آوای سنت : در کشورهایی که دارای سلاح هسته ای هستند، چه کسی مجاز است دکمه را فشار دهد؟
شکی نیست که استفاده از سلاح هسته‌ای علیه دشمن تصمیمی است که پیامدهای جدی دارد، بنابراین این سوال که در کشورهایی که سلاح هسته‌ای چه کسی تصمیم‌گیری می‌کند بسیار مهم است.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت،دو کارشناس جغرافیای سیاسی این گزارش مجله لوپوئن را که چندی پیش منتشر و امروز بازنشر شده تهیه کرده اند ، بر اساس این گزارش،دو مدرسه پایه در زمینه قدرت مسائل هسته‌ای از یکدیگر متمایز شده اند.
نظام هایی از نوع پارلمانی وجود دارند که در آنها تصمیم به استفاده از سلاح هسته‌ای تابع اختیارات یک فرد نیست و مدرسه ریاست جمهوری است که در آن تصمیم عمدتا با رئیس جمهور است،نظام های بعدی چین و کره شمالی هستند که سبک خاص خود را دارند.
لوپوئن اطلاعات خود را از مقاله مشترک کارشناسان جفری لوئیس و برونو تارتری با عنوان “انگشت روی دکمه: قدرت استفاده از سلاح های هسته ای در کشورهای مسلح هسته ای” به دست آورد که آنها در مقاله خود،چگونگی تصمیم گیری در مورد استفاده از سلاح های هسته ای را در ایالات متحده، روسیه، و انگلستان، فرانسه، چین، اسرائیل، هند، پاکستان و کره شمالی توضیح دادند.
نویسندگان خاطرنشان می کنند که، به جز در مورد شدید کره شمالی، استفاده از تسلیحات هسته ای به اختیارات جمعی بستگی دارد و امکان تصمیم گیری غیر منطقی توسط یک فرد را محدود می کند.
آمریکا:
در ایالات متحده به خوبی شناخته شده است که مشروعیتی که یک رئیس جمهور پس از انتخاب به دست می آورد،به او اختیار مستقیم و فوری در مورد مسائل هسته ای می دهد. با این حال، اگرچه او صلاحیت دستور استفاده از سلاح های هسته ای را به عنوان رئیس نیروهای مسلح دارد، اما لوئیس واترتری معتقد است که فشار دادن دکمه هسته ای مستلزم دستوراتی است که در نهایت باید توسط دو نفر تأیید شود.
روسیه:
در روسیه، جایی که رئیس جمهور فرمانده کل نیروهای مسلح است، اجازه استفاده از سلاح هسته ای توسط قوای سه گانه اعطا می شود: رئیس جمهور، وزیر دفاع، و رئیس ستاد کل. این مجوز می تواند به دو صورت اعطا شود: یا از طریق شبکه فرماندهی و کنترل الکترونیکی Kazbek روسیه، یا از طریق سیستم کنترل خودکار سلاح های هسته ای دوران جنگ سرد به نام Perimeter.
انگلیس:
بریتانیا نخست وزیر را متعهد به تصمیم گیری درباره استفاده از تسلیحات هسته‌ای کرده است، اما بعید است که بدون مشورت قبلی با ملکه یا پادشاه این اتفاق بیفتد (حتی اگر پیش‌بینی‌ای برای این موضوع وجود نداشته باشد).به گفته این مجله، تاریخ این کشور همچنین نشان می دهد که استفاده از سلاح های هسته ای یک تصمیم جمعی وزیران خواهد بود که مطابق با سنت بریتانیایی است.
فرانسه:
قانون اساسی فرانسه می گوید که رئیس جمهور رئیس نیروهای مسلح است که به او اجازه استفاده از سلاح هسته ای را می دهد.اگرچه هیچ الزامی برای مشورت با سایر مقامات در این زمینه وجود ندارد، اما تصمیم به استفاده از سلاح هسته ای از طریق زنجیره امنیتی و همچنین زنجیره اجرایی توسط نخست وزیر، بازرس تسلیحات هسته ای و احتمالاً رئیس ستاد ویژه تایید می شود.به طوری که دو نفر در هر سطح از زنجیره درگیر هستند
چین:
در این کشور نیروهای هسته ای چین متعلق به کمیسیون مرکزی نظامی حزب کمونیست و تحت رهبری رئیس جمهور هستند و امروز این کمیته متشکل از ۷ عضو شامل وزیر دفاع، رئیس ستاد ارتش و نمایندگان نیروهای مسلح است.
با توجه به اینکه رئیس جمهور تنها غیرنظامی در کمیسیون مرکزی نظامی است، بدون شک تصمیم با اوست،اما نویسندگان بر این باورند که مهم ترین مرجع سیاسی کشور، یعنی کمیته دائمی دفتر سیاسی، باید با توجه به زمان و شرایط مورد مشورت قرار گیرد
اسرائیل:
بر اساس قانون اساسی، نخست وزیر اسرائیل هیچ اختیاری بر ارتش کشورش ندارد و تصمیمات دفاعی توسط کمیته وزیران مسئول امنیت ملی، متشکل از ۷ تا ۱۰ عضو دولت اتخاذ می شود.
هند:
در هند، اگرچه رئیس جمهور فرمانده نیروهای مسلح است، اما تنها شورای سیاسی به ریاست نخست وزیر مجاز به استفاده از سلاح هسته ای است. بنابراین، تصمیم با نخست وزیر است، اما یکی از نویسندگان خاطرنشان می کند که نخست وزیر نمی تواند بدون تایید مشاور امنیت ملی دستور فشار دادن دکمه هسته ای را بدهد.سپس این دستور به فرماندهی نیروهای استراتژیک فرستاده می‌شود که تمامی کلاهک‌های هسته‌ای هند را کنترل می‌کند و احتمالاً به مجوز دو مقام در هر سطح از زنجیره فرماندهی نیاز دارد.
پاکستان:
نیروهای اتمی پاکستان از سال ۲۰۰۷ تحت کنترل مقام فرماندهی ملی (NCA) قرار دارند و رهبری این نهاد که قبلاً به رئیس جمهور سپرده شده بود، در سال ۲۰۰۹ به نخست وزیر واگذار شد.
مجلس مؤسسان ملی اصل اجماع را اعمال می کند،هر تصمیمی برای استفاده از سلاح های هسته ای مستلزم اتفاق آرا (یا در صورت عدم موفقیت، اکثریت آرا) است و رئیس مجلس مؤسسان ملی حرف آخر را می زند. او معتقد است که هم نخست وزیر و هم رئیس دولت باید مجوز فعال سازی کدهای مورد نیاز برای رمزگشایی سلاح های هسته ای را صادر کنند.
کره شمالی:
اگرچه اطلاعات کمی در مورد برنامه تسلیحات هسته ای کره شمالی در دسترس است، اما به نظر می رسد که این سلاح ها براساس قانون سال ۲۰۱۳ تنها به دستور فرمانده عالی ارتش خلق کره قابل استفاده است.
به گفته این مجله، این مسئولیت بر عهده رئیس کمیسیون امور دولتی است که خود کیم جونگ اون این مسئولیت را برعهده دارد.
