آموزه های قرآنی به نسل جدید منتقل گردد
آوای سنت: حافظ اهل سنت قرآن کریم تقویت ابعاد دینی و ایمانی را مورد تاکید قرار داد.
به گزارش آوای سنت، حافظ غیاث الدین زمانی در گفتگو با خبرنگار ما، رسالت خانواده ها در تربیت فرزندان بر اساس آموزه های قرآن کریم را موجب ایجاد علاقه و تمایل هر چه بیشتر در آنها برای شرکت در کلاس های حفظ و یادگیری خواند و گفت: اصحاب مکرم بخشی از زندگی خود را به عبادت و قسمتی دیگر را به صیانت از کتاب آسمانی به جنگ با کفار گذرانده اند، ولی با این همه از قرآن به خاطر نبود وقت کافی برای قرائت آن طلب بخشش داشتند و امروز ما آن طور که باید قدر این گنجینه را که ضامن شفاعت در هر دو دنیا است، نمی دانیم. گرچه همگی به شفیع بودن قرآن ایمان راسخ داریم، اما می توان در همین دنیا بخشیده شده و کوله باری بهتر برای سرای باقی تدارک دید.
حافظ زمانی اتفاقات تلخ زندگی را زنگ هشداری برای همه دانست و افزود: حوادث منجر به جراحت و احیانا فوت را دلیل بدشانسی و یا ضعف افراد ندانیم، زیرا که تقدیر بر ایشان چنین رفته است. این گونه اتفاقات طبیعتا تالم و اندوه را برای وابستگان و نزدیکان می آورد و باید بر آن صبر کرد، اما مهمترین درس از این گونه وقایع، یادآوری فنا پذیری دنیا با تمام آنچه در درونش می باشد، پس باید از عرصه های دنیوی که تمام وقت ما را به خود مشغول می دارند، کم کرده و به گذشته دینی خود رجعت نماییم. سازه های دنیوی را روز بروز مستحکم تر بنا می کنیم، لیکن ترمیم ضعف ها در ابعاد دینی و ایمانی را با این گمان که سال های طولانی در پیش رو قرار دارند به فردا و فرداهای بعدی موکول می نماییم.
این حافظ اهل سنت، قرآن کریم را راوی پندها و اندرزها عنوان کرد و اظهار داشت: قرآن فرمول پیچیده ای در خود ندارد که نتوان آن را حل کرد. فهم آموزه های قرآنی ذهن خلاق و هوشمند و ردیف سنی خاصی را طلب نمی کند. این دوره حتی یک کودک کم و سن و سال نیز بشرط بودن در جوار قرآن می تواند معنای جملات برخی سوره ها را بفهمد. جهت ایجاد نظم در هر کاری ابتدا باید آن را تبدیل به عادت حسنه کنیم. برای یک شخص دشوار نیست که در شبانه روز دقایقی سطرهای کلام الهی را از نگاه بگذراند. اعراب نیاز به ترجمه آیات ندارند، چرا که بزبان آنها نوشته شده است، اما در کشورهای دیگر معنای سوره ها در پایین سطور نوشته شده است و به آسانی می توان به منظور کلام پی برد.
حافظ زمانی یادآور شد: توصیه به تفکر راجع به قرآن را در فهم معنای آن است. اگر قرآن را بدون فهم معنایش بخوانیم، طبیعتا چیزی زیادی دستگیر ما نخواهد شد، اما اگر سطر به سطر و با معنا بخوانیم قابل فهم خواهد بود. اهل قرآن و علما معمولا خواندن سوره ها با صوت را پسنیده تر می دانند، اما الزام نیست که حتما با صوت خوانده شود و نداشتن صدای زیبا خللی در قرائت ایجاد نمی کند. لذا اصل را بر تکرار آیاتی از قرآن قرار دهیم. تقویت این برنامه و عادت به آن زمینه و انتظارت بعدی مانند ارتباط هر چه بیشتر با مساجد و مکاتب را موجب خواهد گردید.
