نژاد پرستی عامل بروز اختلاف در امت اسلامی
آوای سنت: خطیب مسجد جامع هرات، پیامدهای نژاد پرستی در میان امت مسلمانان را تداوم دشمنی ها و جنگ های ویرانگر دانست.
به گزارش آوای سنت، مولانا سید توفیق منور طی گفتگو با خبرنگار ما، در خصوص دلایل دین گریزی جوانان خود برتر بینی را از بیماری های مهلک در بلاد اسلامی خواند و گفت: تردیدی وجود ندارد که امروز تنها علت کشمکش و خونریزی ها میان ملل مسلمان، همانا حقیر شمردن برخی نژادها، توده ها، تکبر، خود خواهی، خود پسندی و خود برتر بینی نسبت به سایر اقوام و نژادها می باشد.
در مقابل دشمنان اسلام و بویژه اروپائی ها اختلافات و خصومت های قدیمی را که باعث ایجاد درگیری های خونین میان شان می شد را کنار گذاشته اند. علما و دانشمندان غربی با وجود اختلافات نژادی، مذهبی و دینی می کوشند تا مسائل آسیب زا را فراموش کرده و اروپا را به قاره ای متحد و متفق و یکپارچه تبدیل نمایند.
مولانا منور با انتقاد به وضع موجود در جوامع اسلامی اظهار داشت: متاسفانه از خصومت های گذشته درس نگرفته و همچنان مشغول دامن زدن به دشمنی و اختلافات بی پایه و اساس هستیم، حتی عده ای به خاطر ایجاد تفرقه و نفاق دست بکار شده و دیگران را نیز به این راه دعوت می دهند. نژاد پرستی امروزی در مرحله خطرناکی قرار دارد، زیرا این مرض مهلک و کشنده در انواع و اشکال مختلف پیدایش کرده و دامنه آن گسترش یافته است. نژاد پرستی در عهد جاهلیت منحصر به قبیله و افتخار ورزی به نسب بود تا اینکه با گذشت زمان از هم پاشیده شد.
خطیب مسجد جامع هرات یادآور شد: با مطالعه صفحات درخشان تاریخ اسلام در میابیم که از ابتدای عهد عباسی اکثر شاهان و سپه سالاران مسلمان از نژاد های مختلف برگزیده می شدند. کسانی که در راه پیشبرد اهداف مقدس و والای اسلام، فداکاری و جانبازی های چشمگیری از خودشان نشان دادند. آنها اکثرا بردهایی آزاد شده ای بودند که در سایه پرچم اسلام پرورش یافتند. با این حال هیچگاه میان ایشان و سایر مسلمین صدایی بلند نشد که باعث اختلاف و تفرقه گردد. همگی با وحدت و اتحاد کوشیدند تا دامنه سرزمین اسلامی هر چه بیشتر وسعت یابد.
مولانا منور، حفظ شان و شوکت اسلامی را اصلی ترین هدف مسلمانان در گذشته برشمرد و تاکید کرد: اکنون نژاد پرستی به اوج رسیده و جنگ، خونریزی، عداوت و دشمنی از پیامد های این سرطان مهلک، می باشد. هر امتی زمانی در خواب غفلت فرو رفته و نا آگاه می‌گردد. ولی روزی فرا می رسد که به خود آمده و پیشتاز خواهد شد.
اسلام بار دیگر می تواند در صفحه درخشان تاریخ به تابش در آید، مشروط براینکه با کمال اخلاص، مطیع و فرمانبردار رب العزت بوده و همچنین الفت، محبت و یکپارچگی در میان امت تداوم پیدا کند. به ریسمان ناگسستنی خداوند چنگ زده و روش و کردار گذشتگان نیک و صالح را سرمشق قرار دهیم. هر گروهی که خود را برتر و بلندتر از دیگران بپندارد، دوستی و محبت ایمانی از میان برداشته شده و دشمنی ها حرف اول را خواهند زد، لذا راحت طلبی و عیاشی میان امت رایج شده و مجددا به دوران پسرفت باز خواهیم گشت. برای رساندن پیام الله و رسول به سراسر این کره خاکی می بایست بدون در نظر گرفتن رنگ، نژاد و لسان، متحدانه تلاش کنیم.
