ضرورت تجمیع توان جامعه اسلامی در برابر فتنه ها
ماموستا بابایی: امت اسلامی باید از دوره اختلاف عبور کند
آوای سنت :خطیب نمازخانه اهل سنت صادقیه در نماز جمعه روز گذشته (۱۷ آبان ماه) ضرورت های وحدت از نگاه رسول خدا صلی الله علیه و صحبه و سلم را تشریح کرد .
به گزارش خبرنگار آوای سنت ماموستا عزیز بابایی در سخنرانی خود در نماز جمعه اهل سنت صادقیه با اشاره به این مساله که در آستانه هفته وحدت قرار داریم ،تاکید کرد : وحدت واجبی شرعی است،و برای به بار نشستن تلاشها در راستای وحدت ، قراردادن آن بر روی قواعد و اصولی روشن و برخورداری از نیت صادقانه فرق و مذاهب اسلامی که به دنبال همگرایی هستند، ضرورت حیاتی و اساسی دارد.
خطیب نمازخانه صادقیه در ادامه محورها و اصول مهم در برقراری وحدت در جامعه اسلامی را تشریح کرد.ذیلا گزیده این اصوا تقدیم کاربران سایت می گردد.
-اصل اول: اصل اخوت وبرادری مسلمانان است که باید آیه زیر را همیشه در جلوی دیدگان خود بگذارند و بقول معروف نصب العین خود قرار دهند که : {إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ )(۱۰)} (الحجرات: ۱۰) «به راستی اهل ایمان باهم برادرند. اگر مسلمانان به این آیه عمل کنند باعث می شود برادری جهانی بین مسلمانان بر قرار شود. یک میلیارد وچندصدمیلیون مسلمان باهم برادر باشند .و برادری و برابری از جمله اصول و قواعد اجتماعی نظام اسلام می باشد . اگر مسلمانان واقعا طبق قرآن باهم برادر باشند خیرات زیادی این برادری برایشان خواهد داشت که برخی از آنها عبارتست از ؛ محبت ، مودت ، صلح ، صفا ،تعاون ، همکاری ، اتحاد و اتفاق،که همه اینها اساس روابط اجتماعی در میان مسلمانان است، و مخالفت و منازعت یا جنگ و جدال مستثنی است و باید همین که اختلافاتی روی داد آن را به اصل اسلامی که محبت ، مودت ، صلح ، صفا ، تعاون ، همکاری، اتحاد و اتفاق است برگردانند.
اگر مسلمانها به این آیه عمل کنند دیگر خون یکدیگر را نخواهند ریخت حتی به هم توهین و دشنام نخواهند گفت:رسول خدا فرموده:«إِنَّ قَتْلِ الْمُؤْمِنِ کُفْرٌ، وَإِنَّ سِبَابَهُ فِسْقٌ» (المعجم الأوسط)«کشتن مومن بناحق کفر است و ناسزا گفتن به او فسق».همینطور آن حضرت- صلى الله علیه وآله وسلم – فرموده اند:«کُلُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ حَرَامٌ؛ مَالُهُ، وَعِرْضُهُ، وَدَمُهُ» (سنن أبی داود) «مال و آبرو و جان هر مسلمان بر مسلمان دیگر حرام است».باز پیامبرخدا – صلى الله علیه وآله وسلم – فرمودند:«الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ، لَا یَظْلِمُهُ وَلَا یَخْذُلُهُ، وَلَا یُسْلِمُهُ، حَسْبُ امْرِیءٍ مِنَ الشَّرِّ أَنْ یَحْقِرَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ»«مسلمان برادر مسلمان است؛ به او ظلم نمی کند، و او را رسوا نمی کند، و او را به دشمن تسلیم نمی کند، برای هلاکت یک مسلمان همین شر کافی است که برادر مسلمان خود را خوار شمرده تحقیر کند.
– اصل دوم که برخی از علما به آن اصل طلایی گفته اند که عبارتست از:«همکاری مذاهب اسلامی با یکدیگر در امور مورد اتفاق و موارد مشترک و پذیرش عذر طرف مقابل در باره امور مورد اختلاف یا گفتگوی علمی ومنطقی و مستدل در موارد اختلافی».که تمامی مصلحان، حکیمان و اهل اعتدال این قاعده را پذیرفته و پایه ی تعامل خویش قرار داده اند. همه کشورهای اسلامی این همه در برخی از مسائل حیاتی همچون مسائل اقتصادی، فرهنگی ،سیاسی، تجاری ونطامی عقب ماندگی دارند و درعین حال این همه منابع خدادادی و موقعیتهای استراتژی…بیایند باهم اتحادیه های اسلامی تشکیل بدهند تا عقب ماندگی های گوناگون را جبران کنند.
