به بهانه حمایت حضرت شیخالاسلام از اصولگرایان
یادداشتی از زبیر حسینپور
آوای سنت:شیخالاسلام مولانا عبدالحمید حفظهالله بدونشک یکی از تأثیرگذارترین چهرههای اهلسنت در تاریخ معاصر ایران است.
نگاه بلند، درایت، دوراندیشی، دلسوزی و خیرخواهی مولانا بر کسی پوشیده نیست و همین ویژگیها از ایشان چهرهای میانهرو و فراملی و مذهبی ساخته است. بیش از سه دهه است که آرا و دیدگاههای ایشان همواره مورد احترام و پذیرش علمای بزرگ بلوچستان و اهلسنت ایران بوده و است و نه تنها اهلسنت، بلکه بسیاری از برادران اهلتشیع و فعالان سیاسی و مدنی هم به ایشان به دیدهٔ احترام مینگرند.
مولانا عبدالحمید سالهاست که اهل سنت را به خوبی رهبری میکند و همواره در بزنگاههای تاریخی نقش بسزایی در کشاندن مردم پای صندوقهای رأی و پیروزی نامزدهای موردحمایت داشته است.
در انتخابات ١٣٩۶ بهوضوح مشخص شد که اگر رأی مولانا عبدالحمید نبود، اصلاحطلبان نمیتوانستند به پیروزی قاطع دست یابند. اما در انتخابات ١۴٠٠، رویگردانی مولانا از اصلاحطلبان دور از انتظار نبود؛ چراکه اصلاحطلبان در تمام این سالها وعدههایی را که در جهت رفع تبعیض اهل سنت داده بودند، عملی نکردند و حتىٰ حاضر نشدند یک نفر از اهلسنت را در لیستهایی که برای انتخابات مجلس و شورای شهر تهران ارائه دادند، بگنجانند.درحالی که اهل سنت بخش بزرگ و انکارناپذیری از شهروندان کلانشهر تهران هستند و وجود یک نمایندۀ اهلسنت چه در مجلس و یا شورای شهر برای پیگیری مشکلاتشان ضروری بود.
همۀ این مسائل سبب شد اهل سنت در این برهه از زمان براساس مشورتها و رایزنیهایی که انجام دادند، در پی محک اصولگرایان برآیند. حالا اینکه آیا انتخاب و پیروزی یک اصولگرا اوضاع بلوچستان و مردمش را بدتر خواهد کرد یا نه؟ این را در چهار سال آینده خواهیم فهمید،
اما آنچه از سخنان آیتالله رئیسی در گفتوگوی صمیمانهاش با مردم سیستان و بلوچستان برآمد، این بود که وی پیشرفت و توسعهٔ این استان را به یمن همجواری با امام هشتم، در اولویت قرار خواهد داد و در پی زدودن نگاه امنیتی از آن است و میخواهد عدالت را به معنای واقعی اجرا کند و فرقی بین شیعه و سنی نگذارد.
نکتۀ دیگر اینکه اگر حضرت شیخ الإسلام – چنانکه خواستۀ خارجنشینان بود- از اصولگرایان حمایت نمیکرد و یا کاملاً انتخابات را تحریم میکرد، شکی نبود که شرایط بلوچستان به مراتب بدتر میشد؛ چراکه به نظر آنان دولت اصولگرا در پی تقسیم استان است و این انتخاب راهشان را بازتر خواهد کرد.
به نظر میرسد اگر تقسیم استان مد نظر حاکمیت بود، آن را تا حالا اجرا کرده بود و دراینباره نظر دولت اصلاحطلب یا اصولگرا و یا مردم استان را لحاظ نمیکرد. لیکن حالا که حضرت شیخالإسلام حفظهالله شخصاً به صحنه آمده و تمام پیامدهای حمایت خویش از اصولگرایان را به جان خریده و علمای بزرگ کشور نیز در حمایت از ایشان بیانیه دادهاند، شرایط بسیار ایدهآلتر به نظر میرسد و مردم بلوچستان میتوانند با دولت پیش رو گفتمانی داشته باشند و خواستۀ عدم تقسیم استان را مطرح کرده و شرکت و حمایت خویش را در این انتخابات به رخ آنان بکشند.
برایناساس باید گفت دیدگاه کنونی حضرت شیخالإسلام مبنی بر انتخاب یک اصولگرا نه تنها گامی به ضرر بلوچستان نیست، که امتیازهایی را برای این استان و سایر استانهای اهلسنت در پی خواهد داشت و محدود کردن شخصیت مولانا به این استان واقعاً جفای بزرگی در حق ایشان است. مولانا عبدالحمید شخصیتی جهانی است و حتىٰ راهکارهایش میتواند صلح پایداری را در منطقه ایجاد کند.