کشورهای منطقه باید برای حل مسائل مورد اختلاف خود اقدام کنند

آوای سنت (ترجمه) : اگر موج اخیر درگیری ها در ادلب سوریه, با توافق آتش بس که در مسکو حاصل شد, به پایان نمی رسید احتمال بروز درگیری بین ترکیه و ایران , اجتناب ناپذیر بود.

از حمایت های زبانی مقامات آمریکایی , زمان زیادی نگذشته بود که ترامپ در یکی از سخنانش گفت: مرز بین سوریه و ترکیه را ما محافظت می کردیم. بگذاریم با یکدیگر بجنگند”. این سخنان نشان می دهد که سران آمریکا و ناتو, علی رغم حمایت زبانی از آتش بس, چگونه برای آغاز درگیری های داخلی, در کمین بوده اند.

همه باید بدانند که آمریکا و روسیه به خاطر هیچ یک از کشورهای منطقه , هرگز با یکدیگر درگیر نخواهند شد. اگر هم می بینیم بعضی اوقات بین آنها کشمکش هایی ایجاد می شود این نه به دلیل منفعت هر کشوری در منطقه, بلکه بر سر منفعتی است که برای خود پیش بینی کرده اند.

 

حال با توجه به این وضعیت, اگر کشورهای منطقه برای حل مشکلات , بجای مراجعه به یکدیگر , به آمریکا و روسیه مراجعه کنند , این دور باطل را پایانی نخواهد بود. نباید فراموش کرد که,  امروز مناطقی که در وضعیت بحرانی هستند و کشورهای منطقه بر سر آنها اختلاف شدید دارند, در واقع برای دو ابرقدرت ذکر شده , مطمئن ترین مناطقی هستند که می توانند بر آن پا بگذارند. همچنانکه اگر کشورهای منطقه می توانستند مسائل مورد اختلاف خود را خودشان حل کنند دیگر به نقش قاضی گری قدرت های جهانی احتیاجی نمی بود, از آمریکا و روسیه درخواست مداخله کردن نمی شد. حال این دو بازیگر که متوجه جریان هستند, آیا از فرصتی که به آنها دست داده , صرفنظر خواهند کرد؟ یا برای اینکه از این فرصت ها محروم نباشند تمام تلاش خود را نخواهند کرد؟

دو نمونه از این مانورها را در عراق مشاهده کردیم. یکی, کودتای غیرنظامی علیه عادل عبدالمهدی, نخست وزیر عراق و دیگری , سوء قصد علیه قاسم سلیمانی.

مطلع هستید که بین ایران و عربستان سعودی مسائلی مزمن وجود دارند. این اختلافات, همچنانکه تمام منطقه را تحت تاثیر قرار داده, به نظر می رسد که یکی از دلایل استثمار عربستان توسط آمریکا هم هست. به هر حال کانال های ارتباطی ایجاد شده و میانجیگران وارد میدان شده اند. ایندیپندنت در آغاز اعتراضات در عراق, در گزارشی که با استناد به منابع کاخ سفید منتشر نمود نوشت که آمریکاییان نقش موثری در پایان کار عادل عبدالمهدی داشته اند. آن هم به دلیل نقش میانجیگری که وی در بین ایران و عربستان سعودی بازی می کرد.

در سوء قصد علیه قاسم سلیمانی, بیش از یک دلیل وجود داشت. سخنی که عادل عبدالمهدی در جلسه فوق العاده مجلس عراق بیان کرد بسیار مهم بود: در صبح همان روز با او قرار ملاقات داشتم. او حامل پاسخ پیامی بود که بواسطه میانجیگری ما , از عربستان به ایران فرستاده شده بود”.

تلاش کشورهای منطقه برای حل مسائل بین خود, ساده نخواهد بود و البته امری غیر ممکن نیز نیست. پس از توافق آتش بس در سوریه , خیلی ها می پرسند که چقدر می توان به روسیه اطمینان کرد؟ در پاسخ باید گفت که سنجش میزان آن مشکل است اما می توان گفت که “تا جایی که به نفع آن باشد می توان اطمینان کرد”.

شاید اگر مطمئن می بود که زیانی به منافع او نمی رسد همانند آمریکا و ناتو, خواهان جنگ ایران و ترکیه می شد و حتی به این جنگ تشویق هم می کرد.

کسی به خیالبافی متوسل نشود. نه ترکیه ظرفیتی برای گسترش خود همانند حکومت عثمانی را دارد و نه ایران ظرفیتی برای ایجاد امپراطوری پارس را دارد… اما اگر کشورهای منطقه, بویژه ایران و ترکیه گرد هم آیند و برای خشک کردن باتلاق های اختلاف , اراده کنند بازیگران خارجی که از این باتلاق ها تغذیه می کنند سرخورده و آرزو به دل خواهند ماند.

انتها