ماموستا بابایی:نامهای روز قیامت هر یک دارای پیامی مهم است

آوای سنت :خطیب نمازخانه اهل سنت صادقیه در سخنرانی خود در نماز جمعه روز گذشته،در زمینه فلسفه تعدد نامهای قیامت مباحثی را بیان کرد.

به گزارش خبرنگار آوای سنت ماموستا عزیز بابایی در مقدمه بحث خود در زمینه قیامت گفت: قسمت مهمى از معارف قرآن، و مسائل اعتقادى آن، بر محور مسائل مربوط به قیامت و رستاخیز دور مى‏زند، چرا که مهمترین تاثیر را در تربیت انسان و روند تکامل او دارد.نام‏هایى که در قرآن براى این روز بزرگ انتخاب شده نیز بسیار است و هر کدام بیانگر بعدى از ابعاد آن روز مى ‏باشد، و به تنهایى مى‏ تواند مسائل بسیارى را در این رابطه بازگو کند.به گفته برخی از علما در زیر هر یک از این نامها سرى نهفته شده، و در هر توصیفى معناى مهمى بیان گشته، باید کوشید تا این معانى را درک کرد، و این اسرار را یافت.

خطیب نماز خانه صادقیه افزود : برخی از علمای علوم قرآن بیش از یکصد نام براى قیامت ذکر کرده که همه یا اکثر آن را مى‏توان از قرآن مجید استفاده کرد. براى بیدار شدن از خواب غفلت و غرور، و مهار کردن نفس سرکش، و تعلیم و تربیت انسان، کافى است که در این نامها بیاندیشیم و وضع خود را در آن روز عظیم، در نظر بگیریم (خداوندا ما را در آن روز در پناه خودت جاى ده). اینک برخی از نامهای قیامت که ، ما را با  گوشه ای از آن روز بزرگ آشنا می سازند:

یوم القیامه

اولین اسم قیامت ،یوم القیامه(روز قیامت)است که ما را به یاد آن لحظه ای می اندازد که قرار است در برابر پروردگار عالمیان بایستیم.(یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ) (مطففین : ۶) روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می ایستند .

الیوم الآخر

دومین اسم قیامت ،الیوم الآخر یا یوم الآخره (روز آخرت) است ما را به یاد آن روزی می اندازد که روز دیگری بعد از آن ، از روزھای دنیا نخواھد بود.

یوم الدین

سومین اسم قیامت ،یوم الدین(روز جزا)است که ما را به یاد آن لحظه ای از قیامت می اندازد که تمام انسانها به جزاء وپاداش اعمال خود میرسند.﴿مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ)مالک روز سزا و جزا است [ فاتحه :۴﴾

یوم الجمع

چهارمین اسم قیامت ، یوم الجمع (روز گردآوری)است که ما را به یاد آن لحظه ای می اندازد  که خداوند اولین و آخرین بندگان را در آن روز گرد می آورد. ( یَوْمَ یَجْمَعُکُمْ لِیَوْمِ الْجَمْعِ [تغابن: ٩) زمانی، خداوند شما را در روز گردھمایی (جملگی پیشینیان و پسینیان) جمع می آورد.

یوم الفتح

پنجمین اسم قیامت ،یوم الفتح (روز بازگشایی)است که ما را به یاد آن لحظه ای می اندازد که نامه ها و صحیفه ھای اعمال گشوده شده و کارھای مخفی و پنهان انسانها برملا می شود دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا : (وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْفَتْحُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ (۲۸) و مى گویند: اگر راستگویید، این فتح کى خواهد بود؟ قُلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لَا یَنفَعُ الَّذِینَ کَفَرُوا إِیمَانُهُمْ بگو: روز فتح ایمان کافران به آنان سود نبخشد وَلَا هُمْ یُنظَرُونَ (۲۹)  و آنان مهلت نمی یابند [سجده: ٢٩)

الواقعه

ششمین اسم قیامت ،(الواقعه) است که ما را به یاد آن لحظه وقوع  قیامت می ا ندازد: ﴿إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَهُ (۱) [به یاد آر] هنگامى که قیامت واقع شود لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَهٌ (۲) هنگام تحقّقش هیچ [نفس] دروغزنى ندارد

