فضایل و برکات روز عرفه و عید قربان از نگاه دکتر ویسی
آوای سنت: استاد و مدیر گروه فقه و حقوق شافعی دانشگاه مذاهب اسلامی روز عرفه را دل کندن از تعلقات دنیوی و گام برداشتند در مسیر تعالی برشمرد.
دکتر محمود ویسی با اشاره به مناسبت امروز در تاریخ اسلامی (روز نهم ذی الحجه) و اعزام حجاج بیت الله الحرام به صحرای عرفات درباره اهمیت این روز تاریخی و بیادماندنی گفت: به عرفات در سوره مبارکه بقره صحبت به میان آمده است. کسانی که امسال مشرف به زیارت خانه خدا شده اند، در صحرایی که نمادی برای صحرای محشر است، گرد هم جمع می شوند تا از گذشته یاد کرده و از این به بعد تصمیم می گیرند که در آینده، بهتر و بیشتر از گذشته در مسیر عبودیت و بندگی گام بردارند. در عرفات بازگشت به خویشتن خویش تجربه می شود و انسان مومن می آموزد که خود را از خطاها، تقصیرها، کوتاهی ها، نواقص، ضعف ها و بیهودگی ها رهانیده و به کمالات، قوت ها، ارزشها و کرامت برسد. از صفر بودن خارج شده و به یک (خدای متعال) بپیوندد.
وی با تاکید بر انجام تکالیف روز عرفه افزود: زمانی که حضرت آدم علیه السلام از رحمت باریتعالی دور شد، به دعا متوصل شده و بوسیله رو به دعا به جانب ذات یکتا آورد. دعایی از ته دل و عمق درون که هر انسان مومن و خداشناسی باید آن را زمزمه کرده و به جانب خدای متعال به گناهانش اقرار کند تا که او رحمی به حال بنده اش کرده و وی را زمره کافران و زیانکاران خارج کند.
امید به این مسئله داشته باشیم که در نتیجه رو کردن به درگاه باریتعالی و مداومت در دعا و طلب حاجت از رحمت های وسیع وی برخوردار شده و مراحل بندگی را با قوت و اشتیاق بیشتری طی کنیم. بهترین فرصت پیش آمده است تا از نقطه عطف عرفات و درک مفاهیم عرفه درس ها و عبرت های لازم را بیاموزیم. نبی مکرم اسلام در چنین روزی فرمایش کرده است، امید آن را دارم که روزه داری در عرفه سبب کفاره های گناهان سال گذشته و پیش رو گردد.
دکتر ویسی عید پایان ماه مبارک رمضان را مقدمه ای برای عید قربان دانست و عنوان نمود: در این دو عید بزرگ مسلمین می آموزیم که چطور خواهشات نفسانی خود را قربانی کنیم. در این دو عید از اعمال خلاف شرع و خلاف عقل فاصله می گیریم تا زمینه ای باشد برای اینکه بتوانیم به او که بی نیاز و بی همتا است وصل شویم. از تعلقات دنیوی فاصله می گیریم تا فرصت بیشتری جهت زندگی در معنویات داشته باشیم. به عنوان یک فرد مسلمان باید بدانیم که چرا خدای متعال به پیامبرش دستور داد تا فرزندش را در راه وی قربانی کند، چون این فرزند باعث شده بود تا میان نبی و خالق فاصله ایجاد شود. لذا به وی دستور داد تا با قربانی کردن چنین تعلقی بر نفس خود فائق آید.
انسان مومن و متقی برای رسیدن به مقام قرب الهی از لحاظ شخصیتی نیازمند آن است تا موانع را یکی پس از دیگری از میان بردارد. بدون شک اسماعیل انسان ها از یکدیگر متفاوت است. کسانی هستند که مال را مطلوب می پندارند و عده ای برای کسب جایگاه و مقام دنیوی تلاش می کنند. در چنین ایامی همه تعلقات دنیوی باید برای کسب رضایت خدای متعال و در راه وی ذبح شوند.
