نگاهی به مغالطات بیسوادان اسلام ستیز !
آوای سنت : #اسلام_ستیزان با استناد به آیه ۲۹ سوره توبه می گویند:
در قرآن گفته شده هر کس مسلمان نیست و حلال و حرام های دین اسلام را رعایت نمی کند باید با او قتال کرد و در نتیجه اسلام غیرمسلمانان را به رسمیت نمی شناسد و دستور به قتل آنها داده است!
⚜️ قاتِلُوا الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَلا بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَلا یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللهُ وَرَسُولُهُ وَلا یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنْ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ حَتَّى یُعْطُوا الْجِزْیَهَ عَنْ یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ
? پاسخ ➖➖➖➖➖
?منظور از ولا یحرمون ما حرم الله و رسوله یعنی حرام هایی که نزد پیامبر و خدا حرام است
آنها راعایت نمی کنند چیست؟!
آیا ایه دستور کشتار اهل کتاب را داده است؟!
آیا آیه می گوید که چون مثلا نماز نمی خوانند با انها باید قتال شود؟!
یا چون شرب خمر می کنند؟!
مشرکین چه حرمت هایی رو رعایت نکردند ؟
?در چند آیه بعد این حرمت ها را توضیح می دهد.
?الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَالْحُرُماتُ قِصاصٌ…
کلمه ( حرمات ) جمع حرمت است و حرمت عبارت است از چیزى که هتک آن حرام و تعظیمش واجب باشد ، و منظور از حرمات در اینجا حرمت ماه هاى حرام و حرمت حرم مکه است و حرمت مسجد الحرام و معناى آیه این است که چون که کفار حرمت ماه حرام را رعایت نکردند ، و در آن جنگ راه انداختند ، و هتک حرمت آن نموده در سال حدیبیه رسول خدا و اصحاب او را از عمل حج باز داشته به سویشان تیراندازى و سنگپرانى کردند
پس براى مؤمنین هم جایز شد با ایشان مقاتله کنند ، پس عمل مسلمین هتک حرمت نبود بلکه جهاد در راه خدا و امتثال امر او در اعلاى کلمه او بود.
عرب معتقد به حرمت این چهار ماه بوده ، و با اینکه مشرک بودند از ملت و شریعت ابراهیم این سنت را به ارث برده بودند ، لیکن چون کار دائمى آنان قتل و غارت بوده و بسیارى از اوقات نمیتوانستند سه ماه پشت سر هم دست از جنگ بکشند ، لذا بر آن شدند که در مواقع ضرورت ، حرمت یکى از آن ماهها را به ماه دیگرى بدهند و آزادانه به قتل و غارت بپردازند ، و معمولا حرمت محرم را به صفر میدادند و در محرم به قتل و غارت پرداخته در صفر آن را ترک مىکردند ، و گاهى این معاوضه را تا چند سال ادامه داده ، آن گاه دوباره محرم را حرام میکردند ، و این کار ( یعنى تغییر حرمت محرم به صفر ) را جز در ذى الحجه انجام نمیدادند .
☑️إنَّ عِدَّهَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّه اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِی کِتابِ اللَّه یَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَالأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَهٌ حُرُمٌ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلا تَظْلِمُوا فِیهِنَّ أَنْفُسَکُمْ وَقاتِلُوا الْمُشْرِکِینَ کَافَّهً کَما یُقاتِلُونَکُمْ کَافَّهً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّه مَعَ الْمُتَّقِینَ ‹ ۳۶ ›
☑️ إنَّمَا النَّسِیءُ زِیادَهٌ فِی الْکُفْرِ یُضَلُّ بِه الَّذِینَ کَفَرُوا یُحِلُّونَه عاماً وَیُحَرِّمُونَه عاماً لِیُواطِؤُا عِدَّهَ ما حَرَّمَ اللَّه فَیُحِلُّوا ما حَرَّمَ اللَّه زُیِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمالِهِمْ وَاللَّه لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ ‹ ۳۷ ›
ترجمه :
?۳۶ – تعداد ماهها نزد خداوند در کتاب ( آفرینش ) الهى از آن روز که آسمانها و زمین را آفریده دوازده ماه است که از آن چهار ماه ، ماه حرام است ( و جنگ در آن ممنوع میباشد )⛔️ این آئین ثابت و پابرجا ( ى الهى ) است ، بنا بر این در این ماهها به خود ستم مکنید ( و از هر گونه خونریزى بپرهیزید )⛔️ و با مشرکان ( به هنگام نبرد ) دسته جمعى پیکار کنید همانگونه که آنها دسته جمعى با شما پیکار مىکنند و بدانید خداوند با پرهیزکاران است .
?۳۷ – نسیء ( جابجا کردن و تاخیر ماههاى حرام ) افزایشى در کفر ( مشرکان ) است که بواسطه آن کافران گمراه میشوند ، یک سال آن را حلال و سال دیگر آن را تحریم مىکنند تا مطابق تعداد ماههایى که خداوند تحریم کرده بشود ( و عدد چهار به پندارشان تکمیل گردد ) و از این راه آنچه را که خدا حرام کرده حلال بشمرند ، اعمال زشتشان در نظرشان زیبا جلوه داده شده و خداوند جمعیت کافران را هدایت نمىکند .
? نکته
❶ جزیه را اهل کتاب می دهند و اصل در زندگی مسا لمت امیز با اهل کتاب می باشد مگر اینکه خیانت و…. انجام دهند.
❷ جنگ یک طرفه و حمله به دشمن را نمی رساند زیرا ” قاتلوا ” در باب مفاعله می باشد و این باب مشارکت از جناب ۲ طرف را می رساند.
?هر یک از دو طرف یک عمل واحد را در مقابل طرف دیگر انجام می دهد. در نتیجه نسبت به یکدیگر هم فاعل و هم مفعول هستند.
مثالی دیگر برای مورد مکاتبه می باشد که نامه نگاری دو جانبه می باشد.
در پایان باید این نکته را متذکر شد که اسلام ستیزان هر گاه به ایات قتال استناد می کنند قبل و بعد ایات و یا قسمتی از همان آیه را نمی آورند, ایات جهاد; قتال را منوط به این کرده است که اول مشرکین جنگ را اغاز کنند .
إِلَّا الَّذِینَ یَصِلُونَ إِلَى قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُمْ مِیثَاقٌ أَوْ جَاءُوکُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ یُقَاتِلُوکُمْ أَوْ یُقَاتِلُوا قَوْمَهُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَیْکُمْ فَلَقَاتَلُوکُمْ فَإِنِ اعْتَزَلُوکُمْ فَلَمْ یُقَاتِلُوکُمْ وَأَلْقَوْا إِلَیْکُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ عَلَیْهِمْ سَبِیلًا ( ۹۰ )
مگر کسانى که به قومى که میان شما و ایشان پیمانى است مىپیوندند ، یا خود نزد شما مىآیند در حالى که از جنگیدن با شما یا جنگیدن با قوم خود ملول شده باشند . و اگر خدا مىخواست بر شما پیروزشان مىساخت و با شما به جنگ برمىخاستند . پس هر گاه کناره گرفتند و با شما نجنگیدند و به شما پیشنهاد صلح کردند ، خدا هیچ راهى براى شما بر ضد آنان نگشوده است .
وَقَاتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَکُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ ﴿۱۹۰﴾
و با کسانى که با شما آغاز کارزار مىکنند در راه خدا کارزار کنید، ولى ستمکار [و آغازگر] نباشید، چرا که خداوند ستمکاران را دوست ندارد.
