دعوت به وحدت اسلامی از تریبون مسجدالنبی

آوای سنت : امام جماعت و خطیب مسجدالنبی تأکید کرد که شرع مقدس امر به وحدت و نهی از تفرقه کرده است تا از دین در برابر فتنه‌های دشمنان صیانت شود.

به نقل از صدی البلد، علی بن عبدالرحمن الحذیفی، امام جماعت و خطیب مسجدالنبی در خطبه‌های نماز جمعه ، ۱۴ آبان تأکید کرد: شرع مقدس به وحدت و توافق، امر و از اختلاف و جدایی نهی کرده است تا دین اسلام حفظ شود؛ دینی که حیات بدون آن و رسیدن به بهشت بدون عمل به آن وجود ندارد و ابزار حفظ جامعه از پراکندگی و بی‌نظمی و هرج و مرج و درگیری و ظلم و فساد است.

الحذیفی در خطبه‌های نماز جمعه در مسجدالنبی در شهر مدینه منوره گفت که انسجام، وحدت، وابستگی متقابل، هماهنگی، همبستگی، شفقت، دفاع از حقیقت، دست برداشتن از اختلاف و دست برداشتن از تفرقه، دژی است که جامعه به آن پناه می‌برد و مأمنی برای همه و قدرتی برای دین و راه حفظ منافع دنیوی، امنیت و سلامتی از دسیسه‌ها و آسیب‌های دشمنان است.

خطیب مسجدالنبی به آیه‌ ۱۰۵ سوره آل عمران اشاره کرد که خداوند متعال می‌فرماید: «وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَأُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ»(و شما مسلمانان مانند مللی نباشید که پس از آنکه آیات روشن برای (هدایت) آنها آمد راه تفرقه و اختلاف پیمودند، که البته برای آن‌ها عذاب بزرگ خواهد بود).

او همچنین به آیه ۲۵ سوره انفال در برحذر شدن مسلمانان از فتنه اشاره کرد که خداوند متعال می‌فرماید: «وَاتَّقُوا فِتْنَهً لَّا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنکُمْ خَاصَّهً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ:‌ و بترسید از بلایی که چون آید تنها مخصوص ستمکاران شما نباشد (بلکه ظالمان و مظلومان همه را فرا گیرد) و بدانید که عقاب خدا بسیار سخت است».

وی بر پرهیز از اسباب هر فتنه زیان‌بار تأکید کرد و گفت: شرع مقدس، فتنه را به طور کلی منع کرده و به دلیل زیان فتنه نسبت به آن و نسبت به فتنه‌های خاصی هم که به صاحبش و مردم آسیب می‌رساند، هشدار داده است.

الحذیفی به خطر لغزش‌های زبان و اثر تخریبی آن که اسلام نسبت به آن هشدار می‌دهد، نیز اشاره کرد و گفت که گفتار و نوشتار ممکن است صفوف را از هم جدا و گروه‌ها را متفرق کند، بین چهره‌ها اختلاف افکند، از راه حق منحرف کند و اختلاف را گسترش دهد؛ زیرا پیامبر اکرم(ص) فرمودند «من کان یؤمن بالله والیوم الآخر فلیقل خیراً أو لیصمت: هر که ایمان دارد به خدای تعالی و به روز قیامت باید که چون سخن گوید در حقّ کسان؛ به خیر گوید، یا باید که خاموش باشد».