– اصل سوم : پرهیز از طرح مسایل تحریک کننده وتوهین آمیز در محل کار با همکاران و استادن ومعلمان و یا با دانشجویان یا در محل زندگی با همسایگان و…:
نباید مذاهب اسلامی، احساسات یکدیگر را تحریک کنند و از عبارات تحریک کننده و سخنان تشنج آفرین و نگران کننده نسبت به یکدیگر جدا پرهیز کنند و از کلمات و عباراتی استفاده کنند که به جای ایجاد فاصله، فاصله ها را کم کنند و به جای عداوت، محبت و الفت بیافریند، و به جای تفرقه افکنی وحدت و همدلی به همراه بیاورند.
– اصل چهارم: نباید مسلمانان در دام عده ای افراطی بیافتند: کسانی که در گفته ها و نوشته های خود به دنبال فتنه گری در میان مسلمانان هستند، و به دنبال شعله ورنمودن فتنه و افروختن آتش زیر خاکستر و بیدارکردن خشم های خفته اند. همچنین نباید گفته ها ونوشته های تعداد افراطی یک مذهب را به همه آن مذهب تعمیم داد.
پایین ترین درجه ی «حفظ اتحاد و همبستگی» دوری از دشمنی و ستمگری است، فرزندان امت اسلامی نباید به یکدیگر ستم روا دارند، و توطئه گری و دست به اسلحه بردن علیه یکدیگر که جای خود دارد، یکی از بارزترین مظاهر افراطی گری و تندروی که از آن باید دوری جست سقوط در سراشیبی «تکفیر» است، کافرشمردن دیگران مسئله ی بسیار حساسی است و پیامدهای گسترده ای را به دنبال دارد، زیرا لازمه ی تکفیر یک انسان این است که تکفیرکننده حکم اعدام مادی و معنوی او را صادر می کند، یعنی کشتنش را روا دانسته و او را انسانی خارج از چارچوب امت اسلامی به شمار می آورد، و او را از حمایت امت مسلمان و خانواده و خویشاوندان محروم می سازد، حتی اگر از نظر فیزیکی اعدام نشود از نظر معنوی او را به مرگ محکوم کرده است.
-اصل پنجم: هوشیاری در باره توطئه های دشمنان : یعنی در مورد توطئه های دشمنان ملت های مسلمان از جمله تلاش برای ایجاد تفرقه و پراکندگی و درهم شکستن صف واحد مسلمانان همگی هوشیار باشیم، زیرا آنان می خواهند که ما مسلمانان در مورد هیچ باور راهکار و هدفی به توافق و تشریک مساعی نرسیم.این سیاست قدیمی است.که “فرق تسد” یعنی تفرقه بینداز و سیادت کن. و همین بلا را بر سر مسلمین آوردند. فکر می کنید چرا کشورهای مسلمان را تکه تکه می کنند، برای اینکه هر جایی دست یکی باشد و قدرتی نداشته باشند تا دشمنان خود را تهدید کنند.هر قسمت لقمه چرب ونرمی برای دشمنانشان یاشند.
همه می دانیم که وحدت «عزت آفرین» و تفرقه «تضعیف کننده» است، و دشمنان امت اسلامی تنها در شرایط پراکندگی و خصومت میان مسلمانان توانسته اند، ضربه های خود را بر پیکر آن وارد کنند.در چنین شرایطی است که زمینه و فرصت اجرای توطئه ها و پاشیدن سم های مهلک در میان آنها برای دشمنان فراهم می شود، و به دنبال آن فرزندان امت اسلامی علیه یکدیگر وارد عمل می شوند، و به دست خویش اسباب زحمت و گرفتاری را فراهم می کنند .
-اصل ششم: ضرورت هم آوایی حداقل در شرایط سخت:به فرض اینکه در شرایط عادی و عافیت و پیروزی برای بعضی ها چند دستگی روا باشد، چنین چیزی در شرایط سخت و محنت و مظلومیت به هیچ وجه مشروع و روا نیست، فرض بر این است که مشکلات و مصائب،اهل «اختلاف» را به «ائتلاف» وادار کند، حکیمی گفته است: خرد و درایت حکم می کند که در شرایط سخت بر روی دشمنی های میان اعضای یک خانواده خط بطلان کشیده شوند.
مسلمانان در این برهه حساس باید اختلاف های حاشیه ای خود را کنار بگذارند، و برای رویارویی با چالش سختی که دشمنان برای اسلام و مسلمانان فراهم نموده اند، جبهه و صف مشترک را تشکیل بدهند، شرایط نبرد و رویارویی شرایطی است که همه باید دست به دست هم بدهیم و آوای تفرقه از هیچکس بلند نشود، و امت بیش از این در معرض خطرهای تهدیدکننده قرار نگیرد.
مسلمانان با داشتن این همه مسائل و معتقدات و مبانی وحدت آفرین مشترک فراوان، نباید با یکدیگر از در دشمنی و نزاع بر آیند ، همه مسلمانان اهل قبله واحدند و اهل «لا اله الا الله و محمد رسول الله» هستند، و عموماً به خداوندی خالق جهان ایمان دارند، اسلام را به عنوان دین مورد پسند خود برگزیده اند و قرآن را امام و پیشوای خویش به شمار می آورند و محمد – صلى الله علیه وآله وسلم – را پیامبر خویش و فرستاده ی خداوند می دانند، کافی باشد.
