آوای سنت : جهان امروز جهان انتخاب است. انتخاب بین خوب و بد. این روند در تمام امور زندگی سریان و جریان دارد و هیچ ساحه‌یی از آن مستثنی نیست. امروزه از این پدیده تمام ملل جهان استفاده می‌کنند، کافر و مسلمان، شرقی و غربی، سیاه و سفید، عرب و عجم و بالآخره همۀ مردم دنیا به نحوی از این پدیده استفاده می‌نمایند، زیرا پروسۀ انتخابات تجربۀ خوبی داده و مردم توانستند از این طریق رأی و نظر خود را در ادارۀ امور انعکاس دهند و برای کشور خویش مدیران شایسته برگزینند.
قرآن کریم به حق انتخاب میان خیر و شر و مآل و عاقبت این انتخاب در آیات بسیاری اشاره دارد، از جمله در این آیۀ مبارکه خدای تعالی خیر و شر را مایۀ ابتلا و آزمایش معرفی می‌دارد و انسان را مسئول انتخابش معرفی می‌‌نماید. در آن آیه چنین می‌خوانیم:
{کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَهُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوکُم بِالشَّرِّ وَالْخَیْرِ فِتْنَهً وَإِلَیْنَا تُرْجَعُونَ}الأنبیاء۳۵
(هر نفسی چشندۀ مرگ است و ما شما را به “خیر” و “شر” می‌آزماییم به عنوان فتنه و به سوی ما باز می‌گردید)
این آیه اشاره به آن دارد که “خیر” و “شر” همیشه در زندگی وجود دارد و انسان مأمور است میان آن دو یکی را انتخاب کند و مسئول این انتخاب خود باشد. توصیۀ شرع مبین بر این است که خیر را انتخاب کنیم، زیرا انتخاب خیر عاقبت نیکو دارد و انتخاب شر ما را گرفتار مصیبت می‌سازد.
یکی از عرصه‌های مهم انتخاب در زندگی، عرصه‌های اداری، سیاسی و حکومتی است. به حکم شرع شریف حکومت از مردم و برای مردم است، اما اصول آن از جانب خدای تعالی وضع شده است. بنا بر این مردم وظیفه دارند در پرتو آموزه‌های شرع در ادارۀ امور مملکت خود نقش داشته باشند و خود را دخیل سازند و اینگونه نباشد که در قبال این امور مهم و حیاتی بی تفاوت باشند.
یکی از امور مهم حکومتی که ایجاب دخالت عموم مردم را دارد، انتخابات است، هر انتخاباتی که باشد چه ریاست جمهوری یا مجلس یا خبرگان یا غیره. هر انسان مسلمانی باید خود را در آن دخیل سازد و رأی خود را به صندوق بریزد و کسی را که اهل می‌داند انتخاب نماید.
موضوع انتخابات و اشتراک در آن از چند جهت حایز اهمیت است:
۱- خدای تعالی زندگی ما را به گونه ای عیار نموده که باید بین خوب و بد انتخاب کنیم آن هم در تمام عرصه‌ها. پس باید به این تقدیر و سنجش حق تعالی احترام داشته باشیم و در هر جایی که نیاز به انتخاب است اشتراک ورزیم.
۲- اشتراک در تعیین سرنوشت سیاسی بر همۀ مسلمانان واجب است. همۀ فقهای فقه سیاسی اسلام بر بیعت که خود نوعی اشتراک در تعیین سرنوشت است توصیه و تأکید فراوان دارند.
۳- در حال حاضر انتخابات جای بیعت را گرفته و اشتراک در انتخابات به معنی انجام وظیفۀ بیعت است.
۴- انسان وظیفه دارد ادارۀ امور هر بخش را به انسان‌های شایسته و مدیران حکیم بسپارد. یقیناً چنین کاری زمانی میسر و ممکن می‌گردد که انسان از فرصت به میان آمدۀ انتخابات استفاده نماید.
۵- پیامبر اکرم (ص) فرمود: کسی که به امور مسلمانان اهتمام نورزد از ما نیست. این هشدار کوچکی نیست. یقیناً انتخاب نمایندگان مجلس شورای اسلامی به خاطر اشتراک شان در امر تقنین و نظارت بر عملکرد دولت یکی از بزرگترین و مهمترین اهتمامات است که باید مورد توجه هر مسلمانی قرار بگیرد.
۶- اگر مسلمانان در انتخابات شرکت نکنند این موجب تضعیف ادارات دولتی می‌شود و طبیعی است که ضرر این تضعیف به خود آنان بر می‌گردد.
۷- برخی از کسانی که به بهانه تقوا و پرهیزگاری یا هر بهانه دیگری از اشتراک در انتخابات صرف نظر می‌کنند در واقع به سرنوشت خود و امور مسلمین اهتمام نمی‌ورزند و از این جهت در پیشگاه خدا (ج) و مردم مسئول خواهند بود.
۸- شرکت در انتخابات به منزلۀ استفاده از حق شرعی و قانونی است اما گرفتن برخی از حقوق مانند این حق واجب شرعی است. اینگونه نیست که انسان در تمام حقوق اختیار داشته باشد. این یک امر شرعی است که هر انسانی از حق شرعی و قانونی خود استفاده نماید.
۹- اگر بر اثر عدم اشتراک در انتخابات، قوۀ قانون‌گذار ضعیفی به میان آید، مسئولیت تمام تصامیم ضعیف آن‌ها در قسمتی که دست به تقنین می‌زنند به کسانی بر می‌گردد که یا اشتراک نکردند یا اشتراک کردند ولی به انسان‌ها نالایق رأی دادند.
۱۰- از لحاظ شرعی رأی یک امانت است، انسان باید سعی کند این امانت را به مستحقش بسپارد ورنه باید منتظر قیامت بود.
روی این اساس بر هر انسان مسلمانی واجب شرعی و ملی است در انتخابات شرکت کند و از حق خود در تعیین سرنوشت خویش استفاده کند و اگر چنین نکند بعدها هر مشکلی در ادارۀ کشور به میان آمد قسمتی از مسئولیت به این اشخاص بر می‌گردد و اینان خود را باید مورد ملامت قرار دهند.
