فقدان مدیریت و بی تدبیری،عامل مشکلات کشور است
گفتگوی آوای سنت با فعال اهل سنت جنوب کشور
آوای سنت: کامران آتین دبیر و سخنگوی صیادان ایران چهره شناخته شده ای در بین صیادان و شرکت های ماهیگیری کشور بشمار می رود.
وی علاوه بر فعالیت در حیطه صید و صیادی از فعالان عرصه اجتماعی و رسانه ای به حساب آمده و مقالات وی در مجلات و روزنامه های خطه جنوب بازتاب خوبی دارد. مهمترین محور یادداشت های این فعال اجتماعی بر مقوله توسعه و اشتغال متمرکز است. از این رو طی تماسی با این فعال اهل سنت درباره دلایل بیماری اقتصاد کشور و زمینه های مرتبط با این موضوع گفتگویی ترتیب دادیم که مشروح آن از نظر گرامیتان می گذرد.
آوای سنت: از جایگاه یک فعال اجماعی مهمترین دلایل بیماری اقتصاد کشور را در چه می دانید؟
کامران آتین: دولت و نمایندگان مجلس خوب می‌دانند که مشکل کشور ما اقتصادی نیست و ما نمی توانیم مشکلی را که اقتصادی نیست، با راهکار اقتصادی حل کنیم. مشکل امروز کشور ما سیاسی و مدیریتی است و تا زمانی که مشکلات ما از طریق سیاسی و مدیریتی حل نشود، نمی توان مشکلات اقتصادی را حل کرد.
مردم اکنون درسال پایانی دولت و سال ابتدایی مجلس، چشم انتظار تدبیری از سوی مسئولان برای غلبه بر این مشکلات هستند تا امید به جامعه بازگردانده شده و شاهد بهبود ارزش پول ملی باشند. این انتظار بسیار منطقی و بجایی از سوی مردم است که مسئولان بجای انفعال در برابر مشکلات، راه تازه ای را امتحان کنند که استقلال و بالندگی اقتصاد کشور را به دنبال داشته باشد. راهی که متکی به ظرفیت‌های درونی و استفاده از توان ملی برای مهار مشکلات است.
آوای سنت: دو نسل از قشر جوان ما در طول چهار دهه گذشته با مشکلات بیکاری و نبود اشتغال دست و پنجه نرم کرده اند و هنوز هم راه حل مناسبی برای موضوع ایجاد اشتغال پایدار برای افراد جویای کار پیدا نشده است. چرا بحث ایجاد اشتغال این همه مهم شده است؟
کامران آتین: اشتغال به عنوان مهم ترین سرفصل اقتصادی جوامع بشری همواره مورد تاکید مردم و مسئولان بوده است، چرا که علاوه بر رونق معیشت اجتماعی، توسعه جوامع را نیز به همراه دارد از این رو دولتها در صدد هستند تا با ایجاد فرصت‌های مناسب شغلی و اشتغالزایی برای جوانان،مانع از بروز مشکلات و معضلات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و شوند و از سوی دیگر از این سرمایه بزرگ ملی نیز در راستای رشد و پیشرفت کشور بهره گیرند.
کاهش زمینه‌های شغلی رابطه مستقیم با مشکلات اجتماعی دارد و مسائلی از قبیل فقر، مهاجرت، حاشیه نشینی، افزایش قاچاق، رشد نرخ طلاق و بسیاری از آسیب‌های اجتماعی رهاورد مشکلات اقتصادی و بیکاری هستند که متاسفانه از سوی دولتها و نمایندگان مجلس مختلف برای رفع آن تدابیر موثری اندیشیده نشده است.
آوای سنت: اوضاع اقتصادی جنوب کشور را با توجه به پتانسیل های موجود چگونه ارزیابی می کنید؟
کامران آتین: استانهایی با منابع بزرگ اقتصادی مانند هرمزگان ، مهم ترین کانون فعالیت‌های تجاری کشور هستند که در چند سال اخیر به واسطه فعالیت چشمگیر تجار و فعالان اقتصادی عنوان پایتخت تجاری کشور را از آن خود کرده و آمار و ارقام روزانه حکایت از نقش بارز این استان جنوبی در بحث درآمد زایی کلان کشور دارد. لیکن جوانان آن با مشکلات و معضل بیکاری و معیشت دست و پنجه نرم می کنند!!
آوای سنت: آیا مسئله بیکاری جوانان با وجود پتانسیل هایی که شرح دادید؛ منافات ندارد؟
کامران آتین: آشفته بازار اقتصادی ماههای اخیر و نوسانات شدید قیمت‌ها مزید بر علت شده تا در کنار بیکاری، مشکلات اقتصادی بیش از پیش دامنگیر مردم و جوانان شود و اکنون زنگ خطرها برای بروز مشکلات ناخوشایند اجتماعی با درون مایه اقتصادی به صدا درآمده است. در مقابل این حقایق، عملا راهکاری سریع و علاج بخش برای این وضعیت پیش بینی نشده و روزمرگی بر امور جوانان حاکم شده است.
آوای سنت: راهکارمد نظر شما برای خروج از بحران فعلی چیست؟
کامران آتین: تحریم و تنش‌های سیاسی بین المللی، ضعف نظارت بر اجرای قانون، عدم انگیزه لازم به سرمایه گذاری و حمایت از سرمایه گذاران، مشکلات اقتصادی کشور، ناکارآمدی و عدم تخصص در آرایش برخی مسئولیت‌ها، رانت و بی عدالتی، یک زخم کهنه بر معیشت و اقتصاد و اشتغال و مسکن جوانان است که بجای تقویت ظرفیت‌های داخلی، عملا انفعال در برابر آن دیده می شود.
تحقق عدالت درآمدی و زدودن چهره فقر، مطالبه جوانان است که متاسفانه نمایندگان مجلس و دولتها نه تنها قدمی برای رفع فقر و محرومیت جوانان برنداشته اند، بلکه با تورم بالای ۴۰ درصدی و افزایش روز به روز قیمت‌ها، آنها را محروم تر کرده و فقر مطلق چندین برابر افزوده شده است به طوری که جوانان این روزها گرفتارتر از هر زمان دیگری، با گرانی دست و پنجه نرم می کنند.
این روزها افسارگسیختگی بازار و گرانی‌ها از نیاز روزانه مردم گرفته تا مسکن و خودرو و رها شدن اقتصاد، موجب شده تا مردم از مسئولان جامعه انتظار پاسخگویی و حرکتی به سوی بهبود شرایط داشته باشند، اما در مقابل مسئولان به منتقد تبدیل شده و فقط مشکلات را برای مردم بر می شمارند.
