آوای سنت : نو شدن هر چیزی مترادف است با آغاز شکفتن و پوست اندازی افکار و اعمال و آغاز سال نو هم بر همین سیاق در خاطر ما می چرخد .
سه سال اخیرِ کشور در شرایط سخت و پر مخاطره ای بر مردم گذشت .
سال های پر اضطراب و توام با استرس های اقتصادی و روانی که سخت ترین آنها را می توان سال ۹۹ دانست .سالی که می توان آنرا یکی از سخت ترین سالهای قرن برای مردم معرفی کرد .
تحریم های ظالمانه، فشار اقتصادی، تورم کمرشکن ، بیکاری و همه اینها با چاشنی غمناک کرونا که ضربه سهمگینی را بر پیکر ملت و کشور وارد کرد .
متاسفانه در کنار همه این بحرانها که یکی از آنها می تواند کمر محکم ترین اقتصادهای دنیا را بشکند بحران ” مدیریت و کشمکش های سیاسی ” بود که بار گران مشکلات کشور گردید.
در جوامع بشری ( توسعه یافته و توسعه نیافته ) هر وقتی بحرانی بر ملتی حادث گردد ، عموما یکصدا و متحد برای رفع و مدیریت بحران با کمترین خسارت همدل و همدست می شوند ، اما در کشور ما انگار بحرانها فرصتهای خوبی برای تسویه حسابهای سیاسی و به زیر کشیدن های انتخاباتی است و بجای چاره اندیشی برای حل مشکلات مردم ، برخی ها عزم خود را برای بحران افزایی و تعمیق مشکلات جزم تر می کنند .
در ایران ما بجای در کنار هم بودن ، در مقابل هم بودن رسم است .
در چنین شرایطی نه تنها بحرانی حل نمی شود بلکه چالش ها و آسیب های ملت فراوان تر می گردد.
در اینچنین فضایی مدیریت های ” ناشایست و رانتی ” هم بر گُرده ملت سنگینی می کند.
مدیرانی که نه تنها در حوزه مسئولیت خود تخصص و توانی نداشته بلکه هیچ هنری جز کسب رضایت پدرخوانده هایشان و مدیران بالادستی ندارند .
وقتی جامعه ای دچار بحران بشود و مردم درگیر عمیق ترین چالش های متصور باشند و کسی هم باری از دوش مردم بر ندارد و بلکه بر عکس بار را سنگین تر کنند و در بطن آنهم بحرانِ مدیریت هم خودنمایی کند ، طبیعتا جامعه راه به مسیر نجات نبرده و روز به روز در باتلاق فروتر می رود .
سال های اخیر را می توان مصداق همین الگو دانست و سال ۹۹ را نماد عینی آن دید .
سالی که مردم در مرکز دایره مشکلات بودند و کشور با دهها بحران روبرو شد .
متاسفانه در حاشیه این دایره تماشاچی های زیادی داشتیم که بجای گرفتن دستهای رنجور و ناتوان مردم در فکر کرسی های سبز و یا مدیران زیادی داشتیم که بجای تدبیر راه حل ها به تشدید معضلات پرداختند .
امیدوارم سال ۱۴۰۰ بر مدار آرامش ، همدلی ، رونق و موفقیت بچرخد و کشتی کشور به ساحل آرامش برسد .
✍️ سید علاءالدین حیدری