روز قضاوت و فیصله

هفتمین اسم قیامت ،یوم الفصل (روز قضاوت و فیصله) است که ما را به یاد آن لحظه ای می اندازد که خداوند در آن روز بین بندگان قضاوت و داوری می کند. خداوند می فرماید:﴿  لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ (۱۲) براى کدامین روز باز داشته شده اند؟ لِیَوْمِ الْفَصْلِ (۱۳) براى روز داورى وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ (۱۴) (مرسلات: ١٢تا۱۴) تو از کجا دانى که روز داورى چیست؟

الصاخه

هشتمین اسم قیامت ،الصاخه (گوش خراش)است که ما را به یاد آن لحظه ای می اندازد که چنان صدای بلندی در نفخه صور دوم بر می خیزد که نزدیک است، گوش ھا را کر کند. ﴿ فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّهُ (۳۳) هنگامى که آن بانگ گوش فرسا در رسد یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ (۳۴) روزى که انسان از برادرش بگریزد وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ (۳۵) و از مادرش و از پدرش وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ (۳۶) و از همسرش و فرزندانش [نیز بگریزد]لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ (۳۷)﴾ (عبس/۳۳تا۳۷) هر کسى از آنان- آن روز- کار و بارى دارد که برایش کفایت مى کند

الطامه الکبری

نهمین اسم قیامت ،الطامه الکبری است که ما را  به یاد آمدن حادثه سخت و طاقت فرسا می اندازد فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّهُ الْکُ

بْرَى (۳۴)[نازعات: ٣۴) پس هنگامى که رستاخیز بزرگ فرا رسد.

القارعه

دهمین اسم قیامت ،القارعه (فرو کوبنده)است که ما را به یاد آن روزی می اندازد  که با آمدنش همه چیز را در هم می کوبد: الْقَارِعَهُ (۱) فروکوبنده مَا الْقَارِعَهُ (۲) [آن] فرو کوبنده چیست؟ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَهُ (۳). [قارعه: ١تا۳) و تو از کجا دانى که [آن] فرو کوبنده چیست ؟

الحاقه

یازدهمین اسم قیامت ،الحاقه است که ما را به یاد آن رخداد راستین می اندازد  که در آن ھمۀ وعدها  وعید ها متحقق می شود)الْحَاقَّهُ (۱) حاقّه مَا الْحَاقَّهُ (۲) حاقّه چیست؟ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّهُ (۳) و تو از کجا دانى که حاقّه چیست؟

الساعه

دوازدهمین اسم قیامت ،الساعه است که ما را به یاد آمدن قیامت می ندازد که ناگھانی وبرق آسا اتفاق می افتد:[ و عنِدهَ عِلۡمُ ٱلسَّاعَه﴾ِ [لقمان: ٣۴) آگاھی از فرارسیدن قیامت ویژۀ خدا است.

یوم الحساب

سیزدهمین اسم قیامت ،یوم الحساب،است که ما را به یاد محاسبه انسانها می اندازد: { هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِیَوْمِ الْحِسَابِ }(ص : ۵۳).این است آنچه براى روز حساب وعده داده مى شوید: هزار ناله برآرد ز دل به روز حساب//کسی که دست به صد کار بی حساب زده است.

یوم التغابن

چهاردهمین اسم قیامت،یوم التغابن (روز حسدورزی) است ما را به یاد آن لحظه ای می اندازد که دوزخیان بر اھل بھشت بخاطر نعمت ھایی که نصیب آنان شده است، حسد می ورزند. ذَلِکَ یَوْمُ التَّغَابُنِ (تغابن:۹) آن روز روز حسدورزی است.

یوم الحسره

پانردهمین اسم قیامت ، یوم الحسره (روز حسرت)است که ما را به یاد آن لحظه ای می اندازد که فرد گناھکار و نافرمان به خاطر اعمال نیکی که از دست داده و اعمال بدی که مرتکب شد ه است، حسرت می خورد.

