محاصره کشمیر توسط هندوستان و سکوت کر کننده جهان

آوای سنت: کشمیر محاصره شده است ، مردم تحت اشغال هستند و هر حرکتی کنترل می شود. در اواخر ماه اکتبر ، نارندرا مودی نخست وزیر هند برای تبادل نظر به عربستان سعودی سفر کرد.

براساس گزارش رسانه ها ، تلاش کشمیر و هند برای لغو وضعیت نیمه خودمختار منطقه در ماه آگوست و آغاز روند الحاق با راه‌اندازی انسداد ارتباطی ، حتی در جریان مذاکرات به سرانجام جدول نرسید. در بیانیه مطبوعاتی مشترک پس از این جلسه ، از جمله های زیر استفاده شد: “دو طرف در چارچوب منافع مشترک ، موضوعات منطقه ای و بین المللی را مورد بحث قرار دادند و مجددا تأکید کردند که از مداخله به هر طریقی در امور داخلی کشورها خودداری می کنند.”

براساس گزارش های مطبوعاتی ،در آن دیدار,  موضوع کشمیر و اقدام هند در ماه آگوست برای لغو وضعیت نیمه خودمختار منطقه و تحمیل محاصره ارتباطی مطرح نشده است. در بیانیه مشترکی که پس از این نشست منتشر شد گفته شده است که: “دو طرف درمورد موضوعات منطقه‌ای و بین المللی مورد علاقه متقابل بحث و گفتگو کردند و بار دیگر بر رد قاطعانه هر نوع دخالت در امور داخلی یکدیگر تأکید کردند.”

این دور از انتظار نبود. این بیانیه که به مثابه خلاصه ای از این دیدار بود , ، اعلام دوره جدیدی از روابط عربستان و هند بر اساس منافع انرژی و امنیت می باشد.

سکوت جهان اسلام

توافق  به دست آمده با هند برای اظهار نظر نکردن درمورد مسائل داخلی یکدیگر ، ویژگی بارز روابط چین و اعراب است.

مسلمانانی که در سراسر جهان تحت ظلم هستند ، در واقع از عربستان سعودی ، امارات متحده عربی و حتی هیچ کشور عربی , انتظار هیچ پیام تسلی بخش و اظهار همدردی ندارند ، اما سکوت سایر کشورهایی که اکثریت جمعیت آن مسلمان هستند همه را شوکه کرده است.

پس از اظهارات رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد در ماه اکتبر ، هتدوستان با اعلام اینکه نخست وزیر مودی سفر خود به آنکارا را به تعویق انداخت ، عصبانیت خود را نشان داد.اظهارات نخست وزیر مالزی ، ماهاتیر محمد ، در جلسه سازمان ملل که گفت “هندوستان, کشمیر را اشغال کرده است” هم هیچ فایده‌ای نداشت.

حتی نخست وزیر پاکستان ، عمران خان ، که برای مطرح شدن این مسئله بسیار زحمت کشیده بود ، شروع به کند شدن کرد. سکوت دنیای غرب ، که در هر فرصتی فریاد دموکراسی و عدالت سر می دهد نیز از نظرها پنهان نماند.

۱۰۰ روز

روز سه‌شنبه (۱۲ نوامبر ۲۰۱۹) صدمین روز محاصره کشمیر بود ، اما وضعیت تغییر نکرده است.

ده ها هزار سرباز اضافی ، که در اوایل ماه اوت به منطقه اعزام شدند ، همچنان در گوشه و کنار درب منازل مردم کشیک می کشند. پهپادها در مناطقی که تظاهرات اعتراضی برپا می شوند  با الهام از اسرائیل به پرواز درمی آیند و به نیروهای مسلح کمک می کند تا “افراد شرور” را شناسایی کنند.

کشمیر محاصره شده است ، مردم تحت اشغال هستند و هر حرکتی کنترل می شود.

دسترسی به اینترنت هنوز مسدود است. فقط  استفاده از تلفن ثابت و تلفن همراه اعتباری مجاز است. ورود خبرنگاران خارجی به منطقه ممنوع است و رهبران مخالف تحت بازداشت خانگی هستند.

