​علاقه به اسکان یهودیان در فلسطین پیوند وجود دارد و بنابراین این موضوع با فرهنگ استعماری مسیحی و همچنین خصومت با امپراتوری عثمانی پیوند خورد.

گفتمان دینی مسیحیان آمریکایی از قرن هفدهم ثابت کرده است که فلسطین سرزمین مسیح و زادگاه ایمان مسیحی است.

شورای مبلغان آمریکا در سال ۱۸۱۹ یک گروه تبلیغی را به فلسطین فرستاد، اما آن گروه با مقاومت همه ساکنان فلسطین از جمله مسیحیان عرب مواجه شد، از این رو، این گروه پیام هایی را به شورای مبلغان ارسال کرد که به دامن زدن به دشمنی مذهبی در آمریکا علیه امپراطور عثمانی کمک کرد.

این پیام ها همچنین به جهت گیری مقامات آمریکایی در ترویج گفتمانی مبنی بر این که سرنوشت ایالات متحده با تحقق اراده خداوند مبنی بر بازگرداندن مردم عزیزش به سرزمینشان پیوند خورده است، کمک کرد.

گفتمان دیگری که توسط بسیاری از گروه های مذهبی مسیحی پذیرفته شده و در قرن نوزدهم در آمریکا گسترش یافت مبتنی بر این واقعیت است که مسیحیان و یهودیان در اجرای نقشه های خداوند شریک هستند و یهودیان دور از سرزمین خود در تبعید زندگی می کنند.

همه اینها به معنای حضور گفتمان دینی به معنای واقعی کلمه در ایجاد شالوده روابط آمریکایی و صهیونیستی است.

آمریکا در انتشار متن پیشگویی انجیل که بر اساس آن موجودیت صهیونیستی تأسیس شد، مشارکت داشت و این امر تئودور هرتزل را تشویق کرد تا برای تشکیل اولین کنگره صهیونیستی در سال ۱۸۹۷اقدام کند.

دعوت مهاجرت یهودیان به فلسطین توسط بسیاری از روحانیون مسیحی آمریکایی ترویج شد که مهمترین آنها ویلیام بلک استون بود که جایگاه برجسته ای در سیاست آمریکا داشت و این ایده را گسترش داد که بازگشت یهودیان به فلسطین مقدمه ای برای بازگشت مسیح است.

این تبلیغات شدید روحانیون مسیحی، رئیس جمهور آمریکا وودرو ویلسون را بر آن داشت تا از بیانیه بالفور در سال ۱۹۱۷ حمایت کند و ایده تشکیل رژیم صهیونیستی را دنبال کند.

پیشگویی انجیلی همچنین به شکل گیری سیاست وزارت امور خارجه ایالات متحده در طول قرن بیستم کمک کرد و موضوع تأسیس اسرائیل جایگاه مهمی در مبارزات انتخاباتی رئیس جمهور آمریکا روزولت داشت که منجر به انتخاب وی شد.

سیاست خارجی آمریکا در قبال اسرائیل با روند نمایش اسرائیل به عنوان کشوری که توسط کتاب مقدس ساخته شده بود مرتبط بود و این ایده جایگاه مهمی در تولیدات فرهنگی آمریکا مانند رمان ها و فیلم ها داشت، زیرا این تولیدات فرهنگی این ایده را ترویج می کرد که اسرائیل سزاوارحمایت و کمک ایالات متحده است ، زیرا بنا بر اساس این تفکر اسرائیل قوم برگزیده خداوند است.

این روند نقش مهمی در شکل‌دهی سیاست خارجی آمریکا و حمایت مطلق از اسرائیل در همه زمینه‌ها برای تضمین تسلط آن بر منطقه داشته است.

پس از تجاوزات اسرائیل در سال ۱۹۶۷ و اشغال قدس توسط اسرائیل،نقش مذهب در روابط آمریکا و اسرائیل به وضوح نمایان شد، زیرا آمریکایی ها اشغال قدس توسط رژیم صهیونیستی  را یک معجزه می دانستند.

در سال ۱۹۷۰هال لیندزی کتاب خود را به نام “آخرین سیاره بزرگ” منتشر کرد،این کتاب که با ۱۰ میلیون نسخه توزیع شد، به نقش اسرائیل در تحقق پیشگویی مسیح پرداخت.آن کتاب نسلی از مسیحیان وفادار به اسرائیل را تشکیل داد که این پیشگویی را پذیرفتند و این منجر به تأکید بر مسئولیت ایالات متحده برای محافظت از اسرائیل و تضمین برتری آن در منطقه شد.

این امر همچنین منجر به افزایش علاقه به تاریخ یهود، ایجاد فرهنگ یهودی مسیحی و افزایش قدرت مسیحیت صهیونیستی در آمریکا شد که نقش مهمی در تأثیرگذاری بر سیاست خارجی آمریکا و اروپا و تلقی اسرائیل به عنوان اصول استراتژیک آمریکا در خاورمیانه داشته است.

اما تأثیر عامل مذهبی تنها به شکل‌گیری روابط آمریکا و اسرائیل محدود نشد، بلکه در شکل‌گیری سیاست آشتی آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی نیز حضور داشت، زیرا آمریکا مشتاق جلب رضایت اتحاد جماهیر شوروی بود تا در را برای مهاجرت یهودیان شوروی به اسرائیل باز کند.

در مورد جیمی کارتر، او به نقش دین در شکل دادن به توافقات صلح بین مصر و اسرائیل بر اساس ایده همکاری بین ادیان ابراهیمی توجه داشت. بنابراین کارتر تصریح کرد که بینش دینی نقش مهمی در شکل دادن به روابط آمریکا در خاورمیانه و تعیین اهداف سیاست خارجی آمریکا دارد.

بنابراین او خود را نماینده آمریکای یهودی-مسیحی در دستیابی به صلح می دانست و اینکه آمریکا مبانی وجدان اخلاقی خود را از مسیحیت و یهودیت می گیرد.

و در سال ۲۰۰۶، جان هیگی ،”سازمان مسیحیان متحد برای اسرائیل” را تشکیل داد که تعداد آنها به ۴ میلیون نفر می رسید، هدف این سازمان تحت تأثیر قرار دادن کنگره و کاخ سفید برای حمایت از اسرائیل بود.

پس از انتخاب دونالد ترامپ و به رسمیت شناختن اورشلیم به عنوان پایتخت اسرائیل، قدرت این سازمان و همچنین دیگر سازمان های صهیونیستی مسیحی افزایش یافت. این تصمیم نقش دین را در شکل گیری سیاست خارجی آمریکا روشن می کند و گواه آن است که نمی توان این نقش را در تحلیل سیاست خارجی و روابط بین الملل نادیده گرفت.

دین رابطه ویژه ای بین آمریکا و اسرائیل را ایجاد کرد که منجر به تغییر واقعیت سیاسی جهان شد. همچنین روابط آمریکا و اسرائیل الگویی است که قدرت نقش دین را در شکل‌دهی روابط بین‌الملل نشان می‌دهد.

اصل مطلب را اینجا ببینید