به دیندارانی تبدیل می شویم که دین تاثیری در زندگی ما ندارد
آوای سنت (ترجمه): علی رغم این که روزی پنج وعده نماز می خوانیم و نمازمان به پایان رسید وقتی طرف مورد خطاب این تهدید قرار داشته باشیم که می گوید “فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ” یعنی “پس وای بر آن نماز گزاران” (سوره ماعون آیه ۴) , وقتی نمازمان در زندگی , اقتصاد , سیاست , زندگی خانوادگی , تربیت فرزندان , تجارت و اخلاق ما تاثیری نداشته باشد , وقتی با آن که نماز می خوانیم حق بندگان خدا را لگد مال می کنیم , پارتی بازی می کنیم , در مناقصه ها تقلب می کنیم , رشوه دریافت می کنیم , به حرام نظر می کنیم , به سریال های غیر اخلاقی عادت کرده ایم , غیبت می کنیم , تهمت می زنیم , با آبرو و حیثیت افراد بازی می کنیم , به ناموس دیگران چشم بدوزیم , به همسر خیانت می کنیم , وای به حال ما .! آنوقت دیگر نه نماز , نه رکوع و سجده ها ما را نجات نخواهند داد. زیرا این بدان معناست که نماز در زندگی ما تاثیری ندارد.
اگر با بوجود آنکه با هویت اسلامی شناخته می شویم , با وجود آن که به حج رفته ایم , هر سال به حج عمره می رویم , در ماه های رمضان مراسم افطار باشکوه برگزار می کنیم , اگر در تجارت حیله می کنیم و طرف مورد خطاب این تهدید “وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ” “وای به حال کم فروشان” قرار می گیریم , مشتری هایمان را فریب می دهیم , به چک و سفته هایمان دقت نمی کنیم , اگر بدهی خود را به موقع پرداخت نمی کنیم , احتکار می کنیم , فرصت طلبی می کنیم , نزول خوری می کنیم , فقط به افزایش مال خود می اندیشیم , مانع رزق همسایه می شویم , اگر از گرسنگان , فقیران , یتیمان و مظلومان دستگیری نمی کنیم , کارهای خوبی که می کنیم را به رخ دیگران می کشیم , دستمزد کارگرانمان را نمی دهیم و به پرسنل خود ظلم می کنیم , پس وای بر حال ما ! نه آن حج , نه عمره ها , نه افطاری ها , ما را نجات نخواهند داد. زیرا این یعنی که حج در زندگی ما تاثیری نداشته است.
اگر با وجود آنکه ریش می گذاریم, باحجاب و نمازخوان هستیم در روابط خود با انسانها طرف مورد خطاب تهدید ” وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَهٍ لُمَزَهٍ” یعنی “وای بر هر عیبجوی هرزه زبان” (سوره همزه آیه ۱) باشیم ؛ در روابط خود با دوستان , همسایگان و خویشاوندان , در فعالیت های اسلامی و سیاسی و در محل کار اگر غیبت می کنیم , شایعه پراکنی می کنیم , سحن چینی می کنیم , شخصیت دو به هم زن داریم , انسانها از دست و زبان ما در امان نباشند و اگر در هر مجلسی غیبت می کنیم پس وای بر حال ما ! نه آن ریش , نه آن حجاب و نه فعالیت های اسلامی , ما را نجات نخواهند داد. چون به این معنی است که آن ریش و حجاب در زندگی ما تاثیرگذار نبوده است.
اگر علی رغم از حفظ بلد بودن هزاران آیه و حدیث , طرف مورد تهدید آیه “وَلَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا” یعنی ” و آیات مرا به بهای اندک نفروشید” (بقره آیه ۴۱) , قرار داشته باشیم ؛ اگر حق و حقیقت را آشکارا بیان نمی کنیم ؛ اگر در صف حقیقت قرار نداریم ؛ اگر به جهت ترس از ازدست دادن اموال دنیوی سکوت اختیار می کنیم ؛ اگر نه برای نفع امت اسلامی , بلکه برای منفعت شخصی , حزبی و گروهی , در مقابل خطاها سکوت می کنیم یا اگر زیانی متوجه ما می شود فریادمان بلند می شود و به اهل شر پناه می بریم , پس وای بر حال ما ! نه اطلاعات دینی , نه آن آیات و حدیثی که ازبر کرده ایم و نه نوشته جات مان , ما را نجات نخواهند داد. زیرا این بدان معنی است که دانسته هایمان , تاثیری در زندگی ما نداشته است.
“یَا وَیْلَتَنَا مَالِ هَٰذَا الْکِتَابِ…” یعنی “و کتاب اعمال نیک و بد خلق را پیش نهند، آن گاه اهل عصیان را از آنچه در نامه عمل آنهاست ترسان و هراسان بینی در حالی که (با خود) گویند: ای وای بر ما، این چگونه کتابی است که اعمال کوچک و بزرگ ما را سر مویی فرو نگذاشته جز آنکه همه را احصا کرده است؟! و در آن کتاب همه اعمال خود را حاضر بینند و خدا به هیچ کس ستم نخواهد کرد.” (سوره کهف آیه ۴۹). پس بیایید پیش از آنکه آن کتاب برایمان آورده شود و اعمال پنهان و آشکارمان یک به یک بیان گردد , تاثیر ریش و حجاب و نماز بر زندگی مان اندازه گرفته شود و پیش از این که به ما نشان داده شود که این دنیا که برای آن بارها و بارها از ادین و هویت مان گذشتیم بازی ای بیش نبوده است و بگوییم “وای بر حال ما” به خود بیاییم…
