آیا خدا پاسخ دعای ما را می دهد؟ محققین می گویند: بله!

آوای سنت : آیا خدا یا دیگر موجودات ماورایی پاسخ دعای ما را می دهند؟ پاسخ بر اساس مطالعه جدید در دانشگاه ایالتی آریزونا که در نشریه Research on Social Work Practice منتشر شده، مثبت است.

دیوید آر. هوج، استادیار مددکاری اجتماعی در کالج خدمات انسانی دانشگاه آریزونا، تجزیه و تحلیلی جامع از ۱۷ مطالعه بزرگ در مورد آثار دعای شفاعت طلبانه – یا همان دعا برای منفعت بردن اشخاص دیگر – روی افراد مبتلا به مشکلات روانی و پزشکی انجام داد.

هوج، از متخصصان برجسته حوزه معنویت و دین، گفت: “تعدادی مطالعه در مورد دعای شفاعت طلبانه یا دعا برای منفعت شخص دیگر انجام شده است؛ بعضی مطالعات نتایج مثبتی برای دعا یافته اند. بعضی دیگر هیچ تاثیری نیافته اند. انجام یک متاآنالیز، تمام تحقیقات تجربی در مورد دعای شفاعت طلبانه را در بر می گیرد. با استفاده از این روش در می یابیم دعا برای دیگر افراد نتایج مثبتی را به دنبال دارد”.

کار هوج در شماره مارس ۲۰۰۷ نشریه Research on Social Work Practice، نشریه ای بین رشته ای مختص انتشار پژوهش های تجربی، عمومی شده است.

هوج یادآوری کرد که مطالعه اش مهم است زیرا مجموعه ای از مطالعات در دسترس است و نه یک کار منفرد با یک نتیجه گیری. “بررسی نظام مند” او، ۱۷ مطالعه را که دعای شفاعت طلبانه را به عنوان درمان در عمل مورد استفاده قرار دادند، شامل می شود.

هوج با اشاره به مقاله ۲۰۰۶ دکتر هربرت بنسون از دانشکده پزشکی هاروارد که تاثیر درمانی دعای شفاعت طلبانه را در بیماران قلبی سنجیده است، گفت: “برخی افراد حس می کنند که مطالعه بنسون و همکارانش از سال قبل، که آخرین مطالعه در این حوزه است و هیچ آثار مثبتی را نسبت به دعای شفاعت طلبانه نشان نمی دهد، حرف آخر را زده است. اما این تحقیق چیز دیگری را نشان می دهد. این مطالعه ما را قادر می سازد تا تصویر بزرگ تری را بنگریم. هنگامی که آثار عبادت در ۱۷ مطالعه با لحاظ کردن تفاوت اندازه نمونه ها، میانگین گرفته شود، از گروه دعا کننده، اثر مثبت خالصی حاصل می شود”. وی افزود: “این کامل ترین و جامع ترین مطالعه در نوع خود درباره این موضوع بحث برانگیز است که من از آن آگاهم. این مطالعه نشان می دهد تحقیقات بیشتر درباره این موضوع موجه هستند و دعا می تواند افرادی را که دچار مشکلات پزشکی یا روانی هستند یاری کند تا خود را بازیابند”.

استفاده از دعا به عنوان مداخله ای درمانی بحث برانگیز است. هوج عنوان می کند برآورد آشکار می کند بسیاری از مردم از دعای شفاعت طلبانه به عنوان وسیله ای برای کمک به درمان استفاده می کنند. این امر سوالاتی را درباره اثربخشی آن به عنوان راهبردی مداخله گرانه بر می انگیزد.

“به طور کلی، متاآنالیز نشان می دهد که دعا تاثیر دارد. اما آیا آن قدر موثر است که استاندارد های بخش ۱۲ انجمن روانشناسی آمریکا (APA) را برای مداخله های مجاز تجربی برآورد کند؟ نه. بنابراین، ما نباید به عنوان مثال، بیماران مبتلا به افسردگی را فقط با دعا، درمان کنیم. برای درمان افسردگی، درمان های استاندارد مانند درمان شناختی، باید به عنوان روش اولیه درمان استفاده شود”.

منبع خبر:

مطالعه هوج: