مشکلات و تنگناهای زندگی آزمونهای الهی
آوای سنت: یک عالم اهل سنت کورد، مشکلات و ناملایمت های زندگی را امتحان الهی و کیفر اعمال در وادی رو به گذر توصیف کرد.
به گزارش آوای سنت، ماموستا محمد طاهر احمد زاده در گفتگو با خبرنگار ما، طبیعت زندگی بشر را در پشت سر نهادن و تجربه اتفاقات و حوادث خوشایند و ناخوشایند بیشمار دانست و با یادآوری این مطلب که خوشی و ناخوشی های عمر برای همه انسان ها به صورت یکسان نمی باشد، گفت: روند معمول در زندگی بشر این است که در طول مدت عمر خود طعم ملایمات و ناملایمات بسیاری را چشیده و از آنها کسب تجربه نماید. زندگی دنیا خصوصا برای اهل امت اسلام همواره با سختی ها و حوادث بغرنج همراه بوده و خدای متعال هر یک از بندگانش را بوسیله ای در معرض امتحان و آزمون خود قرار می دهد.
در صدر اسلام نیز فاصله فردی و جایگاه اجتماعی برای هر یک از ساکنین شبه جزیره عرب متفاوت بود. در مکه و حومه گروهی شناخته شده از اشراف، محیطی تجملاتی برای خود ترتیب داده و به غلامان، بردگان زیر دستان ظلم و ستم روا می داشتند. مضافا مردم عادی هم از رنج روزگار بی نصیب نبوده و پس از بعثت اسلام رنج های فراوانی به مسلمانان تحمیل گردید.
ماموستا احمد زاده، ایمان راسخ مردم تهیدست و اکثر طبقه آسیب پذیر جامعه به نبوت آن حصرت صلی الله علیه وآله وسلم را مایه خوشبختی و کامیابی مومنین در هر دو جهان خواند و افزود: مراد از مشکلات این نیست که از پیشامدهای ناخواسته استقبال کنیم، بلکه نوع برخورد و خویشتنداری در هنگام یک رخداد سخت مد نظر است.
پدری در یک لحظه آنی فرزندش را از دست می دهد. شخصی در جای دیگر ثروتش بر باد می رود. در منطقه ای زلزله رخ داده و در عرض چند ثانیه ساله همه اندوخته اش بر باد می رود و نظایر این مسائل همواره اتفاق می افتند. پس منظور از خویشتنداری این است که بدانیم و بپذیریم هر رویداد خوب و هر بد به قدرت و اراده الهی رقم می خورند.
این عالم اهل سنت کورد، دنیا را دار مکافات برای تاوان اعمال ناشایست توصیف کرد و عنوان نمود: برخی از جوانان زندگی مرفه مردم سرزمین های دیگر را ملکه ذهن قرار داده و نسبت به وضع موجود خود ابراز نارضایتی و ناشکری می کنند. داشتن ثروت زیاد را انتهای خوشبختی دیده و از اینکه درآمد آنچنانی ندارند از زمین و زمان شاکی هستند.
کتمانی از این حقیقت نیست که ثروت می تواند مشکلات را از سر راه برداشته و مشکلات معیشت را تا حد ممکن آسان کند. گاهی نبود درآمد چنان عرصه را برای ما دشوار می سازد که به مرز ناامیدی می رسیم، لیکن مشکلات همیشه به یک شدت باقی نمی مانند.
ماموستا احمد زاده، محبت دنیا را برای طبقات مرفه ای که بویی از دین و دیانت نبرده اند، پایان خوشبختی در گذر این وادی برشمرد و متذکر شد: میلیون ها مردم در همین زمان با بهترین امکانات و عالی ترین جایگاه بی آنکه آسیب چندانی از زندگی دیده و به مکافات اعمال خود برسند، با آزادی که خود تعبیر می دارند ظاهرا زندگی موفقی را پشت سر می گدارند، اما نیک می دانیم که در سرای آخرت روزگار متفاوتی انتظار کسانی را می کشد که سهم خود را در این دنیا گرفته و از مکافات آخرت جز رنج و عذاب نصیب نخواهند برد.
تمام انسان های خوب و بدی که پیش از ما حیات داشتند، چه افرادی که در ثروت غرق بودند و چه آنهایی که منصب را برای خود ابدی می دانستند و چه مردم عادی در سرای برزخ منتظر روز حساب خواهند بود، زیرا آن زمان به خوبی در میابند که از مال و منال دنیا خیری به ایشان نخواهد رسید. لذا فرصت توبه را مغتنم بشماریم و تا خدای خود برای اعمال بد خود مغفرت طلب بداریم.
