گزیده ای از مطالب پولتیکو به قلم آرون دیوید میلر و ریچارد سوکولسکی : جو بایدن همواره تصریح کرده که می‌خواهد آمریکا “در بالای میز” باشد تا “جهان آزاد را برای پاسخگویی به چالش‌های پیش روی جهان امروز گرد هم آورد…. از نظر وی هیچ کشور دیگری این ظرفیت را ندارد.
برای آمریکا ضروری است که قدرت رهبری و اعتبار خودش را در موضوعاتی که برای امنیت و رفاه ملی ضروری است بازگرداند. از جمله مهمترین جنبه‌های رهبری واشنگتن، همکاری در زمینه بهداشت جهانی، مبارزه با گرم شدن کره زمین و مقابله با جنگ تجاری چین است، در این بین یک منطقه وجود دارد که دیگر اهمیت گذشته را ندارد و آن جایی نیست جز خاورمیانه!
مهم نیست که چه کسی در ماه نوامبر برنده انتخابات ریاست جمهوری می‌شود، هر رئیس‌جمهوری که بر مسند امور تکیه زند باید بداند که خاورمیانه دیگر اهمیت سابق را ندارد. این تغییر نه تنها منعکس کننده پویایی منطقه‌ای جدید و تغییر اولویت‌های داخلی آمریکا بلکه حاکی از تغییر ماهیت منافع آمریکا در آنجا نیز است.
رهبری آمریکا نمی‌تواند خاورمیانه از هم پاشیده را احیا کند و یا نقشی اساسی در هدایت آن به سمت آینده‌ای بهتر داشته باشد. آمریکا اگرچه هنوز در آنجا منافع خود را دارد که باید از آن محافظت کند اما همزمان بایستی واقع بین، محتاط و با برنامه گام بردارد. اگر ما بتوانیم یاد بگیریم که با خویشتن داری عمل کرده و از زیاده خواهی دست بکشیم در این صورت خودمان را درگیر دردسرهای جدید نمی‌کنیم.
اگر دو دولت گذشته، در عصر پیش از شیوع کرونا فقط می‌بایست در مورد خاورمیانه محتاطانه عمل می‌کردند، حالا دولت جدید در شرایط فعلی باید نسبت به هرگونه درگیری غیرضروری اجتناب کند. مشکلات داخلی باید نسبت به هر ماجراجویی جدیدی در خاورمیانه در اولویت باشند. اکنون به دلیل شرایط خاص ناشی از شیوع ویروس کرونا و تاثیرات اقتصادی آن دولت بعدی با بزرگترین چالش داخلی از دهه ۱۹۴۰ روبرو است. در کنار این بحران اقتصادی، ناآرامی‌های داخلی که ناشی از دو قطبی‌های شدید، نژادی و سیاسی و از دست دادن اعتماد مردم به نهادهای حاکم است را هم اضافه کنید. فشارهای ناشی از افزایش بدهی‌ها و کسری بودجه، محدودیت‌های مالی زیادی را برای پیگیری هر چیزی به جز منافع حیاتی آمریکا در خارج از کشور تحمیل می‌کند.
به هر حال خاورمیانه برای سالهای آینده همچنان آشفته باقی خواهد ماند. این نقطه از جهان یک منطقه فوق العاده غیرقابل پیش بینی است که هر لحظه می‌تواند بحران‌هایی را به وجود آورد که مطابق با حداقل انتظار واشنگتن باشد، با این حال نیازی نیست که ما با دنبال کردن جاه طلبی‌های غیرواقعی، بی احتیاطی و تمرکز بیش از حد بر منطقه موجبات شکست خودمان را فراهم سازیم. حالا یک نکته به دولت احتمالی بایدن و آن اینکه این منطقه متعلق به هیچ کس نیست و هیچ قدرت واحدی در داخل یا خارج از منطقه نمی‌تواند بر آن مسلط شود. در واقع، آمریکا دیگر نیروی غالب در خاورمیانه نیست و اصلا نیازی هم نیست که باشد.