تنها هیات خارجی که اجازه ورود به کشمیر را گرفت ، گروهی متشکل از نمایندگان راست افراطی پارلمان اتحادیه اروپا بود.

بازداشت شدگان فقط شامل طرفداران آزادی در کشمیر نیستند. حتی رهبران سیاسی طرفدار هند که در گذشته بهانه حضور هند در منطقه بودند و تقریباً از جانب همه جامعه کشمیر طرد شده بودند نیز به زندان افتاده‌اند.

هزاران نفر از مردم عادی از جمله کودکان خردسال در طی حملات بازداشت شدند. برخی از آنها طی چند ساعت آزاد شدند و برخی دیگر بدون هیچ دلیلی به مدت نامحدود به زندان فرستاده شدند.

پدر و مادرها  از زندانی به زندان دیگر می دوند تا دریابند فرزندانشان که حتی بدون تفهیم اتهام به زندان انداخته شده‌اند , در کجا محبوس شده‌اند و گاهی اوقات می فهمند که فرزندانشان هزاران کیلومتر دورتر به زندان فرستاده شده اند.

در اواسط اکتبر ، ۱۸ فعال زن و دانشگاهی ، از جمله یک زن ۸۲ ساله ، به دلیل انجام اعتراضات خاموش دستگیر شدند. زنان پس از امضای تعهدنامه‌ آزاد شدند. از آنها تعهد گرفته شد که علیه هند سخن نگویند و در اعتراض شرکت نکنند و این یکی از تاکتیک‌هایی است که  هند برای سرکوب صداهای مخالف استفاده می کند.

روزنامه نگاران مجاز به ارسال خبرهایی که در خارج از مراکز اینترنتی دولتی تهیه کرده اند نیستند. به هر روزنامه نگار فقط ۱۵ دقیقه فرصت داده می شود تا کارش را انجام دهد و احتمالاً تمام مدارک و صفحاتی که در رایانه باز می شوند توسط دولت نظارت می شود.

چندی قبل, مردم منطقه به دلیل بارش برف غیرمعمول به مدت سه روز بدون برق ماندند. به کشمیری‌ها اجازه داده نشد تا برای درخواست کمک با دنیای خارج , خانوادها و حتی همسایگان خود تماس بگیرند و مجبور شدند در یخبندان و تاریکی فقط انتظار بکشند.

یک پروژه استعماری

قانون شماره ۳۷۰ و قانون ۳۵A ، که وضعیت نیمه خودمختار کشمیر و حقوق انحصاری سرزمین آن را تضمین می کند ، از تاریخ ۳۱ اکتبر توسط دولت هند لغو شد. به این ترتیب,  پروژه مهاجرتی – استعماری برای خدمت به جاه طلبی های هند برای تغییر ساختار جمعیتی کشمیر استارت زده شد.

شهرک‌های هندو نشین باعث شد تا کشمیری‌ها از اینکه مبادا میهن آنها نیز به کرانه باختری که تحت اشغال اسرائیل است تبدیل شود ، احساس نگرانی کنند. تغییر مصنوعی ساختار جمعیت کشمیر به نفع هند ، خودمختاری تضمین شده توسط سازمان ملل را تضعیف خواهد کرد.

نگرانی های محلی در این زمینه نیز توسط جامعه جهانی مسکوت ماند. کشمیری‌ها به خوبی می دانند که آنچه به سرشان آمده تنها یکی از بسیار نمونه‌های خشونت مبتنی بر منابع سیاسی و با انگیزه سیاسی علیه مسلمانان (که اغلب توسط اسلام هراسی مورد استفاده قرار می گیرند) در سراسر جهان است.

کشمیر فراتر از یک بحران اختلاف ارضی بین پاکستان و هند است. هر دو کشور به منابع آبی که از منطقه عبور می کند بسیار وابسته هستند.

مطلبی بود از سایت ” middleeasteye.net” که برای کاربران سایت آوای سنت به فارسی ترجمه گردید