صدای پای توبه
آوای سنت: بدون شک احوال و اوضاع زندگی آدمیان در این کره خاکی یکسان و یکنواخت نیست، گهی در اوج و گهی در حضیض، گهی شادان و خندان و سلامت و گهی نیز رنجور و بیمار، زمانی میان خویشان و دوستان و وقتی هم در کنج انفرادی و … لذا لازم است خود را برای مواجهه با شرایط گوناگون آماده نموده و نهراسیم تا شیرازه کتاب زندگیمان از هم نگسلد و ورق‌هایش متفرق و پرپر نگردند، چرا که: “لقد خلقنا الٳنسان فی کبد”
در این برهه حساس و نگران کننده که اپیدمی ویروس “کرونا” سایه نحس و تیره و تارش بر آسمان زندگیمان سایه افکنده و ایام را به کام همگان تلخ کرده است، بسیار ضروری است مدام در حال بازگشت و توبه به سوی خدا و آیین انسان‌ساز و فرح بخشش باشیم؛ ولی نکته حائز اهمیت اینکه توبه تنها جاری ساختن جملات و دعاهایی خشک و بی روح و رمق بر زبان نیست، بلکه توبه در این شرایط دو بعد مهم و حیاتی دارد:
۱ـ در رابطه با خداوند خالق آمر توبه یعنی پس از انجام تکالیف محوله و بکارگیری اسباب و تمهیدات لازم و مربوطه، سر به آستان رحمن رحیم ساییدن و درخواست تاثیرگزاری و شفا بخشی از آن دانای مقتدر، نه اینکه تنها به دعا و گریه و زاری ـ بدون اتخاذ اجرائات ضروری به ویژه دستورالعمل‌های متخصصین دلسوز و بزرگوار بسنده نمود و انتظار بهبود و شفا هم داشته باشیم.
۲ـ در زمینه پیوند با جامعه و بندگان خدا نیز یعنی بازگشت به سوی حیات مٶمنانه و فاصله گرفتن از زندگی دنیا پرستان فرصت طلب که در کمین اموال مردم و جیب بری و جیب پری‌اند.
چه خوب و انسان دوستانه و خدا پسندانه است در چنین شرایطی نه تنها از خصلت ضد بشری و بی‌رحمانه احتکار و انبار ملزومات غذایی، بهداشتی و مواد شوینده و ضد عفونی کننده بپرهیزیم که در راستای رفع و ریشه کن ساختن رنج و آلام و غم‌زدایی از چهره گرد گرفته هموطنانمان گامی جدی برداریم نه غم افزایی و اضافه نمودن موردی دیگر به فهرست بلند بالای اندوه‌های جان کاهشان.
با کمال تاسف همیشه در چنین احوال و اوضاع ناگواری شاهد سود جویی مفرط تولید کنندگان، فروشندگان و حتی خریداران هستیم و همه یا اکثر ما در فروشگاه‌ها ازدحام ایجاد کرده و چنان سایه سنگین رعب و وحشت بر درونمان سایه می افکند که رزاقیت خدای سبحان را به کلی از یاد می بریم و کمتر کسی در فکر نیازمندان و تهی دستان است؛ بر خلاف مردمان غیر مسلمان که در حین وقوع حوادث مشابهی تنها به اندازه رفع نیازشان از فروشگاه‌ها خریداری کرده و در فکر ذخیره گزاری زیاد و احتکار نیستند؛ حال آنکه می بایست مسلمانان پیشرو و الگوی دیگران می بودند، چون باور راستین به بزرگترین حقایق هستی (الوهیت خداوند، رسالت و قیامت) مستلزم این است که باید در روزهای سخت و دشوار بیش از پیش به فکر هم‌نوعان بوده و همه امکانات را به انحصار خویش در نیاوریم.
این است توبه واقعی و راستینی که باید صدای پای آن را همواره به گوش جان بشنویم تا هم خودمان در آرامش همه جانبه زندگی کنیم و هم جامعه را از آن بهره‌مند سازیم.
