آوای سنت : در ماه‌های اخیر،محاصره محموله‌های مواد غذایی اوکراینی توسط روسیه و احتمال از دست رفتن محصولات اوکراینی به دلیل اختلالات جنگی،تیتر خبرها را به خود اختصاص داده است.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت، از فوریه تا ژوئن، قیمت جهانی گندم بیش از ۶۰ درصد افزایش یافت،این افزایش،موجب افزایش نگرانیها در مورد بحران های انسانی و هشدار برخی از سازمانهای بین المللی در باره افزایش ناامنی غذایی در کشورهای فقیر آفریقایی و آسیایی شد.
اما بسیاری از این عناوین گمراه کننده بوده اند.در کشورهای فقیر،حدود ۸۰ درصد کالری از غلات تامین می شود.مهمترین این غلات برنج است که ۲۷ درصد از کالری سرانه در کشورهای در حال توسعه را تشکیل می دهد و غذای اصلی مردم آسیا است.
در کشورهایی مانند میانمار و کامبوج، برنج ۸۰ درصد کالری را تشکیل می دهد.ذرت مهمترین غله در آفریقاست،کشورهای آفریقایی حدود ۳۰ درصد از تولید ذرت جهان را مصرف می کنند.مردم مالاوی، لسوتو و کنیا به طور متوسط به ازای هر نفر در سال ۹۰ تا ۱۸۰ کیلوگرم ذرت (۱۹۸ تا ۳۹۷ پوند) مصرف می کنند.
گندم، دومین غلات مهم در جهان، تقریبا در کشورهای فقیر اهمیت دومی دارد، برای مثال،سرانه مصرف سالانه گندم در کشورهای جنوب صحرای آفریقا تنها حدود ۱۷ کیلوگرم است.
اکنون سهم اوکراین در تامین مواد غذایی جهان را در نظر بگیرید. در سال ۲۰۲۰ اوکراین مقدار بسیار کمی برنج، ۱۸ میلیون تن گندم و ۲۸ میلیون تن ذرت صادر کرد.
اوکراین پنجمین صادرکننده گندم پس از روسیه (۳۷.۳ میلیون تن)، ایالات متحده (۲۶ میلیون تن)، کانادا (۲۶ میلیون تن)، فرانسه (۱۹.۸ میلیون تن) و چهارمین صادرکننده بزرگ ذرت پس از ایالات متحده (۵۲ میلیون تن) و آرژانتین (۳۷ میلیون تن) و برزیل (۳۴ میلیون تن) است
در واقع، از دست دادن صادرات گندم و ذرت اوکراین نباید به خودی خود منجر به ناامنی غذایی در کشورهای فقیر شود، زیرا تولید و صادرات سایر کشورها می تواند افزایش یابد.
بیایید با ذرت شروع کنیم،واقعیت این است که کشورهای فقیری که به ذرت وابسته هستند،بیشتر نیازهای خود را در داخل کشور تولید می کنند و بسیارکمتر از آنچه وارد می کنند از اوکراین تامین می شود.به عنوان مثال،در سال ۲۰۲۰ کنیا تنها ۸۱۸/۱۱ تن ذرت از اوکراین وارد کرد،واضح است که جبران این میزان کسری برای سایر تولیدکنندگان نسبتاً آسان است.
سایر تولیدکنندگان باید بتوانند از دست دادن گندم اوکراین را جبران کنند و از تولیدات قبلی مشخص است که بسیاری از کشورها در حال حاضر با ظرفیت کامل تولید نمی کنند.
به عنوان مثال، افزایش صادرات گندم ایالات متحده از سطح اخیر (۲۶ میلیون تن) به اوج خود در سال ۱۹۸۱ (۴۴ میلیون تن)رسید که نه تنها کاهش گندم اوکراین را جبران می کند بلکه بیشتراز میزان تقاضا هم است.
کمبود کود در سرفصل خبرها قرار می گیرد،زیرا این امر باعث کاهش عرضه و افزایش قیمت مواد غذایی در سطح جهانی می شود.
