نمایندگان منتخب پیگیری مشکلات عمومی را سرلوحه کار قرار دهند

آوای سنت: مولوی عبدالباری صالحی مدیر حوزه علمیه اهل سنت مظهرالتوحید  تایباد در سال ۱۳۷۰ وارد این حوزه علمیه  شده و همزمان با  پیگیری تحصیلات عمومی، تحت تعلیمات پدر بزرگوارش مرحوم مولانا حسن صالحی قرار گرفت.

ایشان پس از فارغ التحصیلی در سال ۸۰ به تدریس طلاب علوم دینی اهتمام ورزیده  و دو سال بعد مدیریت حوزه دینی مظهرالتوحید تایباد را عهده دار گردید. در گرما گرم اعلام نتایج انتخابات مجلس یازدهم گفتگوی تلفنی با این عالم اهل سنت ترتیب دادیم که از نظر گرامی تان می گذرد.

آوای سنت: جناب مولوی همانطور که می دانید با اعلام نتایج انتخابات مجلس یازدهم، مردم حوزه های مختلف نمایندگان خودشان را شناختند. از نظر جنابعالی مهمترین وظیفه یک نماینده مجلس در راستای خدمت به مردم را در چه می دانید؟

مولوی صالحی: همه ما می دانیم که مهمترین و اساسی ترین وظیفه یک نماینده، قانون گذاری و تدوین قوانین پایدار در مجلس شورای اسلامی است. نماینده مجلس باید از حوزه انتخابیه خود شناخت کامل پیدا کرده و با مطالعه چالش ها، مشکلات و نیازمندی های ساکنین، در صدد رفع مشکلات و نیازها اقدام بعمل آورد. هر حوزه ای بنابر بر موقعیت جغرافیایی و مکانی، مشکلات و گرفتاری های خاص خودش را دارد. به عنوان مثال برخی از حوزه ها در معرض سیلاب های بهاری قرار دارند و می بایست تمهیدات لازم و کافی ازسوی نماینده مجلس برای مواقع اضطراری در نظرگرفته شود.

برخی دیگرمناطق نیز زلزله خیز هستند و نماینده ملت وظیفه دارد دراین رابطه با کارشناسان فن در ارتباط بوده و پیش بینی وقایع را بکند.

آوای سنت: معمولا انتظارات عمومی از نماینده مجلس بسیار زیاد است و اکثر مردم توقع دارند تا از طریق ارتباط با نماینده مشکلات شخصی شان را نیز حل نمایند. شما ایراد کار درکجا می بینید؟

مولوی صالحی: برخی ازمردم تصور می کنند نماینده خانه ملت، وظیفه دارد تا کارهای و طرح های مختلف را به اجرا برساند که البته می دانیم که چنین نبوده و نیست. نماینده مجلس نباید وقتش را برای کارهای اجرایی و بویژه کارهای شخصی افراد تلف کند.

بهترین راهکار برای بررسی مطالبات و مشکلات شخصی مردم، پیگیری مسائل از طریق ارتباط با دفتر نماینده است. یک نماینده باید دفتر حوزه اش را در طول هفته فعال بگذارد و با بهره مندی از نظرات مشاورین در زمینه های مختلف،پاسخگوی مطالبات آحاد مختلف باشد. کشور ما در شرایط کنونی درگیر مشکلات عدیده است و می طلبد که به مشکلات رسیدگی صورت بگیرد.

گلایه مندی هایی وجود دارد مبنی براینکه تعدادی از نماینگان دفاتر حوزوی خود را به صورت پاره وقت و اکثرا در پایان هفته فعال می کنند که به نظر بنده نارضایتی عمومی را به همراه خواهد داشت.

آوای سنت: جنابعالی توانمندی های فردی یک نماینده را چه میزان در تسریع  برآورده شدن مطالبات مردم موثر می دانید؟

مولوی صالحی: بدون شک یک نماینده مجلس به هر میزان شجاع و توانمند باشد کارایی بهتری خواهد داشت.. قدرت لابی گری  و ارتباط قوی با وزرای دولت که منجر به جذب اعتبار می شود، می تواند بسیاری از مشکلات جزئی حوزه انتخابیه را حل و فصل کند. همه وقت یک نماینده در طول یک دوره چهارساله متعلق به مردم است، اما بعضا شنیده می شود که فلان نماینده از این وقت گرانبها برای برآورده کردن نیازهای شخصی خود و نزدیکانش استفاده می کند. برخی از نماینده ها گمان می کنند که اوقات خارج از مجلس برای خودشان است و با استفاده از قدرت نمایندگی در جهت خواسته های منافع شخصی گام برمی دارند.

آوای سنت: پیروی از سیره نبوی تا چه حد می تواند در پایبندی یک نماینده به وظایفش اثر گذار باشد؟

مولوی صالحی: التزام به نظام جمهوری اسلامی مستلزم پیروی از سیره نبوی است. قوانین کشور ما بر اساس کتاب خدای متعال و شریعت دین مبین اسلام تدوین شده و قوانین مطابق با احکام اسلامی به تصویب می رسند، لذا اگر نماینده مجلس اعتقاد به کتاب خدای متعال و فرامین الهی نداشته باشد، نمی تواند شخص مفیدی برای حکومت اسلامی باشد. نماینده مجلس باید قرآن خوان و قرآن دان باشد تا بتواند قوانین اسلامی را از سایر قوانین تشخیص دهد.

آوای سنت: سفارش قرآن کریم بر این است که یک نماینده مسلمان باید عادل و عدالت محور باشد. این مسئله به چه میزان در جوامع مختلف اسلامی نمود پیدا کرده است؟

مولوی صالحی: مسلما ما با هزار و چهارصد ساله گذشته فاصله زیادی داریم و آنچه که امروز می شنویم بیشتر در حد شعار است تا عمل.

دنیای اسلام اگر عملگرا بود، امروز درگیر مشکلات عدیده نمی شد. به زبان اعتقاد به سیره نبوی داریم، لیکن درعمل از سیره آن حضرت صلی الله علیه و آله وسلم برداشت شخصی می کنیم. معمولا مشکلات عمومی را با منافع فردی یک کاسه می کنیم، اما این را نیز می دانیم که نبی مکرم اسلام، خلفای راشدین، امامان و اولیا الله چنین عمل نمی کردند.

در تاریخ اسلام هیچ یک از اشخاصی که در فهرست بهترین ها جای دارند در زمان خلافت و صدارت، برای امیال شخصی خود تلاش نکردند و حکامی هم که خارج از دایره اسلامی قدم برداشتند،از ثواب اخروی بی نصیب ماندند.