آوای سنت : در شرایطی که ایران از یک سو اهمیت غرب را در نظر گرفته و لحظات حساس مذاکرات را جدی می‌گیرد، از سوی دیگر با تاکید بر اهمیت توافق با چین و روسیه،به دنبال ایجاد توازن می باشد.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت ، صحنه پیشرفت مذاکرات بر سر توافق هسته ای ایران در روزهای گذشته بر صحنه سیاسی جهان سیطره یافت و انتظار می رود این مذاکرات به شکل مثبت پایان یابد.
این در شرایطی است که غرب برای جلوگیری از سقوط اروپا،به ایران و سرمایه نفت و گاز این کشور نیاز مبرم دارد. به ویژه پس از تحولات منطقه ای و جهانی که آخرین آن جنگ اوکراین و تبعات اقتصادی، مالی و نفتی ناشی از آن است و این امر،واقعیتی جدید را بر منابع انرژی، اقتصاد سیاسی و جغرافیای اقتصادی تحمیل کرده است.
علاوه بر این،جمهوری اسلامی حلقه طلایی شرق و غرب به شمار می رود و توافق با آن برای ایجاد تعادل بین دو قطب جهان بسیار محتمل است. همه اینها نشان می دهد که اجرای توافق هسته ای به یک ضرورت و یک علاقه جهانی تبدیل شده است.
احیای این توافق برای ایران که ماه هاست درگیر مذاکرات ظریف وحساسی در زمینه توافق هسته ای است، به منزله پیروزی آشکار در برابر تحریم های آمریکاست که ۴۰ سال است با مقاومت مردم ایران ره به جایی نبرد و اکنون آمریکا با ایران به‌عنوان کشوری رفتار می‌کند که نمی‌توان آن را شکست داد.
با توجه به این موارد و موارد دیگر، به نظر می‌رسد براساس پیش‌نویس توافق‌نامه در حال مذاکره،به این مرحله نزدیک شدیم که تحریم‌ها از شرکت‌های وابسته به سپاه پاسداران و همچنین از کل بخش های اقتصادی، پولی، مالی و بانکی ایران به صورت یکباره رفع می شود نه تدریجی.
علاوه بر این، اتحادیه اروپا متعهد شد در صورت خروج مجدد از توافق،جریمه مالی سنگینی بپردازد.پس از آن، طی ۲۴ ساعت، ایران فرآیند غنی‌سازی اورانیوم را متوقف می‌کند و به میزان غنی‌سازی توافق شده بازمی‌گردد.
همچنین تقاضای آمریکا این است که تولید نفت تهران به ۵ یا ۶ میلیون بشکه در روز افزایش یابد،شایان ذکر است که ایران ۱۰ درصد از ذخایر نفت و ۱۵ درصد از ذخایر گاز جهان را در اختیار دارد و در تولید صنعتی و علمی و منابع انرژی خودکفا است.
تولید ناخالص ملی این کشور در سال ۲۰۱۵ به ۳۳۷ میلیارد دلار رسید. تخمین زده می‌شود که این رقم در سال اول در صورت امضای این قرارداد ودر صورت موافقت تهران با افزایش تولید نفت و گاز، به ۱۳۰۰ میلیارد دلار برسد. بنابراین ایران به یک کشور دارای تولید ناخالص ملی بسیار بزرگ در سطح آسیا و منطقه تبدیل خواهد شد.
در شرایطی که ایران اهمیت غرب را در نظر گرفته و لحظات حساس مذاکرات را جدی می گیرد، این کشور به دنبال آن است که توازن را برقرارکند.زیرا بر اهمیت توافق با چین و روسیه، علاوه بر پیوستن به سازمان های شانگهای و بریکس تاکید می کند.
توافق با چین در سطح توافقات راهبردی بسیار مهم است،زیرا مدت زمان آن ۲۵ سال و بالغ بر ۵۰۰ میلیارد دلار است و جزمشارکت راهبردی دو کشور به حساب می آید.
چین بر این باور است که ایران به عنوان حلقه طلایی شرق و غرب،درموفقیت پروژه کمربند و جاده از اهمیت بالایی برخوردار است. دو کشور با راه‌آهن عظیمی به هم متصل شده‌اند که پکن سال‌ها پیش برای ایجاد آن تلاش کرد،ایران همچنین قطب اصلی انباشت کالا و گذرگاه امن به اروپاست.
در مورد توافق با روسیه، این توافق نظامی و دریایی است که علاوه بر توسعه صلح آمیز برنامه هسته ای، توسعه جنبه نظامی و توافقات در بخش تولید و گاز را شامل می شود.
نکته مهمتر این است که جهان با واقعیت جدیدی روبرو خواهد شد،زیرا نیاز گازی شرق و غرب به بزرگترین ذخیره گاه موجود در روسیه و ایران مرتبط خواهد شد.در نتیجه، آنها در آینده خطوط تأمین و انتقال خطوط لوله به اروپا، شرق، چین و هند را در اختبار خواهند گرفت.
در همین چارچوب،عضویت ایران در سازمان شانگهای شامل روسیه،چین،قزاقستان، تاجیکستان،هند وپاکستان برای این کشور بسیار مهم است.عضویت دائمی ایران در این سازمان،مصونیت و اهمیت زیادی به جمهوری اسلامی در هر مدل اقتصادی جدید در آسیا عطا خواهد کرد.
این اهمیت شامل پیوستن تهران به سازمان بریکس که شامل روسیه، چین، برزیل، هند و آفریقای جنوبی است نیز می شود.زیرا این نهاد اقتصادی نقش بزرگی در سطح اقتصادهای نوظهور ایفا خواهد کرد تا عامل متعادل کننده صندوق بین المللی پول و بانک جهانی باشد. از این رو تهران حضور خود در آن را گامی در جهت یک سیستم اقتصادی یا مالی خارج از تابعیت آمریکا می داند.
در صورت امضای توافق هسته‌ای، ایران به واقعیت جدیدی روی خواهد آورد که عامل آن،موقعیت استراتژیک این کشور، مقاومت در برابر تحریم‌ها و نیاز فوری اروپا به گاز است.
بنابراین، این کشور مصمم است آنچه را که طی ۴۰ سال گذشته بر آن تحمیل شده است، به فرصتی برای اثبات اهمیت وجود خود به عنوان یک کشور محوری و منطقه ای و غیر قابل انکار در سطح اقتصاد سیاسی و اقتصاد انرژی،تبدیل کند.
