آوای سنت : افزایش ثروت نقش مهمی در کاستن از مشکلات اقتصادی خانواده و دشواری‌های تأمین نیازهای فرزندآوری دارد. از این رو لازم است تا برای بهره‌مندی از ثروت بیشتر، تلاش کرد؛ اما تأکید بیش از اندازه بر موضوع اقتصاد نیز می‌تواند بر موضوع جمعیت اثر منفی گذاشته و سیاست‌های جدید جمعیتی را از کارآیی بیندازد
بدانجا کشاند که امروزه برخی از افراد جامعه نه تنها اصل فرزند را مانع ثروت و رفاه خود می‌دانند، بلکه حتی اصل ازدواج را هم با اقتصاد و رفاه و آسایش خود در تضاد می‌بینند.
این در حالی است که در بین حجم زیادی از روایات مربوط به فرزندآوری، هیچگاه فقر و ناداری دستمایه منع زوجین از فرزندآوری نبوده و هیچ فقیری به خاطر فقر و عیالواریش نکوهش نشده است. حتی بر اساس روایات، چنین افرادی که در عین فقر و ناداری، دامنشان به فساد اقتصادی آلوده نشده و دارای عیال و فرزندان زیادی هستند، محبوب خداوند معرفی شده‌اند.[۲]
توسعه غربی برای برخی از مسئولان چنان بتی شد که رسیدن به آن به هدف اصلی تبدیل شد. آنها فراموش کردند که میزان اهمیت اقتصاد تنها در حد یک مقدمه و ابزار است و بنا نیست که ارزش‌های توحیدی و وظایف انسانی در مسلخ تجمل‌گرایی و زیاده‌خواهی ذبح و جامعه به دنیاگرایی سوق داده شود. فقر و ناداری بسیار ناپسند است، اما راه علاج آن، نابود کردن میل فرزندخواهی و کنترل جمعیت از طریق تحریک مردم به ثروت‌اندوزی و عافیت‌طلبی لجام‌گسیخته نیست.
امروزه باز هم سیاست‌های جدید افزایشی جمعیت بر پاشنه اقتصاد می‌چرخد. هر چند نقش مشوق‌های اقتصادی و ضرورت کمک مالی نسبت به فرزندآوری غیر قابل انکار است؛ اما سؤال این است که آیا با وجود اینکه آمار تعداد فرزندآوری در بین ثروتمندان جامعه کمتر از غیر ثروتمندان است، می‌توان مطمئن بود که تدوین مشوق‌های اقتصادی در میزان تمایل چشمگیر مردم به افزایش جمعیت، تأثیر اصلی را داشته باشد؟
پی‌نوشت:
[۱]. فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَکۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیٓ أَکۡرَمَنِ وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَیۡهِ رِزۡقَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیٓ أَهَٰنَنِ کَلَّا، فجر:۱۵-۱۷.
[۲]. عنه صلى الله علیه و آله : إنَّ اللّه َ یُحِبُّ عَبدَهُ المُؤمِنَ الفَقیرَ المُتَعفِّفَ أبا العِیال، سنن ابن ماجه، ج۲، ص۸۳۸.
