عشق و عاشقی های مجازی ، مصداق ترویج فسق و فجور در جوامع اسلامی
آوای سنت: استاد مدرسه دینی احسن العلوم زرنج در ولایت نیمروز افغانستان، ادعای عشق در فضای مجازی را مصداق ترویج فسق و فجور در جوامع اسلامی دانست.
به گزارش آوای سنت، مولانا حق نواز حق جو طی سخنانی با وارد دانستن انتقاد به رفتارهای برخی کاربران فضای مجازی در بازی با احساسات نسل جوان گفت: متاسفانه در همین دایره و حدود اسلامی، کسانی هستند که با ایجاد رابطه مجازی و ورود به حریم شخصی دختران و پسران جوان به آنها وعده ازدواج داده و آینده و سرمایه ایشان را به غارت می برند. جوانان بدانند، عشق کلمه مقدسی است که از آن به عنوان ابزار فریب در شبکه های اجتماعی استفاده می شود. عبارتی که بسیار جلب توجه کرده و زمینه گمراهی دختر و یا پسر مسلمان، اما کم تجربه را مهیا می سازد. کم تجربه بودن برای جوانانی که هنوز در آغاز راه قرار دارند، یک ایراد نیست و نمی توان انتظار زیادی از آنها داشت. لیکن اگر بزرگان را در کارهای مهم به مشورت فرا نخوانند با سقوط فاصله زیادی نخواهند داشت.
مولانا حق جو، ادعای عشق در فضای مجازی را مصداق ترویج فسق و فجور در جوامع اسلامی دانست و افزود: اگر قرار است با دیدن یک تصویر زیبای ارسالی مبتلا به عشق شویم ابتدا باید به خالق آن رجوع کرده و شرط عاشقی را از او جویا شویم. هر اثری که به پهنای یک جسم زنده و یا مرده در نگاه ما زیبا و دلنواز جلوه کند به مرور زمان دستخوش فرسایش شده و زیبایی آن از بین خواهد رفت، اما خالق اثر در هر لحظه که اراده کند قادر است دست به خلق آفرینش دیگری بزند و آن که از عهده این مهم بر می آید آفرییننده آسمان ها و زمین و در خلق آثار بی همتا و بی بدیل می باشد.
استاد مدرسه دینی احسن العلوم زرنج ولایت نیمروز افغانستان، زیباترین عاشقی را در تعریف ذات الله متعال خواند و یادآور شد: این چه رسم عاشقی است که آفریننده اثر را در آن نمی بینیم. مانند کسی که بخواهد یک شی بسیار گرانقیمت و ارزشمند را بدون پرداخت بهای آن صاحب شود. مسلما هیچ شی ارزشمندی وجود ندارد که بهایی نداشته باشد و کسی که آن را می خرد با فروشنده اثر درباره مراحل مواظبت و مراقبت از جنس خریده داری شده مشورت لازم و کافی را خواهد کرد. لذا صاحب و مالک اصلی همه جنبده های متحرک و اجسام بی حرکت، تنها یک خالق دارد و حتی سرنوشت انسانی که دست به خلق اثر زیبا می زند از پیش و از بدو تولد تعیین شده است.
مولانا حق جو با گریزی به تاریخ سرگذشت انبیاء یادآور شد: جمال و زیبایی حضرت یوسف علیه السلام، زنان مصری را چنان از خود بی خود ساخت که بی اختیار دستان شان را با چاقو بریدند. این داستان آموزنده درسی به ما می آموزد که در ترسیم ذهن نمی گنجد. آن کس که توانست یوسف را به زیباترین حالت ممکن در بیاورد باید بسیار زیباتر از آن چیزی باشد که فکر می کنیم. لحظه ای با خود بیاندیشیم که اگر آن زنان مصری به جای یوسف، خدای او را می دیدند به چه حال در می آمدند. عاشقی به لحظه نیست، عاشقی تاریخ مصرف ندارد، عاشقی مقدس تر از آن چیزی است که در جمال و سیمای افراد خلاصه شود. عاشق واقعی آن شخصی است که برای رسیدن به آفریننده اصلی و به وجود آورنده واقعی یک اثر تلاش کند.
