داعیان دین خیرخواه امت اسلامی هستند
آوای سنت: استاد سخنور و روشنفکر دینی اهل سنت خراسان رضوی، هدف و رسالت داعیان دین را خیرخواهی برای بشریت توصیف کرد.
به گزارش آوای سنت، مولانا بهزاد فقهی طی سخنانی امت محمدی را ادامه دهنده راه انبیاء و پرچم دار روش آن حضرت صلی الله علیه وآله وسلم دانست و گفت: تاریخ حیات پیامبران از آدم تا حضرت عیسی علیهم السلام با بعثت ایشان همراه بوده است و هر یک آمدند تا خدای واقعی را به مردمی که تحت حاکمیت ادیان دروغین و حکام فاسد، زندگی را بسختی پشت سر می گذاشتند، بشناسانند. آن بزرگواران یکی پس از دیگری ماموریت را به منزل نهایی رسانده و دین شان با بعثت پیامبر بعدی منسوخ شد تا زمانی که آخرین نبی نیز متولد و مبعوث گردید و مسیر رسالت در نبود ایشان نیز باقی و جاودانه ماند.
مولانا فقهی با بیان این مطلب که یاران نبی مکرم، برنامه زندگی خود را بدون ترس و شجاعت مثال زدنی به هدف بعثت گره زده و در ملک غربت و دیار بیگانگان به اشاعه مکاتب اسلامی و قرآنی پرداختند، افزود: آن اصحاب با به جان خریدن سختی ها و مرارت های سفر و فرسنگ ها دور از خانه و کاشانه و در درون سرزمین هایی که ساکنان شان از نتایج جنگ های قومی و قبیله ای معذب بودند، مبنا و روش را در اشاعه دین اسلام بنیان نهادند.
آن بزرگواران ساختار هدف خود را در اصالت ممتاز و شخصیت برتر معرفی نکردند و قصدشان از هجرت، ایجاد بنای امپراطوری عربی در بلاد ایران و روم نبود. آنها برای منفعت طلبی شخصی یا قومی و به نیت جمع آوری ثروت و به رخ کشیدن توانمندی ها و استعدادهای شان به طی طریق طولانی مبادرت نکردند..
این استاد سخنور و روشنفکر دینی اهل سنت خراسان رضوی ، هدف و رسالت داعیان دین را خیرخواهی برای تمام بشریت و رهایی طبقات ضعیف از جور و ستم بانیان ادیان خود ساخته و طبقاتی حاکمان خواند و افزود: علمای ادیان ساختگی با هدف سلطه مطلق بر جوامع وقت اقدام به بنای معابد دروغین کرده و به بهانه تامین معاش برای خدایان از توده ملت باج می گرفتند.
در سمت دیگر حکما و طبقه اشراف هم بیکار ننشسته و مردم ضعیف را تحت عنوان برده در بازارها به خرید و فروش می رساندند. جاهلیت به حدی پیشرفت داشت که رهبران معابد با استفاده از خرافه پرستی، بدعت گذاری و نشر موازین غلط شرعی، با ادعای خدمت و مبرا از گناه و اشتباه، خود را جزو نزدیکان به خدا معرفی می کردند! لذا اسلام آمد تا حاکمیت سفید بر سیاه و عرب بر عجم را مردود خوانده و قوانین ساختگی را از میان بردارد.
مولانا فقهی، رسول امت را برخواسته از بطن و عمق جامعه مردمی توصیف کرد و اظهار داشت: اسلام آمد تا بر فاصله های طبقاتی خط بطلان کشیده و بر شاهان مستکبر بفهماند که خون آنها رنگین تر از خون سایر مردم نمی باشد. به آنها بگویند که وارثان خدای متعال در روی زمین نبوده و بلکه مسئولیت دارند تا عدالت را مطابق با احکام قرآنی نهادینه سازند، لذا هیچ بنده ای مجاز به سرخم کردن جز در مقابل ذات الله متعال نمی باشد. اسلام را معبری برای رسیدن به جنت ندانیم، زیرا اسلام اولا آمد تا تاریکی های دنیا را به روشنایی تبدیل کرده و زندگی سالم را به نوع بشر ارزانی بخشد.
مدرس حوزه علمیه ابوبکر تایبادی در بیانی از ابن قیم(ره) تاکید ورزید: دینی که قادر نباشد دنیا را با برداشتن ظلم، تبعیض، فساد و بی عدالتی تبدیل به محل آرامش گرداند در آخرت نیز نمی تواند بهشت را برای اهل ایمان تضمین نماید. اسلام با خود قرآن کریم را آورد و این کتاب، چارچوب های رسیدن به خوشبختی دنیا در همه زمینه ها و از جمله رشد مادی را تشریح نموده است. اسلام آمد تا سعادت دنیا و آخرت را برای بشر هدیه کند.
