آوای سنت : طرح این سوال ممکن است کمی زود به نظر بیاید،با وجود اینکه غزه شاهدیک جنگ جنون آمیز است که منجربه کشته شدن بیش ازده هزارغیرنظامی فلسطینی شده است که بیشتر آنها کودکان و زنان هستنداما فکرکردن به آینده مسئله فلسطین پس از جنگ ضروری است زیرا کشورها و نهادهای بین‌المللی این کار را آغاز کرده‌اند و ما شاهدپیشنهادهایی در این زمینه هستیم که یا غیرواقعی هستند یا بازتولید ایده‌های قدیمی می باشند،پیشنهادهایی که انگارعملیات طوفان الاقصی در ۷ اکتبر رخ نداده است.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت ، مهم است که علاوه برفلسطینی ها،کشورهای عربی ودرراس آنها اردن ومصرنیزدیدگاه خود را ارائه دهندتا پیشنهادهای بین المللی که ریشه مشکل یعنی اشغالگری اسرائیل راحل نمی کند،برآنها تحمیل نشود
دراین پیشنهاد،من این موضوع را نادیده می گیرم که چه کسی بعد ازجنگ غزه را اداره می کند،زیرا دراین زمینه،هیچ پیشنهاد روشن و قابل قبولی برای همه طرف ها وجود ندارد.تشکیلات خودگردان فلسطین به شکل فعلی قادربه انجام این کارنمی باشد زیرا این تشکیلات دارای جایگاه قابل قبول درمیان فلسطینی هانیست.کشورهای عربی نیز نمی خواهند پس از جنگ غزه را به شکل ویران شده تحویل بگیرند،ایالات متحده به طورمطلق با اشغال مجدد غزه توسط اسرائیل مخالف است و ماهیت هیچ رژیم بین المللی برای تضمین امنیت وجدایی بین طرف های فلسطینی واسرائیلی مشخص نیست.به نظر می رسد هنوزچشم انداز روشن یا راه حل قابل قبولی برای وضعیت پس ازجنگ غزه وجود ندارد
اما وضعیت غزه پس از جنگ،به بزرگترین چالش تبدیل نخواهد داد،زیرا مسئله فلسطین بزرگترازوضعیت غزه است.هرپیشنهاد جدی برای هرمسیرسیاسی دراین زمینه باید به موضوع اصلی یعنی پایان دادن به اشغالگری اسرائیل درتمامی اراضی اشغالی فلسطین بپردازد.بازگشت به تفکرقبل از ۷ اکتبر،هیچ کس رامتقاعد نخواهد کرد و به راه حل های دائمی وصلح درمنطقه منجر نخواهد شد.
اخبارمنتشرشده کنونی بیانگرآن است که ایالات متحده درحال بررسی یک مسیر سیاسی پس ازجنگ می باشد که وضعیت فلسطینیان تحت اشغال را مد نظر دارد،دولت آمریکا همچنان می گوید:تنها راه حل مناقشه،راه حل تاسیس دوکشور است.
بسیارخوب،بیایید عواملی را بررسی کنیم که حداقل برای رسیدن به این راه حل نظری باید وجودداشته باشد،درغیراین صورت،راه حل تاسیس دو دولت فقط درحد حرف باقی می ماند واگر با برنامه ای محکم برای تبدیل این شعار به واقعیت اقدام نکنیم.این راه فقط درخدمت اهداف اسرائیل خواهد بود
اولین اقدام،وجوداراده محکم بین المللی به رهبری ایالات متحده با هدف راه اندازی یک مسیرسیاسی است که از همان ابتدا،هدف نهایی را مشخص می کند.این اقدام برای پایان دادن به اشغالگری اسرائیل و ایجاد یک کشورمستقل فلسطینی درتمامی سرزمین های اشغال شده توسط اسرائیل درسال ۱۹۶۷ ازجمله بیت المقدس شرقی است.اگر این هدف تعریف شده باشد،می توان دریک بازه زمانی کوتاه مدت و مشخص،برسرمراحل مورد نیاز برای رسیدن به این هدف به توافق رسید
یکی از مهم‌ترین اشتباهات پیمان اسلو وهمه فرآیندهای سیاسی پس از آن،تعریف نکردن هدف نهایی بودکه سبب شداسرائیل دریک روند سیاسی بدون پایان مانور دهد و درعین حال زمین‌های بیشتری را ببلعد.
آمریکا همچنین بایدتمایل وتوانایی اعمال فشارجدی براسرائیل رانشان دهد که ۹ سال است نه تمایلی برای راه اندازی یک مسیر سیاسی نشان داده و نه تمایل یا توانایی اعمال فشارجدی براسرائیل را.همه این کارها باید دربحبوحه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا انجام شودکه درآن احزاب دموکرات وجمهوری خواه برای نشان دادن حمایت از اسرائیل با هم رقابت می کنند.قضاوت درمورد شانس ایالات متحده برای انجام این کارها را به خواننده این متن واگذار می کنم.
دومین اقدام لازم،روی کارآمدن یک دولت جدیداسرائیل است که میل به پایان اشغالگری وایجاد یک کشورفلسطینی داشته باشد.درست است که همه نظرسنجی‌های اسرائیل نشان می‌دهد که دولت کنونی اسرائیل در روزهای پایانی خود به سر می بردو اکثریت قریب به اتفاق اسرائیلی‌ها آن را به خاطر آمادگی نداشتن برای آنچه اتفاق افتاده سرزنش می‌کنند.اما این بدان معنا نیست که دولت بعدی اسرائیل درمورد روند صلح انعطاف پذیرترازاین دولت خواهدبود.امروز موضع مخالفان اسرائیلی تفاوت چندانی با موضع نتانیاهودرقبال مسئله فلسطین ندارد،چه رسد به پذیرش پایان اشغالگری.
عامل سوم،مقامات فلسطینی هستندکه ازانتخابات جدید ظهورمی کنند و می توانند به نمایندگی ازفلسطینی ها صحبت کنند.روشن شده است که مقامات فعلی نمی توانند این ادعا را داشته باشند.اما هیچ یک ازگروه ها خواهان چنین انتخاباتی نیستند زیراایالات متحده نگران است که با برگزاری انتخابات،نام حماس از صندوق آرا بیرون بیایدواسرائیل نیزتمایلی به مذاکره جدی برای پایان دادن به اشغالگری ندارد،تشکیلات خودگردان فلسطین نیزبه این نتیجه رسیده است که هرگونه انتخابات جدید،اعضای این تشکیلات را از قدرت حذف خواهد کرد.
من با گفتن این عوامل،تلاش کردم تادشواری های شروع هرمسیرجدی برای رسیدگی ریشه ای به مناقشه را نشان دهم،اگرراه حل دودولتی هنوزازنظرتئوریک برای جامعه بین المللی امکان پذیرباشد،احیای آن توسط جامعه بین المللی مستلزم شرایطی است که غیرممکن به نظر می رسد
با این حال،جامعه بین‌المللی بایدبداندکه عدم برخوردجدی با پایان دادن به مناقشه فلسطین واسرائیل فقط به معنای ادامه چرخه خشونت است.واقعیت جدیدی که ۷ اکتبرتحمیل کرد این است که درگیری را به برخورد با یک رژیم آپارتاید تبدیل نمود و
این نتیجه مستقیم بی توجهی جامعه بین المللی به اشغالگری اسرائیل است.
در نهایت، به ویژه با این عزم قهرمانانه فلسطینی ها برای مقاومت واستوارماندن در سرزمین فلسطین،اسرائیل نمی تواند نظام آپارتاید را برای همیشه تداوم بخشد.
