آوای سنت : از زمان روی کار آمدن طالبان در افغانستان، تعطیلی بسیاری از مشاغل و کسب و کارها، روشن نبودن وضعیت فعالیت بانک ها و در نتیجه بحران اقتصادی، فشار زیادی به شهروندان این کشور وارد کرده است، تا حدی که بسیاری از مردم برای تامین مایحتاج روزانه یا برای مخارج مهاجرت به خارج از این کشور به فروش لوازم منزل خود روی آورده اند.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت برخی رسانه ها با انتشار گزارش هایی در این زمینه از وضعیت تاسف بار خبر میدهند.
خبرگزاری فرانسه هم نوشته است که بساط دست فروشان در بازارهای کهنه فروشی کابل پر از وسایلی است که مردم برای تامین هزینه ی فرار از دست حکومت طالبان یا حتی برای تامین غذای روزانه ی خود مجبورند آن ها را به قیمت پایین بفروشند.
این خبرگزاری در توصیف وضعیت این مکان ها می نویسد: قابلمه و سینی و لوازم آشپزخانه روی میزهای موقتی در بازارهای روباز انباشته شده و در کنار تلویزیون های مدل دهه ۱۹۹۰ و چرخ خیاطی های قدیمی مدل سینجر و فرش های کهنه دیده میشود که آن ها روی مبل ها و تخت خواب های دست دوم پهن کرده اند.
شهروندان افغانستان میگویند از زمان روی کار آمدن طالبان در ۱۵ آگوست و تعلیق فعالیت های اقتصادی فرصت های شغلی کم شده و آن ها فقط اجازه دارند مبلغی معادل هفته ای ۲۰۰ دلار از حساب های بانکی خود برداشت کنند و این به معنی کمبود نقدینگی در کشور است.
محمد احسان، که در یکی از شهرک های اطراف کابل زندگی میکند و برای فروش لوازم خانه اش به بازار کابل رفته است به خبرگزاری فرانسه گفت:ما چیزی برای برای خوردن نداریم ، ما فقیریم و مجبور به فروش این چیزها هستیم. او گفت که قبلا کارگر بوده، اما به دلیل تعطیلی پروژه های ساختمانی بیکار شده است. وی همچنین به این خبرگزاری گفته است: در کابل افرادی ثروتمند بودند، اما اکنون همه ی آن ها فرار کردند.
او مثل خیلی از شهروندان افغان است که برای فروش مستقیم کالاهای خود به خریداران، به کابل مراجعه میکند.
وی اسباب و لوازم خود را بر پشت خود یا روی ارابه حمل میکند و در خیابان ها میچرخاند.
خبرگزاری فرانسه به نقل از برخی شهروندان می گوید: قیمت مواد غذایی در افغانستان به شدت افزایش یافته است و برای کسانی که دولت اول طالبان را به خاطر می آورند، یادآور گرانی ها و سختی های آن زمان است.
شبکه ی تلویزیونی الجزیره نیز با پخش گزارشی از وضعیت معیشتی مردم در کابل از بحران پول و نقدینگی در افغانستان خبر داد.
در وبسایت این رسانه آمده است که افغان ها در میانه ی این بحران ناچار شدند که اسباب و لوازم منزل خود را به قیمت های کمتر از حد معمول بفروشند.
مردی به نام شکرالله که چهار فرش برای فروش به محله ی “چمن حضور” کابل آورده به خبرنگار الجزیره می گوید ما این فرش را ۴۸ هزار افغانی (۵۵۶ دلار ) خریدیم اما اکنون تنها ۵ هزار افغانی هم از من نمیخرند.
بازار محلی در محله ی “چمن حضور” کابل پر از لوازم دست دوم برای فروش است، از ظرف های نقره و یخچال گرفته تا بالش، لباس ،پرده، تخت خواب ، تشک و ظرف های آشپزی در بساط صدها دست فروش و دوره گرد دیده میشود.
در هفته های آخر و از زمان تسلط طالبان بر پایتخت افغانستان تا کنون، بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا دسترسی این کشور را به صندوق های کمک بین المللی را قطع کردند و در همان زمان بانک های سراسر افغانستان تعطیل شد و بسیاری از دستگاه های خودپرداز پول نقد پرداخت نکردند.
اکنون بسیاری از بانک ها بازگشایی شدند اما محدودیت برداشت هفتگی هنوز هم سبب ایجاد صف میشود و صدها زن و مرد تمام روز را در صف مقابل بانک ها سپری می کردند و منتظر فرصتی برای برداشت پول خود هستند.
با این حال بسیاری از خانواده ها مانند خانواده شکرالله حتی پولی ندارند که بخواهند برای گرفتن آن به بانک بروند.
او میگوید:من باید به اندازه ای پول تهیه کنم که بتوانم حداقل مقداری آرد، برنج و روغن برای خانواده ام بخرم.
همچنین شهروند دیگری به نام عبدالله، ۴۰ ساله، که پیش از این سرباز ارتش افغانستان بود به الجزیره گفت، که در گذشته ماهانه حدود ۲۰۰ دلار حقوق میگرفت اما اکنون در آمدی ندارد.
طالبان ادعا کرده اند که نیروهای نظامی و امنیتی کشور میتوانند سر کار خود برگردند اما عبداالله میگوید هنوز کسی با او تماس نگرفته است.
او اکنون هم کارگری و هم دست فروشی میکند تا چندصد افغان در روز به دست آورد، با این امید که اجاره ماهانه ۳ هزار افغانی (۳۵دلار ) خانه اش را پرداخت و برای خانواده اش غذا تهیه کند.
عبدالله می گوید:من آن کاری که باید انجام میدادم را انجام داده ام و به کشورم خدمت کردم ، اما اکنون مجبور شدم این خاک و گرد و غبار را تنفس کنم تا برای خانواده ۸ نفره خود غذایی تهیه کنم.
افغانستان هفتمین کشور فقیر در جهان است که پیش از این با خشکسالی و کمبود مواد غذایی رو به رو بود و پس از آن با بحران کرونا و پیامدهای اقتصادی آن نیز رو به رو شد.
با روی کار آمدن طالبان، کشورهای غربی به همراهی برخی سازمان های بین المللی که تا پیش از آن به این کشور کمک مالی میکردند، به دلیل نامعلوم بودن اعضای دولت و هرج و مرج موجود کمک های خود را متوقف کردند و به این ترتیب بحران اقتصادی در این کشور تشدید شد.
برنامه ی توسعه ی سازمان ملل متحد هفته ی گذشته هشدار داد، که اگر اقدامی فوری انجام نشود، درصد افرادی که در افغانستان زیر خط فقر زندگی میکنند ممکن است تا اواسط سال آینده از ۷۲ درصد به ۹۷ درصد برسد.
افغانستان حتی پیش از آن که اشرف غنی رئیس جمهور پیشین از کشور خارج شود و طالبان کنترل کابل را به دست بگیرند ، با کند شدن رشد اقتصادی روبرو بود.
در همان زمان نیز به دلیل خشکسالی طولانی مدت و نیز همه گیری جهانی کرونا و همچنین وابستگی اقتصادی افغانستان به کشاورزی به دلیل گرم شدن کره زمین به سقوط اقتصادی رسید.
