ریاکاری و عوام فریبی از آفات اعمال صالحه است

آوای سنت: فعال دینی اهل سنت ریا در انجام اعمال صالحه را آفت یک انسان مومن و موجب خسران وی دانست.

به گزارش آوای سنت، ماموستا عبدالسلام ثنایی در گفتگو با خبرنگار ما ریا و نفاق را نشانه ضعف ایمان خواند و گفت: هر عملی خاص برای رضای الله متعال است.عمل باید با خلوص نیت و با خضوع و خشوع انجام شود. انسان ذاتا نیاز دارد برای اعمال نیکی و پسندیده ای که انجام می دهد، مورد توجه قرار گیرد. پاداش عمل هر چند زبانی هم که باشد، یک نیاز روحی بشمار می رود، نیازی که روی جسم هم اثر می گذارد. این رو انسانها بابت عملکرد مثبت دیگران از آنها تقدیر و تشکر می کنند.

وی افزود: پیشرفت و ترقی آدمی به این است در هر روز خدای متعال را بیشتر و بهتر از گذشته بشناسد. انسان در دوران خردسالی به اندازه سن و سالش خدای متعال را شناخته و نسبت به وی احساس محبت و احترام می کند. کودکی بهترین دوران برای یادگیری و شناخت معانی است و اولاد حرکات، رفتار و گفتار والدینش را به ذهنش می سپارد. یک کودک هر چه بزرگتر شود، نسبت به وقایع پیرامون خود کنجکاوتر شده و سعی می‌کند تا معلوماتش را ارتقا بخشد.

یکی از چالش های زندگی نوجوانان و جوانان گرفتاری در تلاطم زندگی مادی است. از نوجوانی به عنوان حساس ترین بخش از زندگی یک فرد یاد می شود.دورانی که خواندن نماز و احکام به شخص تکلیف می گردد. انسان در این سن باید با خالق خود ارتباط معنوی پیدا کند. اتفاقاتی که در عنفوان جوانی حادث می شوند، غالبا ریشه در شکل گیری شخصیت در کودکی و نوجوانی دارد، اگر فرد در این مرحله نماز بخواند،روزه بگیرد،رفتارش را به خلق خوش عادت دهد،مسلما در جوانی نیز به همین طریقه عمل خواهد کرد.

ماموستا ثنایی ریاکاری و عوام فریبی را نمونه بارز لغزش از انسانیت به سوی انحراف خواند و عنوان نمود: انسان ها با اعمال سنجیده می شوند. بسیاری از اعمال قابل دیدن نیستند و لذا نمی توانیم شناخت کاملی از اطرافیانمان خود پیدا کنیم. اعمال ما بیشتر تحت تاثیر رویدادها، نیازها و تمایلات دنیوی است‌. وقتی مسئولی پا به مسجدی می گذارد، به دلیل ازدحام جمعیت، امکان نشستن برای همه پیدا نمی شود، لیکن در مواقع عادی تعداد نمازگزاران از تعداد انگشتان دست فراتر نمی رود.

هرعباداتی که برای چشم و هم چشمی و نمایشی خوانده شود، ریا است. کسی که به خاطر کسب احترام به حج می رود، در واقع ریا کرده است‌، اگر سفره ای پهن کنیم تا خود در نظر دیگران خیر و دست و دلباز نشان دهیم، تنها فقط  مال خود را هدر داده ایم و خدای متعال به خاطر عمل ریا به ما صواب و پاداش نمی دهد. اینها همه نشانه ضعف ایمان هستند.

فارغ التحصیل حوزه علمیه روستای نگل در استان کردستان اظهار کرد: امروز امت نبی مکرم اسلام گرفتار مصیبت شده اند. بی نمازی در این عصر نسبت به گذشته بسیار زیادتر شده است. سابقا همه اعضای یک خانواده پر جمعیت نماز می‌ خواندند، ولی اکنون در یک خانواده یا نمازخوان پیدا نمی شود و یا نهایتا یک نفر نماز می خواند. تذکرات و هشدارهای قرآن کریم جدی گرفته نمی شوند. وعده های باریتعالی را به کثرت و در محافل مختلف می شنویم، اما به راحتی از کنارشان می گذریم.

عادتهای زشت و غلط مانند قسم بی جا یاد کردن، ناسزا گفتن، غیبت و اتهام بستن به دیگران را نتوانسته ایم از خود دور کنیم. منفی گرایی و ناامید کردن مردم از آینده، همه و همه دست به دست هم می دهند تا پریشانی بر جامعه غالب آمده و نماز و دین به فراموشی سپرده شود. مهمترین و بزرگترین توجه و عنایت باریتعالی به بندگانش سلامتی جسمی است. جسم سالم و عاری از بیماری بهتر از هر ثروت سرمایه ای برای بشر است. تا مادامی که تن سالم داریم می توانیم همه مشکلات را از سر راه برداریم، لیکن درخواست و حاجات ما باید از خدای متعال باشد.

ماموستا ثنایی متذکر شد: نماز خواندن ما شباهت چندانی به نماز صحابه رضی الله عنه ندارد. آن بزرگواران با وجود همه خضوع و خشوعی که در اعمال شان به کار می بستند، ترس از روز قیامت داشتند و نسبت به احوال خود نگران بودند. از مرگ اطرافیان برای خود مصیبت نسازیم. مصیبت واقعی این است که فرد از میان رفته، بدون عمل نیک به دیدار معبود رفته باشد. اگر در این دنیا بد باشیم، با ما بدرفتاری خواهد شد. نماز را برای بهتر دیده شدن در نگاه مردم و برای رضایت مسئول بالا دست نخوانیم، چون در این صورت نمازهای بیشماری خوانده نشده باقی خواهند ماند. هدف ما از رفتن به مسجد این نباشد که نمازگزاران را به حرف های دنیوی مشغول کرده و به تخریب دیگران بپردازیم.

صلوات و درود به ساحت مقدس رسول گرامی را کم اهمیت جلوه ندهیم. فرصت گرانبهایی به ما داده شده است تا روزانه به مقام ایشان سلام و درود بگوییم. از برکت همین صلوات ها، دعاهای ما در نزد خالق بی همتا پذیرفته خواهد شد، اگر نیازمند باران هستیم، اذکار را فراموش نکنیم. از ریا پرهیز نماییم. مشکلات خود را با خدای متعال در میان بگذاریم تا گشایش حاصل شود.‌ شب بیداری ها را طولانی نکنیم و از هر فرصت شب برای خواندن نماز و لحظاتی راز و نیاز بهره ببریم.