موضع محمود عباس در مقابل معامله قرن
آوای سنت (ترجمه): اگرچه دولت خودگردان فلسطین مخالفت خود با معامله قرن را اعلام کرد اما تجربیات گذشته نشان می دهند که به اینگونه سخنان محمود عباس , نباید اطمینان کرد.
اتحادیه عرب , بعد از جلسه فوق العاده ای که در قاهره برگزار کرد , مخالفت خود با طرح صلح خاورمیانه ترامپ را اعلام نمود.
از این بیانیه , کسی متعجب نشود. چون نمی توان گفت که تمامی کشورهای عرب , در مورد طرحی که به نام “معامله قرن” شناخته می شود نظر یکسانی دارند.
عربستان سعودی , امارات متحده عربی , مصر , بحرین و عمان , بطور آشکار از این طرح حمایت می کنند.
اگرچه رئیس دولت خودگردان فلسطین مخالفت خود با معامله قرن را اعلام کرد اما تجربیات گذشته نشان می دهند که به اینگونه سخنان محمود عباس , نباید اطمینان کرد.
زیرا او بعنوان شخصی شناخته می شود که برای فرونشاندن خشم مردم فلسطین , حرفهای تندی می زند اما در واقعیت , قدمی برنمی دارد.
بعنوان مثال , تهدید می کند که توافقنامه های امضا شده با اسرائیل را فسخ خواهد کرد اما بعد می بینیم که مهمترین توافق که همانا توافق امنیتی با اسرائیل است همچنان ادامه دارد.
مشکل عباس و دولتمردان او , وابستگی به زندگی مرفه ای است که از طرف اسرائیل برای انها فراهم شده است.
آنها نمی توانند از آن زندگی مرفه و امتیازاتی که از آن برخوردارند صرفنظر کنند.
محمود عباس می گوید که خواهان یک فلسطین عاری از سلاح است و این خواسته خود را به ترامپ نیز اعلام کرده است.
دولتی که بدون سلاح است و امنیت خود را به اشغالگران می سپرد , آیا می توان آن را به معنای واقعی , حاکم بر خویشتن دانست؟
این حرف محمود عباس , همچنین به معنای آمادگی برای خلع سلاح گروه های مقاومت در باریکه غزه می باشد.
آمریکا و اسرائیل نیز در واقع همین را می خواهند.
رئیس دولت خودگردان فلسطین همچنین اعلام می کند که با تروریسم مبارزه می کند و اصطلاحی تحت عنوان “تروریسم محلی” را بکار می برد.
کسانی که رویدادهای فلسطین را از نزدیک مورد پیگیری قرار می دهند می دانند که منظور او نیروهای اشغالگر نبوده و گروه های مقاومت هستند.
عباس , آماده می شود تا طرح معامله قرن ترامپ را به شورای امنیت سازمان ملل بکشاند.
یعنی این که مثل همیشه می خواهد از طریق تریبون ها , مردم فلسطین و افکار عمومی را مشغول نماید.
امکان ندارد او از این امر آگاهی نداشته باشد که آمریکا دارای حق وتو است و امکان ندارد چیزی در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب برسد که ترامپ آن را تایید نکرده باشد.
او با آن که می داند قطع همکاری امنیتی با اسرائیل در کناره غربی , بسیار موثرتر از مراجعه به شورای امنیت خواهد بود , اما کوچکترین اقدامی در آن مورد نمی کند.
اعتراض عباس به طرح معامله قرن , ناشی از کنار گذاشته شدن در دوره آمادگی و پذیرفته نشدن این طرح از طرف فلسطینیان می باشد.
بعد از این چه خواهد شد؟
انتظار می رود که ابتدا اسرائیل در رابطه با مواردی که مربوط به خود می شود اقدامات یکطرفه ای را به انجام برساند و سپس کشورهایی که از طرح صلح ترامپ حمایت می کنند دولت فلسطین را تحت فشار قرار دهند.
اسرائیلیان در سپتامبر سال ۲۰۱۸ , یک فیلم مستند را پخش کرده بودند.
در این فیلم مستند که به موضوع امضای پیمان اسلو پرداخته شده بود شیمون پرز گفت که حسنی مبارک در میان جمع , بر سر یاسر عرفات که نمی خواست پیمان را امضا کند فریاد زد که “پ د ر – س گ امضاش کن” .
مدیریت مبارزه با این پروژه برای خنثی کردن آرمان فلسطین ،-صرف نظر از نگرش فعلی آنها-، نمی تواند به اتحادیه عرب و عباس واگذار شود.
حماس و دیگر گروههای مقاومت هم آن قدر تجربه دارند تا گرفتار چنین اشتباهی نشوند.
