پیام اصلی امام حسین رهایی از قیود دنیوی
آوای سنت: امام جمعه مشهد ریزه، قیام حضرت حسین رضی الله عنه، راه و مسیر ایشان، طریقه عدالت، حق طلبی، امر به معروف و نهی از منکر، اجرای شریعت نبوی و مبارزه با ظلم و بی عدالتی دانست.
مولانا عبدالکریم علی بائی به مناسبت دهم محرم الحرام، طی سخنانی در شرح اهداف قیام روز عاشورا با یادآوری این مطلب که پیامبر اکرم صلی الله علیه و سلم، امام حسن و حضرت حسین رضی الله عنهما را محبوب ترین اهل بیت خود معرفی می کرد، گفت: حضرت امام حسین رضی الله تعالی عنه، یزید را به دلیل عدم صلاحیتش به عنوان خلیفه مسلمین به رسمیت نمی شناخت و با وی بیعت نکرد. به همین دلیل از سوی یزید تحت فشار سیاسی زیادی قرار گرفت. از طرفی اهل کوفه هم از عملکرد یزید ناراحت بودند و تمایل داشتند تا با امام مسلمین بیعت نمایند
مولانا علی بائی، بیعت دوازده هزار نفری مردم کوفه با مسلم ابن عقیل که به نیابت از حسین رضی الله عنه به دیدار آنها رفته بود را باعث تصمیم امام مسلمین برای حرکت به سمت کوفه خواند و اظهار داشت: اشخاصی مانند محمد بن حنفیه، عبدالله بن عباس، جابر بن عبدالله، عبدالله بن عمر و شاعر نامی عرب زبان فرزدق، مانع رفتن حضرت حسین رضی الله عنه شده شده و به ایشان نسبت به خیانت اهل کوفه متذکر شدند، اما از آنجایی که سرنوشت و تقدیر الهی این بود که حضرت حسین در کربلا شهید شود، هیچ کس نتوانست مانع حرکت ایشان شود.
امام جمعه مشهد ریزه در ادامه شرح واقعه روز عاشورا افزود: وقتی یزید متوجه خروج امام حسین رضی الله عنه شد، بلافاصله شخصی ظالم و حیله‌گر به نام عبیدالله بن زیاد را والی کوفه قرار داد و افرادی که طرفداری خود را با حضرت مسلم و امام حسین اعلام کرده بودند، تهدید به قتل کرد که در نتیجه همه آن افراد حمایت خود را از امام مسلمین پس گرفتند. مسلم بن عقیل به حضرت حسین نامه نوشت و اطلاع داد که اهل کوفه خیانت کرده اند.
آن زمان کاروان امام نزدیک کوفه رسیده بود. از یک طرف سواران حر بن زیاد و از طرفی لشکر عمر بن سعد به سمت کاروان حضرت حسین آمده و نه به ایشان اجازه برگشت به مبدا و نه اجازه ورود به کوفه را دادند، بلکه گفتند یا باید با یزید بیعت کنید یا اینکه به جنگ تن دهید!
در صبح روز جمعه دهم محرم الحرام سال شصت و یک هجری، جنگی نابرابر و ناعادلانه بین حضرت حسین و لشکریان یزیدی صورت گرفت که در آن هفتاد و دو نفر از یاران آن حضرت که هجده نفر آنها از خاندان نبوت بودند، یکی پس از دیگری جام شهادت را نوشیدند.
مولانا علی بائی با ابراز تاسف از نحوه برخورد با اهل بیت پیامبر اسلام و اصحاب ایشان عنوان کرد: یزیدیان حرمت خاندان نبوت را حفظ نکردند. به شخصیتی که محبوب پیامبر بود، جفا ورزیده و حرمتش را به جای نیاوردند.
بدترین و زشت‌ترین عملی که تاریخ به خود دیده این بود که حرمت خاندان پیامبر نادیده گرفته شد. به آنها تعرض و جملگی را به شهادت رسانند. خداوند متعال نیز از تمام آن افرادی که در قتل حضرت حسین شریک بودند، انتقام گرفت و هر یک از آنها به بدترین نحو کشته شدند. قیام حضرت حسین رضی الله عنه، راه و مسیر ایشان، طریقه عدالت، حق طلبی، امر به معروف و نهی از منکر، اجرای شریعت نبوی و مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی بود.
این عالم اهل سنت خاطر نشان ساخت: اگرچه امروز امام حسین در میان ما نیست، ولی راه و هدف ایشان باید در زندگی ما برقرار باشد. درسی که امام حسین به همه متبعین خودش می‌دهد درس عبادت، درس نماز، درس مقاومت و ایستادگی، درس مبارزه، ایثار و وفاداری است. درس مهمی که در روز عاشورا با آن همه سختی و مشکلات، نماز اول وقت را ترک نکرد و با آنکه با شهادت فاصله چندانی نداشت، بر نماز و طاعت استوار باقی ماند.
