آوای سنت : پایگاه آمریکایی «اینترسپت» اعلام کرد:عهد شکنی با کشورهای کوچک باعث می شود آنها هرگز از سلاح های هسته ای خود دست نکشند.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت ،در مقاله ای به قلم روزنامه نگار مرتضی حسین که در این پایگاه منتشر شده،آمده است قدرت های بین المللی در دهه ۱۹۹۰ به اوکراین قول داده بودند که در صورت خلع سلاح هسته ای خود، امنیت این کشور نقض نخواهد شد، اما آنها درباره اوکراین پیمان شکنی کردند.
اوکراین زمانی میزبان هزاران سلاح هسته‌ای بود که از اتحاد جماهیر شوروی سابق به ارث برد و پس از پایان جنگ سرد، سومین قدرت هسته‌ای جهان بود.
در اوایل دهه نود قرن گذشته، مقامات اوکراین با کنار گذاشتن این سلاح‌های وحشتناک در ازای ضمانت‌هایی که جامعه بین‌المللی برای حفاظت از امنیت آینده آنها امضا کرده بود، تصمیمی سرنوشت‌ساز گرفتند.
امروز، به نظر می رسد که آن تصمیم بدی بود. پس از اینکه اوکراین توسط نیروهای مهاجم روسیه به شدت مسلح تسخیر شد، احتمال ضعیفی وجود دارد که دوستان سابق این کشور بر پیمان خود وفادار بوده و از اوکراین دفاع کنند.
مرتضی حسین در مقاله خود نوشت فاجعه ای که اکنون در اوکراین در حال رخ دادن است، اصلی را تأیید می کند که به وضوح در سراسر جهان قابل مشاهده است، و آن این است که کشورهایی که توانایی های خود را برای بازدارندگی هسته ای در ازای وعده های خیرخواهانه جامعه بین المللی قربانی می کنندفگواهی فوتشان را خودشان می نویسند.
در جهانی مملو از تسلیحات و برخوردار از پتانسیل پایان تمدن بشری، محدود کردن گسترش سلاح‌های هسته‌ای به خودی خود به یک تلاش اخلاقی ارزشمند و حتی پایانی اجتناب‌ناپذیر تبدیل می‌شود.
با این حال، تجارب کشورهایی که خود را در زمینه تسلیحات هسته‌ای خلع سلاح کرده‌اند، ممکن است بسیاری از کشورها را وادار کند که در آینده این کار را انجام ندهند وچیزی که نویسنده آن را خیانت به اوکراینی ها می خواند، نباید دست کم گرفت.
در سال ۱۹۹۴ دولتِ کیف یادداشتی را امضا کرد که این کشور را وارد معاهده منع گسترش تسلیحات اتمی کرد.اوکراین با این اقدام از وضعیت خود به عنوان یک کشور هسته ای صرف نظر کرد. اما از آن زمان به بعد تمامیت ارضی اوکراین چندان مورد احترام قرار نگرفت.
هنگامی که روسیه شبه جزیره کریمه اوکراین را در سال ۲۰۱۴ ضمیمه کشور خود کرد.رهبران اوکراین شروع به بررسی محاسن معاهده ای کردند که تنها دو دهه قبل از آن منعقد کرده بودند. به نظر می رسد که امروز نسبت به آن احساس تلخی دارند.
نویسنده ادامه می دهد که اوکراینی ها تنها کسانی نبودند که از دست کشیدن از سلاح های هسته ای خود پشیمان شدند. در سال ۲۰۰۳ معمر قذافی رهبر سابق لیبی نیز همین کار را کرد، او به طور غیر منتظره اعلام کرد کشورش از برنامه هسته ای و سلاح های شیمیایی خود در ازای عادی سازی روابط با غرب دست می کشد.
اگرچه تحریم‌ها علیه لیبی برداشته و روابط با واشنگتن برقرار شد، اما در جریان انقلاب‌های بهار عربی در سال ۲۰۱۱ قذافی متوجه شد که شرکای اقتصادی و متحدان دیپلماتیک او به طور ناگهانی کمک‌های نظامی مهمی را به مخالفانش ارائه می کنند وحتی تشویق به کشتن او می‌کردند.
نمونه دیگر ایران است که در سال ۲۰۱۵ یک توافقنامه هسته ای جامع با ایالات متحده منعقد کرد تا توانایی خود را برای دستیابی به یک پیشرفت بالقوه در ساخت سلاح های هسته ای محدود کند و برنامه هسته ای غیرنظامی خود را تحت نظارت هایِ گسترده قرار دهد.نویسنده این مقاله افزود:دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا، در سال ۲۰۱۸، علیرغم تداومِ تهران به تعهد خود، این توافق را نقض کرد و تحریم های شدید بین المللی علیه این کشور وضع شد.
از سوی دیگر، تا به امروز اتفاق نیفتاده است که یک کشور هسته‌ای مورد تهاجم گسترده یک قدرت خارجی، صرف نظر از اقداماتش قرار گیرد. برای مثال، کره شمالی، علیرغم تنش در روابطش با جامعه بین المللی، توانسته است نظام سیاسی بسته خود را برای دهه ها،ایمن نگه دارد.
اصل مطلب را اینجا ببینید
