هدایت قلب های تاریک سخت و کم ثمر است
آوای سنت: استاد دارالعلوم مکی زاهدان سرنوشت منافقین و صاحبان قلب های تاریک را گرفتاری در عذابی علیم و شدید توصیف کرد.
به گزارش آوای سنت، مولانا عبدالرحمن حسن زهی در تفسیر آیات ششم تا دهم سوره مبارکه بقره، مومنان را هدایت شدگانی از جانب خدای متعال خواند و با اشاره به نقش آفزینی منافقان در وقایع صدر اسلام گفت: صاحب نظران اسلامی امر هدایت را تنها به اراده پروردگار توانا ممکن می دانند و تا مادامی که خواست الهی در کار نباشد هیچ شخصی هدایت نخواهد شد.
امروز افرادی در بالاترین سطح علمی فعالیت می کنند، اما به این دنیا دلبسته شده و اعتقادی به معاد و روز رستاخیز ندارند، پس از نعمت هدایت بی نصیب هستند. آن حضرت صلی الله علیه وآله وسلم اسلام تلاش زیادی کرد تا امثال ابوجهل و ابولهب را با یکتا پرستی آشنا کند، ولی جهل باعث شد تا هدایت نشوند، زیرا که نمی خواستند مقام و جایگاه شان را ترک کنند.
مولانا حسن زهی هدایت شدگان را پیروان قرآن کریم و عامل به سنت های نبوی خواند و افزود: قلب دریچه ای است که هرگاه اصلاح شود سایر اعضا را نیز به اصلاح می رساند و اگر در مسیر فساد عمل کند، کل بدن را آلوده می سازد. افراد در یک مجموعه هدایت شده میانه ای با اختلافات ندارند. ایشان از گناه دوری کرده و مصادیق ظلم و خونریزی را به خود بیگانه می دانند. رابطه ها در این اجتماع جریان به گرمی روان بوده و اهداف ارزشمند انسانی را در اشکال ایده آل دنبال می کنند. بلعکس در گروه کفار همه چیز وابسته به قدرت است و طراز شخصیت افراد بر اساس مقام و حایگاه شان سنجش می گردد. قلب های تاریک کفار اعمال شیطانی را پسندیده می شمارند. صاحبان چنین قلب هایی سردمداران مظالم در زمان خود بوده و جزو زیانکاران می باشند، لذا به تعبیر قرآن کریم، عذابی عظیم انتظارشان را می کشد.
استاد دارالعلوم مکی زاهدان، منافقان را مایه عذاب دنیای اسلام دانست و اظهار داشت: آنها دشمنان پنهانی هستند که لباس مومن را برتن کرده و در هیبت امت محمدی به میان مردم می روند، اما در باطن از تلاش برای ایجاد دشمنی و نفاق میان مسلمانان کم نمی گذارند. منافق با هدف فریب الله متعال و پیروان رسول الله در صحنه حاضر می شوند. در جنگ های صدر اسلام ادعای حمایت و همراهی آن حضرت را می کردند، لیکن در شرایط سخت ایشان و صحابه بزرگوار را تنها می گذاشتند. به تعبیر کلام الهی، منافق خود را زرنگ و باهوش می پندارد، حال آنکه خدای متعال از قصد نیت شان آگاه است. در همین زمان نیز منافقان راه گذشتگان خود را ادامه داده و به نفاق مدرن روی آورده اند.
مولانا حسن زهی با بیان اینئ نکته که منافقان ظاهرا تابع به احکام شرعی هستند، یادآور شد: آنها در پس پرده دین را کنار نهاده و با قصد نبودی اسلام دست همکاری به سوی دشمنان دین مقدس الهی دراز می کنند. در معملات و معاشرات و بکار بستن ادعاهای دروغین و جملات اغوا کننده سعی در فریب مخاطبین داشته و کسب سود نامتعارف را یک نوع زرنگی برای خود با استفاده از سادگی دیگران می دانند. به این ترتیب از جمع معتمدین به کنار گذاشته شده و ناچارا زندگی را در انزوا و گوشه نشینی می گذراند.
متاسفانه این گونه خودفریبی ها به بیماری نفاق ارتباط دارد. مرض بسیار خطرناکی که تر و خشک را با هم می سوزاند. خدای متعال لعنت و نفرین خود را شامل حال این گروه از انسان ها می کند و بر این وعده تاکید می ورزد که فریب منافق به خودش برگشته و سرانجام به عذابی علیم گرفتار می گردد. عذابی که با هیچ یک از رنج ها و سختی های دنیا قابل مقایسه نمی باشد.
