آمادگی برای مرگ از ضروریات است
آوای سنت: استاد دارالعلوم مکی زاهدان آمادگی کافی پیش از زمان مرگ را موررد تاکید قرار داد.
به گزارش آوای سنت، مولانا ابراهیم رودینی موت و مراحل آن را امری اجتناب ناپذیر برای همه فرزندان آدم علیه السلام دانست و گفت: پیروان ادیان، مذاهب و فرقه های مختلف با وجود اختلاف نظر در بسیاری مسائل و حتی در یگانگی خداوند کریم، باور دارند که روزی طعم مرگ را خواهند چشید. مرگ یک واقعیت انکار ناپذیر است که هر انسانی خواسته و ناخواسته آن را به تجربه لمس می کند. جسم های متحرک امروزی در گذر ایام و در سر موعد یکی پس از دیگری بی جان شده و از فعالیت باز خواهند ماند. خدای متعال برای تفهیم موضوع مرگ با دلایل تکمیلی و تشریعی از جمله تغییر فصل ها، فرایند تولد تا پیری و اتفاقات گوناگون به موارد متعددی در قرآن کریم اشاره می کند. تولد و فنای هر شخص مانند طلوع و غروب خورشید است. رویش طبیعت و خزان پاییز نمونه دیگری از حیات و ممات هستند و همه این حالات موت را برای ما بندگان یادآوری می کنند.
مولانا رودینی با بیان این مطلب که شش جز پایانی قران کریم بخوبی از حالات موت تا حوادث روز قیامت را خبر می دهد، افزود: فقیر و غنی عاقبت به یک شکل در آمده و تنها دغدغه اعمال خواهد بود. شیوه زندگی نبی مکرم صلی الله علیه واله وسلم مهیا شدن برای مرگ بود. ما انسان ها نمی توانیم مانند آن حضرت باشیم و در شرایطی که روزانه تعداد بیشماری به مرگ ناگهانی دچار می شوند تصور و پندار ما از زندگی باید اینگونه باشد که تنها یک فردا را شاهد خواهیم بود.
مرگ قطع جریان زندگی بشر از همه حالات زندگی است. ترک همیشگی والدین، همسر و فرزندان و بستگان خوشحالی به دنبال ندارد. بسته شدن درهای عبادت و بندگی و محروم شدن از نعمت مسجد و قرآن حقیقتی تلخ و جبران ناپذیر است. برای همه ما سخت است که با اندوخته ای از منکرات در محضر باریتعالی حضور پیدا کنیم.
استاد و مسئول اجرایی معاونت فرهنگی دارالعلوم زاهدان، رخداد مرگ را برای انسان های مومن و خداشناس را آسان خواند و اظهار داشت: تعاریف زن و فرزند به هنگام مرگ دردی از ما را دوا نخواهد کرد. روزی می رسد که کائنات و فرشتگان نیز مرگ را از سر خواهند گذراند. وقت کشی و فرصت سوزی به امید فردایی که پیش بینی آن هرگز معلوم نیست از کردار یک انسان عاقل بعید است. رجوع به خداوند را به زمان مرگ موکول نکنیم. در همین ایام جوانی و سلامتی ترجیح به بازگشت دهیم. نزدیکی به مسجد و قرآن شیرین ترین بازگشت به سوی معبود است. بازگشتی که انسان در آن هنوز فرصت زندگی کردن دارد. توبه را به ایام بیماری ناگزیر نکنیم و قضای نمازها را به روزهای ناتوانی موکول نگردانیم.
ایجاد تحولات بزرگ اقتصادی در زندگی نیازمند امکاناتی است که برآورده کردن آنها برای همه امکان پذیر نمی باشد، اما بازگشت به سوی حق و عدالت برای همه به صورت یکسان شدنی است. به این باور برسیم که زندگی موقتی و محل گذر است. انسان همه به یک شکل نمی میرند. برای جوان رعنای کنونی تضمین نشده است که کهنسالی و استغفار را تجربه کند. کم نبودند پدرانی که پسران خود را به آغوش خاک سپردند. کسی که می میرد از انسان بودن به جنازه تبدیل می شود و زندگان آنها را از لیست حاضرین حذف می کنند.
مولانا رودینی خاطر نشان کرد: روزی نیست که در محلات شهر و روستا برای تشییع جنازه فراخوان داده نشود. اگر در گذشته صحبت از مرگ گذارا بود، امروز و هر روز درباره چگونگی مرگ یک نفر و یا چند تن صحبت های زیادی نقل می شود. برای سفر نهایی و پر از پیچ و خم که در انتهای آن کسی از کسی استقبال نمی کند باید تصمیم بهتری بگیریم. روزی که به آخر خط برسیم همه در آنجا حضور دارند، اما روزنه های کمک بسته خواهند بود. به رحمت الهی پناه ببریم و پیرو واقعی نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم باشیم.
