آوای سنت : هیچ یک ازروشنفکران،نویسندگان و سیاستمداران درمورد علاقه چشمگیراسرائیل به آفریفا وتمایل آن به ارائه خدمات مختلف اقتصادی،اطلاعاتی و امنیتی به کشورهای آفریقایی برای تضمین بی طرفی آنها،حداقل در مورد مناقشه فلسطین و اسرائیل،صحبتی نمی کنند.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت ،چند روز پیش،بنیامین نتانیاهو،نخست وزیر رژیم صهیونیستی،سفر محمد ادریس، رئیس جمهوری چاد،به تل آویو و افتتاح سفارت خود را در آنجا جشن گرفت.روابط چاد و اسرائیل در سال ۲۰۱۹، با تلاش های مخفیانه موساد از سر گرفته شده بود.
نتانیاهو که پیش از این در سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ از تعدادی از کشورهای آفریقایی دیدن کرده بود،یکی از نخست وزیران علاقه مند به قاره آفریقا محسوب می شود و پیش از این به وزارت امور خارجه وهمچنین سرویس های اطلاعاتی دستور داده بود تا بر عادی سازی روابط با اکثر کشورهای آفریقایی تمرکز کنند.
نتانیاهو در یکی از بیانیه های مطبوعاتی خود گفت: او اولین شخصیت بلندپایه سیاسی است که پس از سرد شدن روابط اسرائیل و آفریقایی ها در بیش از پنج دهه گذشته به دلیل جنگ های ژوئن ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ از قاره آفریفا بازدید می کند.
وی متعهد شد که هر چند ماه یک بار به یکی از کشورهای آفریقایی سفر کند و این نشان دهنده تمایل تل آویو برای گسترش نقشه حضور و پذیرش خود در عرصه بین المللی است و مهمتر از همه این که می خواهد حمایت کشورهای مهم آفریقایی را با هدف هم صدایی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد جلب کند.
اسرائیل با گسترش حضورخود در قاره آفریقا سعی دارد نقش مصر والجزایر را که متعلق به قاره آفریقا هستند،تحت تاثیر قرار دهد.
ظهور اسراییل درآفریقا نه تنها به جنبه سیاسی مربوط می شود، بلکه به نقش های بسیاری نیز مربوط می شود که مهم ترین آنها اقتصادی و امنیتی است.
اسرائیل اغلب خود را به عنوان یک دولت پیشرفته در زمینه تسلیحات،فناوری امنیتی و سیستم های ارتباطی به دنیا معرفی کرده و فرصت بسیار خوبی برای بازاریابی کالاهای خود در بازار آفریقا پیدا کرده است.
آفریقا نیز سابقه طولانی درخصومت‌های متجاوزانه، ناآرامی‌ها و جنگ‌های داخلی دارد.
اسرائیل طی سال‌های گذشته درزمینه تجارت اسلحه در قاره آفریقا فعال بوده است،اسرائیل سابقه ای طولانی در ارائه مشاوره های امنیتی و اطلاعاتی،فروش سلاح و راه اندازی شرکت برای جاسوسی و استراق سمع از سران کشورهای آفریقایی داشته است.
در بعد اقتصادی،اسرائیل خود را در بازار،توسعه یافته معرفی کرده است که دیگران می توانند از تخصص او درامنیت غذایی و آب بهره مند شوند.
به همین سبب بسیاری از کشورهای آفریقایی درها و بازارهای خود را به روی محصولات اسرائیلی باز کرده اند،برای مثال بین اسرائیل، اتیوپی و کنیا مشارکت های سرمایه گذاری انجام شد.
تل آویو می داند که قاره آفریقا مملو از منابع طبیعی است که دولت عبری به آن نیاز دارد، به همین سبب در حال حاضر بیش از نیم تریلیون دلار در الماس آفریقا،سرمایه گذاری کرده است،اسرائیل همچنین فرصت بازاریابی محصولات شهرک های اسرائیلی را در بازار آفریقا دارد.
اسرائیل همچنین می داند که رسیدن به قلب کشورهای آفریقایی مستلزم غلبه بر مشکلات است،به ویژه با برخی از کشورهای عربی که متعلق به قاره آفریقا هستند. بنابراین به نفع تل آویو است که مصر و الجزایر ضعیف و مشغول مشکلات داخلی خود باشند.اسرائیل همچنین به نقش خود در مسئله سد النهضه بین مصر و اتیوپی توجه دارد، این علاقه به تحقق رویای اسرائیل در دهانه آبهای نیل است.
صرف نظر از جاه طلبی تل آویو برای به دست آوردن آب نیل،باید گفت که دولت عبری برای مصر ارزش قائل است.ممکن است درپشت حمایت ازاتیوپی درقضیه سد النهضه، به دنبال باج خواهی از قاهره از طریق تحکیم مشارکت های اقتصادی و امنیتی استراتژیک و یا از طریق درخواست میانجیگری در موضوع عادی‌سازی روابط اسرائیل و آفریقا باشد
از ۵۴ کشورآفریقایی۴۰ کشور با اسرائیل روابط دیپلماتیک دارند،اسرائیل در ۱۱ کشور آفریقایی سفارتخانه دارد،
با توجه به ناتوانی اعراب و تمرکز آنها بر مسائل داخلی،تل آویو ممکن است بتواند به پیشرفت های دیپلماتیک بیشتری در قاره سیاه دست یابد.
مشکل اینجاست که چشم اسرائیل فقط به آفریقا نیست، بلکه درنظر داردحضور خود را درجامعه بین المللی تثبیت کند تا سیاست های شهرک سازی و نژادپرستانه خود در فلسطین را بدون هیاهو ادامه دهد.
متأسفانه، همانطور که درآفریقا به دستاوردهایی دست یافت، به طور موثر از قاره اروپا به آسیا و آمریکای لاتین حرکت می کند.
