ضرورت دقت در رفتارهای فرزندان
آوای سنت: مدرس حوزه علمیه انوارالعلوم خیرآباد، ، دقت روی رفتارهای فرزندان را از ضرورت های مدیریت در خانواده برشمرد.
به گزارش آوای سنت، مولانا حسین فقهی در گفتگو با خبرنگار ما از معضلات اجتماعی به عنوان جدی ترین بحران های پیش روی نسل کنونی یاد کرد و گفت: به آن چه که نظم عمومی جامعه را بهم ریخته و امور عادی زندگی ها را مختل نماید، معضل گفته می شود که در غالب فردی و اجتماعی پدید آمده و آرامش از فرد، خانواده و یا یک گروه از اجتماع سلب می کند.
در شرایط حال حاضر کمبود کار برای جوانان یک معضل کهنه و دغدغه بزرگ است. معضلی که امکان برنامه ریزی را از فرد گرفته و تا مادامی که فاقد درآمد و شغل مطمئن نباشد نمی تواند متناسب با نیازها عمل کند. در عین حال بزهکاری، انحرافات جنسی، طلاق و اعتیاد بر بحران های درونی افراد دامن زده و عرصه را برای ایشان تنگ و محدود می سازند.
مولانا فقهی، دلایل گرفتاری جوانان در بند اعتیاد را فشارهای عصبی ناشی از کار و تحصیل دانست و افزود: مهمترین دلیل اعتیاد جوانان به عدم آگاهی ها در مورد به آسیب های مواد مخدر به جسم بر می گردد. اعتیاد چیزی نیست که فرد با یکبار مصرف و حتی چند بار مصرف گرفتار آن شود، بلکه زمان لازم است تا عادت کرده و روزی می رسد که دل کندن از اعتیاد سخت خواهد بود. اعتیاد یک عضو خانه احتمال آلوده شدن سایر اعضا خانواده را نیز افزایش می دهد که باید به آن توجه صورت گیرد.
تلقین مفید بودن مصرف مواد مخدر برای کسانی که مشاغل سخت و سنگین دارند هم یک عامل گرایش به سمت مخدرات می باشد. عده ای آن را برای کاهش دردهای ناشی از صدمات جسمی و در مواردی دیگر جهت لاغری بدن بکار می گیرند که به تدریج زمینه اعتیاد را فراهم می آورد.
مدرس حوزه علمیه انوارالعلوم خیرآباد، تربیت اصولی فرزندان از سنین خردسالی را مناسب ترین راهکار برای در امان ماندن از گرفتاری ها خواند و تسریح کرد: دوستان ناباب و هم نشینی با نااهلان، یک خطر و آسیب جدی در سر راه فرزندان می باشد. صحبت های پدر به عنوان سرپرست خانواده با کودکان و جهت بخشی به فرزند از سن خردسالی باور پذیری وی نسبت به عواقب بد آسیب ها را بیشتر خواهد کرد. یک فرزند اگر از خردسالی زبر چتر حمایتی خانواده باشد، مسلما رفته رفته پی به فواید امنیت در خانه خواهد برد.
مولانا فقهی، دقت روی رفتارهای فرزندان را از ضرورت های مدیریت در خانواده برشمرد و اظهار داشت: هرگاه احساس شود که عضوی از خانوده در یک مشکل بغرنج بسر می برد هدف اول سایرین می بایست برای کمک به وی باشد. همیشه با دلسوزی عاقلانه بهتر می توان آسیب ها را از سر راه برداشت. همچنین شناسایی محل آسیب نیز مهم است و اگر آسیبی در نزدیکی خانواده و در سمت خانه های همجوار مشاهده شود همه اعضای خانواده باید تا حد ممکن ارتباط خود را با نقاط آسیب زا محدود کنند تا شرایط برای ارتباط فرزند با اعضای آن خانواده مهیا نگردد.
این عالم اهل سنت خاطر نشان ساخت: ترس فرزندان از والدین زمینه های پنهانکاری را به وجود می آورد. سیاست راهکار تنبیه بدنی موجب شکاف های عمیق در بین فرزندان با والدین خواهد شد، لذا باید در مواقع مشاهده یک بحران رفتاری دلسوزانه در پیش گرفت. اگر فرزند از والدینش محبت ببیند قطع به یقین در همه مواقع به ایشان اعتماد خواهد کرد. مدیریت یک بحران و دور ماندن از اماکن آسیب زا باید جدی گرفته شوند و چنانچه راهکارها موثر نبودند هیچ ایرادی ندارد که حتی از محل کوچ کرده و در محدوده بهتری اسکان بیابیم.