الغاشیه

شانردهمین اسم قیامت ،الغاشیه(فراگیر) است: که ما را به یاد آن لحظه ای می ندازد که دگرگونی همه هستی و آسمانها وزمین را فرا می گیرد هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَهِ (۱) آیا خبر [قیامت] فراگیر به تو رسیده است؟

یوم الخلود

هفدهمین اسم قیامت،یوم الخلود(روز جاودانگی)است که ما را به یاد آن روزی می اندازد که ابدی وجاودان است ومرگ پس از آن دیگر مطرح نیست { ادْخُلُوهَا بِسَلامٍ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُلُودِ } (ق: ۳۴). «بسلامت داخل شوید، امروز روز جاودانگی است».

یوم الخروج

هجدهمین اسم قیامت،(یوم الخروج)است که ما را به یاد لحظه بیرون آمدن انسانها از گورها می اندازد{ یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَهَ بِالْحَقِّ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ } (ق: ۴۲). روزى که به راستى بانگ مرگبار را بشنوند. آن [روز] روز بیرون آمدن از گورهاست.

یوم التناد

نوزدهمین اسم قیامت ، (یوم التناد)است که ما را به یاد روزی می اندازد که جهنمیان و بهشتیان یکدیگر را ندا سر می دهند واولین درخواستشان هم قطره آب است) { إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ } (غافر: ۳۲)من بر شما از روزى بیمناکم که [مردم] همدیگر را ندا می دهند.

یوم الوعید

بیستمین اسم قیامت ، (یوم الوعید)است که ما را به یاد روز تحقق وعده های پروردگار می اندازد):{ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ ذَلِکَ یَوْمُ الْوَعِیدِ } (ق: ۲۰). و در صور دمیده شود، این روز [تحقّق] وعده کیفر است.یعنی و آن روزی است که خداوند عقابی را که به ستمکاران در دنیا وعده داده بود، به آنان می رساند، و ثوابی را که به مومنان وعده داده بود، به آنان می دهد.

الأزفه

بیست ویکمین اسم قیامت ،(الأزفه)است که به ما این پیام را می دهد که مومن باید باور داشته باشد که قیامت نزدیک است و دور نیست: {أَزِفَتْ الآزِفَهُ} (نجم: ۵۷). قیامت نزدیک شد (إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً ) آنان آن روز را بعید و دور می دانند .وَنَرَاهُ قَرِیباً ) (معارج :۶ و۷)و ما آن را ممکن و نزدیک می دانیم .

دارالقرار

بیست ودومین اسم قیامت ،(دارالقرار) است که ما را به یاد سرای همیشگی و ماندگاری . خانه استقرار و جاودانگی می اندازد: {وَإِنَّ الآخِرَهَ هِیَ دَارُ الْقَرَارِ} (غافر: ۳۹).«همانا روز آخرت سرای ماندگاری و استقرار است».

یوم عسیر، روزی دشوار

بیست وسومین اسم قیامت ،(یوم عسیر، روزی دشوار) است که ما را به یاد دشواری آن روز نسبت به کافران می اندازد: فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ (۸) پس چون در صور دمیده شود فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ (۹) آن روز هنگامه اى دشوار است عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ (مدثر/۸تا۱۰) بر کافران [زمانى] آسان نیست.

یوم مشهود

بیست وچهارمین اسم قیامت ، یوم مشهود است که ما را به یاد آن لحظه ای می اندازد که همه آفریدگان در آن روز حاضر می شوند): ذلِکَ یَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذلِکَ یَوْمٌ مَشْهُودٌ) (هود آیه ۱۰۳) آن روز روزى است که مردم در آن گرد آورده شوند و آن روز روزى است که [همگان] حاضر آیند.

یوم عقیم

بیست وپنجمین اسم قیامت ،یوم عقیم(روز نازا) است که ما را به یاد آن روزی می اندازد که برای کفّار ،بی خیر و رحمت و راحت و خوشی است : وَلَا یَزَالُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی مِرْیَهٍ مِّنْهُ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ السَّاعَهُ بَغْتَهً أَوْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَقِیمٍ (حج/۵۵).و کافران پیوسته از آن [وحى] در شبهه اند تا هنگامى که قیامت ناگهان به آنان در رسد یا عذاب روز پس نحس گریبانشان را بگیرد.