دکتر یوسفی : بررسی ریشه های تنوع دینی در بلاد اسلامی
آوای سنت: استاد اهل سنت دانشگاه ریشه های تنوع اجرای دستورات دینی در مناطق مختلف را مورد بررسی قرار داد.
به گزارش آوای سنت، دکتر مراد یوسفی طی گفتگو با خبرنگار ما در تحلیل بحث تفاوت میان اعتقادات، تفکرات و رفتارهای مسلمانان در سرزمین های مختلف گفت: جامعه ما و سایر جوامع ساکن در روی کره زمین دارای جمعیتی با رفتارها و سلایق گوناگون تشکیل شده اند. صنفی از این جمعیت را معلمان مدارس تشکیل می دهند که فرزندان ما به طور مستقیم و والدین به شکل غیر مستقیم با آنها سر و کار داریم. گروهی دیگر از کسانی که در جامعه بیشتر به چشم می آیند پزشکان و اطبا هستند. هر شخصی ممکن است در طول سال به دلایلی جهت انجام ویزیت ایشان را از نزدیک ملاقات کنند.
این مشاغل و همچنین مشاغل زیاد دیگری نیز هستند که معمولا از دور و نزدیک با زندگی فردی و اجتماعی ما به صورت غیر مستقیم ارتباط داشته و وابسته به یکدیگر می باشند.
وی با بیان اینکه عملکرد یک معلم و یا پزشک خوب یا متوسط و یا عالی توان و عیار کلی آموزش و پرورش و یا دانشگاه علوم پزشکی را مشخص نمی کند، افزود: این مسئله درباره مسائل دین و متولیان شرع مقدس اسلام نیز صدق می کند و عملکرد تنها یک شخص و یا گروهی در یک مجموعه دینی ملاک کلی عملکرد علمای دین اسلام به حساب نمی ایند، لذا تفاوت میان اسلام شناسی مسلمانان در بلاد مختلف و نحوه دینداری آنها امری اجتناب ناپذیر است.
پیروان دین اسلام بنابر اعتقادات دینی و مذهبی خود و بر اساس آنچه که امامان مذاهب در شرحیات خود می آورند، پایبند به انجام واجبات، رعایت شئونات و اجتناب از ارتکاب به فعل حرام هستند، اما بعضا ممکن است در برخی جوامع مشروب خواری در میان تعدادی معدود از جوانان عملی رایج باشد، اما این موضوع باعث نمی شود که ما دین را از روی عملکرد ایشان به قضاوت بگذاریم.
دکتر مرادی روش، منش و شیوه واقعی دینداری پیروان امت اسلامی را بنابر دستورات قرآن کریم و سنت نبی مکرم اسلام صلی الله علیه وآله وسلم خواند و اظهار داشت: اگر در میان برخی مشروب خواری کاری مرسوم و معمول بشمار رود به هیچ وجه نمی توان آن را به دین و آموزه های اسلامی ربط داد. عملکرد یک شخص مسلمان معرف دین اسلام نمی باشد. دین شرحی کامل و مشخص از سوی خدای متعال به پیروان مذاهب اسلامی است، با این حال نمی توان مدعی شد که همه پیروان امت اسلام به دستورات و سنن به طور یکسان و مساوی عمل می کنند. ممکن است در اجتماعی دینداری خیلی قوی باشد و یا بلعکس امکان دارد در منطقه ای آن چنان که باید و شاید جدی گرفته نشود. موضوع حائز اهمیت این است که شناخت ما از دین از روی رفتارهای مختلف در جوامع متعدد نباشد.
این روشنفکر و پژوهشگر اهل سنت عنوان نمود: هر فرد مسلمانی در وهله نخست مانند سایر افراد به عنوان یک انسان شناخته می شود و در رفتارهای وی به طور معمول و طبیعی خطاها و اشتباهی به چشم می آید. بنابراین آیا می توان اساس دین را با عملکرد منفی یک شخص زیر سوال برد؟ آیا پیش از هرگونه قضاوت و پیش داوری، نباید از تفکر و عقیده اشخاصی که جزو دایره امت اسلامی هستند، شناخت پیدا کنیم؟ ما باید بدانیم که این شخص چه شناختی از اسلام دارد و اسلام را در بیرون از چارچوب خانه چگونه برایش تعریف کرده اند. مسلما اصل دین به صورت کامل در قرآن کریم و احادیث نبوی تعریف شده است و اگر بناست به عنوان یک فرد باسواد مسلمان دین را آنطور که هست بشناسیم، این کار را می بایست از روی منابع معتبر انجام داده و نمی توان شکل واقعی و حقیقی آن را از روی رفتار افراد به قضاوت گذاشت. فرض کنیم شخصی بنابر اعتقادش تصمیم می گیرد به خودش برساند، آیا ما هم می بایست از عمل و رفتار او تقلید کرده و به خود آسیب برسانیم؟
آیا وقتی کسی متضرر می شود، وظیفه ما است که با مبالغ بیشتر آن را جبران کنیم؟ مسلم است که آن فرد به خاطر عملکرد ضعیفش دچار ضرر شده و اندوخته ما بابت عملکرد خود ما است. باید بدانیم هر شخص مسئول و پاسخگوی اعمالی است که از او سر می زند. باید در قبال آنچه انجام می دهیم خود را در برابر خدای متعال پاسخگو دانسته و طبق فرامین الهی گام برداریم.