اما اوکراین تنها ۰.۸ درصد از صادرات جهانی کود را به خود اختصاص داده است. به طور کلی، کشورهای فقیر نباید به شدت تحت تأثیر از دست رفتن محصولات کشاورزی اوکراین قرار گیرند.
اما این بدان معنا نیست که نگرانی ها در مورد ناامنی غذایی اغراق آمیز است. اما مشکلات واقعی متفاوت و پیچیده تر از آن چیزی است که تیترها نشان می دهند.
سال‌هاست که ناامنی غذایی به طور پیوسته در حال افزایش است. در کشورهای کم درآمد، به دلیل تأثیر متقابل عواملی مانند تغییرات آب و هوایی، مؤسسات ورشکسته و درگیری های مسلحانه منطقه ای،آمار افرادی که از سوءتغذیه با کیفیت بالا رنج می‌برند،از حدود ۱۳ درصد در سال ۲۰۱۵ به ۲۶ درصد در سال ۲۰۱۹ رسیده است.
بنابراین مرتبط ساختن مشکل با جنگ روسیه در اوکراین، این فرض نادرست را ایجاد می کند که پایان دادن به جنگ در اروپای شرقی، مشکل را حل کرده یا به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
درست است که جنگ روسیه علیه اوکراین می تواند مشکلاتی را در بازارهای جهانی مواد غذایی ایجاد کند و می تواند در کوتاه مدت به ویژه با اختلال در خطوط کشتیرانی و دسترسی به بندرباعث کاهش عرضه مواد غذایی شود، با این حال، دلایلی برای خوش بینی وجود دارد که مذاکرات اخیر در حال انجام نشان می دهد که می توان به این مشکلات رسیدگی کرد.
علاوه بر این۸۵۰ میلیون تن ذخایر جهانی غلاتی که ایالات متحده و اتحادیه اروپا حدود ۲۵ درصد آن را در اختیار دارند نیز می تواند برای کمک به رفع کمبود موقت استفاده شود.
خطر بلندمدت بزرگتر این است که روسیه، نه اوکراین، تصمیم بگیردتا صادرات خود را کاهش دهد. روسیه ۱۹ درصد از صادرات گندم جهان و ۱۵ درصد از صادرات کود را به خود اختصاص داده است.
از سوی دیگر،اوکراین و متحدانش ممکن است به دنبال افزایش فشار اقتصادی بر روسیه با درخواست ممنوعیت صادرات محصولات کشاورزی این کشور باشند،که تاکنون از تحریم‌های تجاری مستثنی شده‌اند و خصومت‌های سیاسی احتمالاً حتی پس از پایان درگیری‌های مسلحانه نیز ادامه خواهند داشت.
با توجه به این خطرات،واکنش معقول ایالات متحده و متحدانش در تولید محصولات کشاورزی، افزایش تولید محصول و افزایش ذخایر خواهد بود.به طوری که می توان به راحتی مقادیر کمی از آن را آزاد کرد تا به کاهش کسری های موقت کمک کند.
این سیاست‌ها همچنین سیگنالی قوی به کشاورزان برای ادامه افزایش ظرفیت تولید می‌فرستد و این به اطمینان حاصل می‌کند که آنها قادر به پیگیری افزایش تولید در صورت لزوم هستند.
افزایش تولید و ذخایر در کوتاه مدت اختلالات جنگ را کاهش می دهد و در طول زمان به کاهش وابستگی جهانی به صادرات کشاورزی روسیه کمک می کند و به متحدان اوکراین فضای بیشتری برای مانور سیاسی می دهد.برای کشورهای فقیری که با تهدید فزاینده ناامنی غذایی مزمن روبرو هستند، این سیاست ها بیمه در برابر قحطی را فراهم می کند.
در واقع، بحران غذایی ناشی از جنگ روسیه و اوکراین، چالش های ناشی از ناامنی غذایی حاد را برجسته کرد.
با نگاهی دقیق تر، برای ما روشن می شود که مشکلات کنونی بسیار عمیق تر از جنگ فعلی است،به همین دلیل،سیستم غذایی جهانی به دلایل سیاسی و بشردوستانه نیاز مبرم به انعطاف پذیری بیشتر دارد.
